Biliyorsunuz bir önceki kitabının ne kadar tatlı olduğunu düşündüğümü sizlerle paylaşmıştım. Tahmin edersiniz ki bu kitabı da övmeye geldim! 

Robin Bey bu ne güzel anlatım tarzı, kitap konuşuyor siz dinliyorsunuz. Yöneticilik yapan, yönetici ruhlu herkese özellikle öneriyorum. Kitap okumayı seven her yaş grubun okuyup anlayacağı tarzda, el kitabı niteliğinde akıcı, anlaşılır, yönlendirici tarzda bir kitap kendisi. 

Aklınızdaki çoğu soruya cevap vermiş kendisi. Nasıl motivasyon sağlanır, insan nasıl yönlendirilir, işler neden kötüye gidiyordur ? Siz düşünüyorsunuz o aklınızı okuyor bir nevi. Kolaylıkla sıkılmadan okur bitirirsiniz. Bir önceki kitabının anlatım tarzı ile aynı tarzı, yazım şekli. Konusu da açıkçası özelleştirilmiş ama benziyor. Yönlendirmeler aynı yoldan geçiyor. 

Biz hayata aynı apartmanın farklı pencerelerinden bakan insanlar olarak  aynı manzarada buluşuyoruz bu kitapta. Okumanızı tabiki önermeye geldim kaçıyorum. İyi okumalar dilerim şimdiden. 

Sağlıkla…

 Başlığı göenlerin bu dizi mi kaldı yaaa dediğini duyar gibiyim. Çok ayıp!

İzleyeli oldu biraz ama yeni yazabiliyorum, olamaz mı ? Şuan meşhuuur  Squid Game izliyorum, hakkımı yemeyin. Evet Aşk 101'e gelelim bir zahmet. Ben seviyorum bu diziyi ya :) Normalde film tarzıma çok uymamasına rağmen sırf kafamı dağıttığı için sanırım birinci sezonunu olduğu gibi ikinci sezonunu da gayet keyifle izledim. Bence devam edebilir, ben izlerim.

Muhtemelen çoğunuz izlediniz, bir kısmınız da 'Türk dizisi ya ne bekliyorsunuz ?' diye geriye atmıştır. Ben Türk yapımlara öncelik verenlerdenim açıkçası! Çünkü neden olmasın ? Gayet kafa dağıtıcı bence. Süresi makul -kaldı ki TV dizilerine göre baya makul-, konusu anlaşılabilir, işleyişi gayet seri, oyuncuları da çok başarılı. 

Kime göre başarılı ? Ülkemiz ıyuncularına göre gayet güzel, başarılı oyuncu kadrosu var kimse aksini iddia etmesin. Konu desen evet herkese asla hitap etmiyor olabilir ama şu günlük stresimizi bizden uzaklaştıran bir konu olduğunu da lütfen reddetmeyin. Ben diziyi başarılı buluyorum. Kafa dağıtmak isteyen varsa buyursun keyifle izlesin diyorum. Liseli tayfa, dışardan serseri içerden gayet iyi niyetli grup, düzensiz buldukları düzene baş kaldırı, baştaki ayrımcı çıkarcı müdür, mantıklı 2 öğretmen, arkadaşlık, paylaşım, aşk, masumiyet, serserilik. Bence gayet tatlı! 

Bu sırada aşırı psikolojik bir kitap okudum ama onu yazmayı düşünmüyorum ayrı bir başlıkta. Neden ? O kadar zor okudum ki, öneremeyeceğim. Ama kötü yorum yapmaya alışkın değilim. Ha kitap kötü de değil, zor :) takıntılatla ilgili. Takıntı kelimesi bizim kullandığımız anlamın ötesinde bir anlam taşıyor kitabın anlattığına göre. Ben kendi 'takıntı' dediklerimin çok da takıntı olmadığını anladım. Ama nasıl bırakacağımı çözemedim. Çünkü kitabın takıntı olarak gördükleri başka ve çözümleri de başka normal olarak. E ben bu alarmı sürekli kontrol etme işini nasıl aşacağım ? Alarm kontrol etmekten uyuyamıyorum desem yeridir :)

Elimde iki kitap var bitsin onlar çok tatlı. Başta dediğim gibi Squid Game izliyorum ve çoğunluğun aksine hiç de tatlı şeyler yazdırmayacak bana :)

Ha birde bu soğumaya başlayan hava hasta ediyor, dikkatli olun.

Sağlıkla...

Bazı kitapları okumaya geç kaldığımı okurken fark ediyorum ve bu kitap da onlardan birisi. Okuyanlar gülümsüyor şuan hissediyorum :) Herkesin kendisini eleştiriceği ‘evet ben de böyle yapıyorum’ veya ‘ben bunu neden düşünemedim’ diyeceği bir eser. Eleştirmek haddime değil diye düşündüklerimden!

Akıcı, sade bir anlatıma sahip olup hayatınıza yön vermenizde size yardımcı olacak, yol gösteren bir yardımcı diyebilirim. Ya da ben kendim adına doğru dönemde okudum bu kitabı. Kendimi eleştirdiğim, kendime yol vermeye çalıştığım, kendimi sorguladığım bu aralar bana ilaç gibi geldi. 

Genel anlamda olumlu düşünmenin, zamanı verimli kullanmanın, hayata bakışımızın daha olumlu olmasının hayatımızı olumlu etkileyeceğini anlatmış. Bunu öyle naif anlatmış ki her kelimesine katılıyorum. Önem derecelerimize göre sıralamalarımızın ne kadar önemli olduğunu, küçük hayır’ların evet’lerimizi daha anlamlı kıldığını güzel minik hikayelerle ele almış. 

Elimden bırakamadıklarımdan oldu! Anlaşılır ve akıcı anlatımı sıkmadan, bunaltmadan minik minik örnekler vermesi sanki karşında kibar bir insan anlatıyormuş hissi veriyor.

Okuyun okutturun diyorum :) 

Sağlıkla…

Uzun süredir baş ucu kitabım olan Beyaz Zambaklar Ülkesinde an itibari ile bitmiş bulunmakta. Gururla sunuyorum. Neden gururla sunuyorum ben mi yazdım? Hayır ama olsun okudum. Bu da bir gurur değil mi ? Bence öyle.

Her yerde belirtildiği gibi kendisi Atatürk'ün önerdiği kitaplar arasında olduğu için hepimiz için yeri ayrıdır. Benim için öyle en azından! Uzatmadan başlıyorum, şahane. Bu kadar yazarmışım, nasıl olur :) Uzun süredir kitap yorumu paylaşmıyorum ama okuyan arkadaşlarım biliyorlar ki çok detaya girmeyi tercih etmiyorum, okunsun istediğim için spoiler vermekten çok korkarım. O sebeple hissettirdiklerinden bahsetmek istiyorum.

Hissettirdiği de çok net: güzellik. Özellikle şu içinde bulunduğumuz dönemde okurken en ihtiyacımız olan duyguları hissettiriyor; birlik, beraberlik, güzellik. Finlandiya'nın bağımsızlık mücadelesini ele alan kitap mücadele nedir, nasıl yapılır kısımlarını öyle güzel anlatmış ki okurken içinizden milli duygularınız kapanıyor. İnanç nedir ? den tutun çocuklar nasıl eğitilmeli kısmana kadar insana dair her şeye değinilmiş kitapta. Millet nedir nasıl millet olunur ?Beraberlik nedir ? Kötü kalplilik nedir ? İyi ve kötü nedir, nasıl değerlendirilir ? 

''Her şeyden önce, anadilimize saygı göstermeli ve onu korumalıyız; dilimiz yaşadığı sürece biz de bir halk olduğumuzu hissedeceğiz. Atalarımızın dili yok olursa, halk da tükenir ve yok olur.''

Konusunun güzelliği yanında akıcı ve sade bir anlatıma sahip. Okutuyor kendisini, aldığı bütün güzel yorumları sonuna kadar hak ediyor! Ben okurken çok içtenlikle beğendim, okumayı düşünen ama arada kalan varsa, hiç arada kalmasın net okusun. Hatta lütfen okumayan kalmasın.

Sağlıkla...

Daha ne olabilir diye sordurmuyorum etrafımdaki insanlara. Başlatmıyorum öyle bir cümleye, kuruldukça haddimizi bildirir gibi olaylar oluyor çünkü. Daha neler mi olur, al sana! Deme şekli değil de ne bu yaşananlar? 

Yorulduk, yıprandık, yandık, yanarken boğulduk…

Bir yanda alevler yaktı canımızı bir yanda sular aldı. Hala kötü olaylar zincirini kıramadık. Gördüklerimiz ve duyduklarımız dışında bilemediklerimizin de var olması içimizi daraltmaya yetiyor maalesef . Daha kadın cinayetleri demedim ama okurken aklınıza geldiğine çok eminim. Hatta ‘ya şiddet olayları?’ Dediğinizi duydum resmen! Evet evet daha yıllardır engel olamadığımız cinayetler… Peki hayvanlara verilen zararlar… Hiç bir olay hafifle alınabilecek gibi de değil. Desek ki bunu sonra düşünelim; sonrası yok!

Can’a kıyılıyor ötesi, ilerisi olabilir mi ? Yanarken boğulmak değil de ne ? Seller basıyor bir yanımızı, sular altından zorla çıkarılan hayvanlar, mucize bir bebek ve kafamıza taktığımız olay değeri olmayan günlük telaşlar! Ah can, canımız yanmadıkça paylaşamıyoruz bazı acıları. Maalesef ki maalesef.

Yazıyorum çünkü içimde büyüdükçe büyüyor bunlar. Elimizden bir şey gelmeden haber okumak ne zor! 

Güzel günlere uyanabilmeyi diliyorum hepimiz için! Ne kadar mümkün bilmiyorum ama diliyorum. Hepimizi iyilik kurtaracak ama bir, iki kişi ile değil, hep beraber sahip olacağımız iyilikler kurtaracak bizleri. Birbirimize yardım eli uzattığımızda çıkacağız aydınlığa. Yaşanan her kötü olay daha çok bir olabilmemiz için! 

 Her yer yanarken nasıl içinize sindi sosyal medyanızdaki sofralarınız ?

Yemedik mi yedik, evden çıktık, konuştuk devam ettik kabul ama bir tarafta can’lar yanarken kahkaha atamadık, içimizden gelmedi komik şeyler paylaşmak. İnsan olmak bu değil midir ? Biz ‘biz’ isek bir yanımız kan ağlarken nasıl oldu da bu kadar duyarsız kalabildik?

Varmış öyle duyarsız kalabilenler benim çevremde de. Hayretler içerisinde gördüm paylaşımlarını, bir yerden sonra bakmadım da zaten. Ne yapayım ne yediğini ne içtiğini ? Elimden gelen bir şey var mı diye bakarken senin paylaştığın fotoğraf sinir etmekten başka bir şeye yaramadı. 

Ha şahsi hesaptır bana ne, kime ne ? 

Kendi can’ı yansa bana ne der miydi orası meçhul…

Bizler çoğu videoyu izleyemez iken, orda yaşayanlarla empati kurabildik mi mesela ? Elinden gelen, gidebilen gitti ne güzel! Gidemeyen dua etti mi mesela ? Köyceğiz taraflarında oturan arkadaşıma sadece nasıl olduklarını sordum aldığım cevap üç gün ağlattı. Çok şükür kontrol altına alınıyor büyük kısmı ama kalan hasarlar , yanan can’lar için elimizden geleni yapmaya devam etmemeli miyiz ?

Ben ahbap üzerinden yardımlaşmanın taraftarıyım, malum Haluk Levent! Güvenilirlik açısından diyorum yanlış anlaşılma olmasın varsa güvendikleriniz onları yazın onlara da bakayım..

Ah kalbim.. Hala çok mutsuzum, bir yanım buruk. 

Çok ara verdim çünkü paylaşımlarım sadece hüzün kokacaktı! Okumaya devam ediyorum tabiki, buralardayım.. Sizlerleyim.. 

Sadece iyiliklerin değil acıların da paylaşılabileceği vicdanlı günlere… 

Arkadaşlar Beyhan Budak’ın ilk kitabını da bugün itibari ile bitirmiş buluyorum. İkinci kitabını daha önce okumuş ve sizinle paylaşmıştım. Sırayı neden bozdum? Çünkü ilk kitabı bulmak gerçekten zor oldu. Fark eder mi? Bence etmedi. 

İlk kitapta da söylediğim gibi bu tarz kitaplar için yorum yapmak ne haddimize ? Mesleğine yıllarını vermiş bir insanın bilgi ve tecrübeleri ile yazdığı kitap için şöyledir böyledir demek ayıp gibi geliyor bana. Eleştirmen olmadığım için :) Kitap eleştirmenlerinin işi o, onların yaptığı ile benim yapmamın aynı olması beklenemez. Kaldı ki bu kitabına da bayıldım! 

Diğer kitap da çok eğitici ve öğreticiydi. Ama bunu biraz daha çok sevdim. Kendimizi anlamamız için ilk adımları bu kitapla atmış çünkü. Kendimize psikoloji defteri yapmamız için yönlendiriyor, almamız gereken notlar ve cevaplamamız gereken soruları kapsıyor. 

Kendi hastalarından ve kendi hayatından verdiği örneklerle evet yalnız değilim demene yardımcı oluyor. Beyhan Bey diyor ki, herkes başına gelenin sadece kendisinin yaşadığını düşünüyor ama kimse yalnız değil; herkes yaşıyor sizin yaşadığınızı. Kendinize kızmayın, kendinizi anlamaya çalışın. En çok kendinizi anlamaya çalışın diyor. Güzel sorular sormuş, herkesi kandırabilirsiniz ama kendinizi kandırmayın. 

Kitap ağır bi kitap değil asla, okunabilir, akıcı ve gayet anlaşılır bir dil kullanılmış. Sıralama olsun, örnekler olsun sizi yormuyor, güzel düşündürüyor. Eğer siz de kendinizi anlamayı seviyorsanız, attığınız adımları sorguluyorsanız okuyun çok faydasını göreceksiniz diyorum. Sadece kendinizi değil etrafınızdaki insanları da anlıyorsunuz okurken; ‘He demek ondan böyle yapmış’ aydınlanması geliyor bazı sayfalarında. Şimdiden iyi okumalar :) 

Sağlıkla...

Öncelikle kitabı çok övdüler! Övmeyin işte, beklentim çok yüksek başladım okumaya. Heyecanla bekledim, sabırsızlandım ve beklediğim kadar olmadı. Övülen kitapları okumak, övülen filmleri izlemek işte bu yüzden tehlikeli. 

 Neyse kitaba gelelim, haddim değil olumsuz yorum yapmak sadece bakış açımı belirtmek istiyorum. Çok faydalı bir kitap net! Bölüm bölüm başlık başlık ve detaylı ele alınmış fakat psikolojik bir kitap olduğu için sindire sindire ve sakin bir kafa ile okumak lazım. Toplu taşımada okunmuyor, kesin bilgi :) 

Kaygı nedir insan neden kaygılanır ? Ölüm ile yaşam nedir insan neden etkilenir ? Gibi konu konu detaylıca anlatılmış. Altı çizilerek okunası cümleler var. Akıcı da bir dile sahip. Fakat bana biraz ağır geldi sanırım. 

Kendisine öz eleştiri yapan arkadaşlarıma öneriyorum, mutlaka sakin olduğunuz anlarda okumaya çalışın derim :)

Psikolojik kitap sevdiğimi biliyorsunuz, şuan başladığım da bu tarz bir kitap ama bana biraz daha hikayeleştirilmiş olanları iyi geliyor sanırım çünkü dinlenmek için okuyorum. Kesinlikle okumayın demem okuyun ama bunları bilerek kendinizi ayarlayın. 

Sağlıkla...  

Rüyamdaki Aydınlık Bendim

Işıklar kapalıydı. Kapalı olan ışıklar mıydı gözleri miydi bunu ayıramayacak kadar yoktu. Kendisini hissetmiyor ve sadece ağlamak istiyordu. Ağlama diyen çok ama güldüreni yoktu. Kalktı bir bardak suyunu içti ve neden ağlamadığını düşündü. Çünkü ağlayamıyordu. Gözlerini açtı ama aydınlık olmuş gibi hissetmedi. Aydınlık hissedecek bir şey yoktu.

Kendisine dair hissettiği tek şey içindeki karanlıktı. İşe gitmesi gerekiyordu, hazırlandı.

Gülümsemesi gerekiyordu, gülümsedi. Gülümseyecek ne var diye düşündü içinden.

Evden çıktığında hava daha aydınlanmamış içi gibi karanlıktı. Korkmadı ilk defa, ne olacaktı?

Tüm gün içindeki karanlığı unutmaya çalıştı, etrafındaki insanlara baktı ve gülümsedi. Yüzündeki aydınlık neden içini aydınlatamıyordu ? Çünkü insanın içini aydınlatan şey kalbinin gülümsemesi idi. Kalbi gülmüyordu…

Eve dönerken hem hava hem içi karanlıktı… Bu kadar karanlık ortasında kendisini nereye bırakacağını göremiyordu artık. Açtı müzik listesine baktı, karanlık şarkılar vardı listesinde de…

Neden kalbinin gülmediğini düşündü. Bunu kalbi mi yapıyordu kendisi mi izin vermiyordu. Bunu düşünerek uyuduğunda rüyasında uçurumdan düşerken gördü kendisini. Evet düşmedi, uyandı düşeceği sırada. Geri uyuduğunda sabaha karşıydı saat. Karanlık saatlerin sonlarına doğruydu, bu sefer gördüğü rüyada kalbini gülümsetecek bir şeyler gördü. Kocaman bir çiçeğin dalıydı rüyasında. Dal olmuş bir çiçeğe güzellik katıyordu. İyi ki vardı ve yeşildi yani sağlıklıydı. Yalnız değildi başka dallarda vardı bu yüzden mutlu hissediyordu. Uzun süreden sonra ilk defa kendisini mutlu hissediyordu. Uyurken gülümsedi, yüz kaslarına kadar gülümsedi bunu kalbinde hissetti. Tamam kalbim artık gülecek dediği anda birisi tam da kendi dal olduğu yerden kopardı çiçeği. Her yer karardı yine! Dal olduğu yerden kırılmış ve sayılı saatleri kalmıştı yeşil olmak için. Yine yalnızdı diğer dallardan ayrılmıştı ve ağlayan çiçeği görüyordu.

Kan ter içinde uyandı ve aydınlık için ne yapacağını bulmuştu. Kendi çiçek olacak dallarını koruyacaktı. Kalbini güldürecek içini aydınlatacaktı. Hava yine karanlıktı ama kendisine verdiği umut içini aydınlatmıştı. Bugün işe giderken içten gülüyordu.

Artık kalbi aydınlatacak olanın kendisi olduğuna karar vermişti.

 Günlerdir elim girmiyor bu yazıyı yazmaya...

8 Mart dünya emekçi kadınlar günü, kabul. Ama ne kadar ? Hepimiz biliyoruzdur duymuşuzdur bugünün ne anlama geldiğini. Emekçi kadınlara ithaf edilen bu gün için biçilen değer düşünüldüğünde bir de yapılan ve olanlar düşünüldüğünde kadınlar günü hariç her şeyin günü gibi. 

Duyduğumuz ve duymadığımız haberler, yaşananlar kadınların başına gelen ve getirilenler... Yakın tarihten bahsedelim, akşamında 92 yaşında bir kadına tecavüz edildiğini duyduk, 10 yaşında bir çocuğun rahatsız edildiğini, bir kadının eski kocası tarafından sokak ortasında çocuğunun gözleri önünde şiddet gördüğünü duyduk... Bu konularda hep şunu düşünüyorum, görünenden, duyulandan fazlası olduğuna maalesef eminim. 

Taciz, tecavüz, şiddet, şehit... bu haberlerde bilmediğimiz niceleri var kim bilir. Ne üzücü ! Evet insanız evet sürekli düşünerek yaşayamıyoruz ama düşünmeden elimizden geleni yapmadan da olmuyor, olmamalı!

Kadınlar günümüz kutlu olsun tamam olsun ama nasıl ? Sadece kadın endeksli demiyorum can diyorum can! Kadın erkek çocuk yaşlı fark eder mi ? Canımız yanmıyor mu bir çocuk yere düştüğünde bile ? 

Kadınlar günü kutlu olsun ama nasıl ? Döverek, can yakarak mı ? Şu günü içimiz rahat kutlayacağımız günler olacak mı dersiniz..?

Simyacı kitabını ben de blog yazılarından gördüm, öyle güzel anlatımlar var ki hakkında merak edip hemen sipariş verdim ve birden en ön sıraya alıp okumak istedim. Çünkü neden sıralaması değişmesin :) Hiç  pişman değilim hatta kendimi tebrik ediyorum aferin bana! 

Neyse biraz kitaptan bahsedeyim; çok güzel. 

Sevdiğim kitapları abartmayı seviyorum, bu yazıdan sonra okuyanlar ‘Bu kadar övülecek ne var?’ Diye beni dövmeye geri gelecekler o yüzden profesyonel yoruma geçiyorum, çünkü canım kendim.

Evet kitap güzel tamam tamam. Çobanın hikayesi bu. Kendi hayat amacını arayan, ararken de neyi neden nasıl yaşadığımızı ve algıladığımızı anlatan ve bizi gözlemlemeye çağıran bir konusu var. Çobanlık Santiago aslında okuma yazma biliyor ama gezmeyi sevdiği için çobanlık yapmayı tercih ediyor. Ailesine gezmek istediğini sabit bir yerde kalarak çalışmanın kendisini mutlu etmeyeceğini söyleyince babasının kendisine koyun alıp al gez ve geri gel demesiyle çobanlık yapmaya başlıyor ve mesleğini de gayet çok seviyor. Koyunlarından öğrendiği bilgiler var kendince. Onlarla aynı dili konuşmasa da anlaşabildiğini düşünüyor, ortak dil diye bir şeyin olduğunu ve bunu koyunları ile öğrendiğini kabul ediyor. Derken bir gün karşısına çıkan bir kralın kendi kişisel menkıbesi için Mısır piramitlerine gidip oradaki hazineyi bulması gerektiğini söylediği güne kadar. Aslında para düşkünü değil delikanlı ama sürekli aynı düşü görüp bir çingeneye düşünü yorumlattığında onun sa Mısır piramitleri ve hazineden bahsetmesi ile koyunlarını satıp Mısır’a gitme kararı ile başlıyor her şey. 

Parasını çaldırıp billuriye dükkanında çalışmaya başlayıp orada para biriktirmeye çalışırken hem dükkan sahibine para kazanmayı bir şeyi istemenin ne kadar önemli olduğunu anlatıyor hem kendisine güveni artıyor.

‘Günler bitkine benzediği zaman da insanlar, güneş gökyüzünde hareket ettikçe, hayatlarında karşılarına çıkan iyi şeylerin farkına varamaz olurlar.’

‘Mutluluğun gizi dünyanın bütün harikalarını görmektir, ama kaşıktaki iki damla yağı unutmadan’ 

Parası çalınca vazgeçecekti kralla yaptığı konuşma ve bir şeyi istemenin önemini hatırladı. İşe başladı doğru yolda olduğunu içinde hissetti. Yola çıktı inandığı şeyim peşinden giderken içinde huzuru hissetti. Aşık oldu dönecekti aşkın fedakarlık olduğunu öğrendi. Dayak da yedi savaşın ortasında da kaldı ama hep kalbini, kendini dinlemeyi öğrendi. Kendisini dinlediğinde kendisi için doğru olanı yaptığını fark etti.

Mısır’a kadar uzun yolculuklar sonucunda gitti peki buldu mu hazineyi? İşte bunu okumanız için anlatmak istemiyorum. 

Kitap güzel diye başladım evet ama şöyle özetleyelim, akıcı, okunur sadelikte, verdiği çok güzel mesajlar var ama aslında bunları bizler zaten biliyoruz. Güzel hikayelerle anlatıyor olması çok hoş ve bu tarz kitaplar arada iyi geliyor. 

Sağlıkla...

Havaların ısınmaya başlaması insana enerji veriyor değil mi ? Kendinizi siz de daha zinde hissetmiyor musunuz? Gerçi bugün tamamen benim şansıma Ankara'da hava kapalı. Ankara'da olanlardan özür diliyorum :) Ama hafta içi sıcak diyor hava durumları, bakalım. 

Gerçi bu psikoloji durumun astro gündem ile de ilgisi olabilir ben tam bilmiyorum bilen birisi beni de aydınlatabilir mi ? :) Bir de 25 yaşından sonra yükselen burcuma mı bakmam lazım bunu da anlatacak birisi var mı ?

Bu hafta Simyacı okuyorum ve onu yazmak için aşırı sabırsızlanıyorum komple altı çizilesi bir kitap çok tatlı çok! 

Ben toplu taşıma kullandığım için sizlere otobüs anılarımı anlatsam da gülsek ? Her gün bir şeylere gülüyorum otobüste ama yaşarken komik olmuyor :) Otobüste hiç uyuyamayan ben geçen sabah uyuyakalmışım mesela, her gün aynı durakta indiğimiz ama asla konuşmadığımız amca uyandırdı :) Uyandırmasa geç kalacaktım işe, tüm otobüse teşekkür ederek indim, aşırı güldüm buna :) 

Herkese keyifli haftalar diliyorum :)

Sağlıkla...

Araştırmadan izleyince izlerken şaşırdım aaa pamuk prensesssmiş oldum çünkü bilmiyordum :) Oyuncular şahane olunca izleniyor. Benim tarzım olmamasına rağmen sıkılmadan izleyebildim.

Ne anlatayım şimdi, pamuk prenses işte :) 

Ölümsüzlüğü güzellik büyüsü ile olan kötü kalpli kraliçe yaşlanmamak için bütün güzel ve genç kadınları toplayıp onların güzelliklerini çekiyor kendisine. İyi kalpli kral ile düzmece bir saldırı ile rehinmiş gibi tanışan ve evlendikleri gün kralı öldürüp kraliçe olan kötü kalpli büyücü kralın kızını yıllarca zindanda saklı tutup öldü haberini yayınca onun elinden kurtulan halk kaçıyor. Topraklar kuruyor hayat kötüye gidiyor çünkü kötü büyü doğaya kadar etki ediyor.

Bir gün prenses genç kız olduğunda güzelliğini ayna ile teyit eden kötü kalpli kraliçeye ayna prensesin ondan daha güzel masum ve saf olduğunu söylüyor. Sonunun onun elinden olacağını ekleyince kraliçe onun kalbini almak için kardeşine emir veriyor, prenses ellerinden kaçıp kara büyülü ormanda kayboluyor. Prensesi bulması için ölmüş eşini canlandıracağını söyleyerek güçlü ve ormanı bilen avcıyı peşinden gönderiyor fakat Avcı prensesi görünce onun masumluğunu anlayıp ölmüş eşinin geri getirilemeyeceğini idrak edip prensesin yanında oluyor. 

Prenses nereye saklansa oraya saldırı olup masum insanlara zarar veriliyor. En son cücelerin yardımıyla onların gizli ormanında saklanırken gerçekleşen saldırıda çocukluk arkadaşının düşmanlara karışarak kendisine yardıma geldiğini görüyor ve kendi halkına gitmek için yola koyuluyorlar. Dinlenirken büyücü zehirli elma veriyor kraliçe arkadaşının kılığına bürünerek son anda kurtulan prenses zehirli elmadan dolayı derin uykuya geçiyor. O halde halkına götürüldüğünde avcının öpücüğü ile uyanan prenses kraliçeyi öldürüp eski düzene dönmek için halk ile konuşuyor ve tabiki halk onun yanında çünkü o asil kan :) 

Sonunu anlatmam biliyorsunuz:) Tahmin  edilerek izlense de kadrosundan dolayı izleniyor. Kafanız dolu olduğunda izleyin iyi gelir :)

Sağlıkla...

Ben pazar kahvemi içip geldim sizinle sohbet etmeye. Bu hafta nasıl geçti biraz konuşmayalım mı ? Dün paylaştığım kitaptan sonra bugün Simyacı'ya giriş yapıldı.

Arkadaşlar bu ne soğuk bir haftaydı değil mi ? Donduk! Ben sıcak hava insanıyım bu ayazlar bana göre değil, bünyem kaldırmıyor lütfen! Neyseki bu hafta sıcaklıklar artıyormuş :) Hem küresel ısınma olmasın hem hava soğuk olmasın, insanoğlu nankör işte :)

Passengers filmini izledik bu hafta. Evet ben de başrolleri görünce etkilendim ama gelin görün ki beklenti karşılanmadı. Bu ara her şeye olumsuz yorum yapıyorum gibi hissediyorum ama arkadaşlar gerçekten eğlenmedim ne yapabilirim. Uzay gemisi ile farklı bir gezegene 100 yıllık yolculuk başlıyor ve içlerinden bir tanesi geminin gördüğü zarar nedeni ile erken uyanıyor. Erken dediğimde 100 yıl erken :)

1 yıl tek başına uzay gemisinde yaşadıktan sonra uyuyanların arasından bir gazetecinin videolarını izleyip aşık olması ile onu da uyandırıyor ve ilk başta kendi uyandırdığını tabi ki itiraf edemiyor. Birbirlerine evet aşık oluyorlar. E gemi de gemi arkadaşlar 7 yıldızlı otel gibi (7 yıldızlı otel görmedim ama güzel olduğuna eminim, ispatım yok.) ! Ne isteseler ellerinin altında. Uzay manzaralı havuz dahil :) Evet her güzel şeyin sonu olduğu için gemideki robot barmen ağzından kaçırıyor (!)

Bir çalışanın daha gemideki hata ile uyanması üzerine kısa bir süreliğine üç kişi oluyorlar ve bu kısa sürede aslında geminin sisteminde çözülmesi, çözülmezse ulaşımın tamamlanamayacağı bir hasar olduğu tespit ediliyor. Uyanan kişi sağlık problemlerinden dolayı gemide vefat edince sorunu çözmek iki aşığa kalıyor. Tamam beklentimi karşılamadı dedim ama izlenir, izleyecek olanlar için devamını anlatmak istemiyorum :) Çok güzelsin Jennifer Lawrence!

Exxen uygulamasında Konuşanlar ve Tolgshow itina ile takip ediliyor. Lütfen gülmek için izleyin, gülmeye ihtiyacımız var! her cuma eni bölüm yayınlanıyor, çok da eğlenceli ikisi de.

Çalıştım, üşüdüm ve izin günümü iple çektim siz neler yaptınız ?

Ya bir de okuma köşesi yapmak istiyorum önerileriniz olur mu ? Sallanan fındık kafes salıncak mı sallanan sandalye mi ?

Sağlıkla...

''Geçmişin yüklerinden kurtulma rehberi.''

Beyhan Bey'i youtube videolarından görüp tanıdım ilk olarak. Sayfasında alanındaki psikolojik konulara değinip oradan hayatımıza dokunup yardımcı olmaya çalışıyor. Aranızda vardır izleyenler, yoksa da lütfen bir bakın illaki ihtiyacınız olan bir videosunu bulacağınızdan eminim. Sonrasında kitaplarını duydum. Bugün bahsedeceğim aslında ikinci kitabı. Birincisini bulamayıp ikinci kitabından başladım okumaya ama birinciyi de okumayı planlıyorum, onu da paylaşırım.

Psikolog kitabı da yorumlanmaz arkadaşım bu ne hadsizlik, bana da bakın :) Yorumlama değil kısaca bahsetme diyelim lütfen.

Bu tarz kitapları sevdiğimi daha önce söylemiştim size. Ağır olmayan ve yönlendiren türden. Beyhan Bey'in bu kitabı gerçekten rehber niteliğinde. Ben kendimden çok şey bulup kendime çok denk geldim; herkesin kendisine dokunan kısımları olduğunu net söyleyebilirim.

Her ne kadar yıl olmuş 2021 bile olsa hala psikolojik desteğe olumlu bakmayan, bakamayan, anlayamayan insanlar var. Doktora gitmeyi maalesef ve maalesef doğru bulmuyorlar, e hep beraber güzel güzel delirelim arkadaşlar. Doktora giden delirmiyor veya delirdiği için gitmiyor ama gitmeyen delirebilir , uyarayım! 

Kendime kızdığım ve kendim için danışmak istediğim birçok şey varken böyle kitapları elime aldığımda merakla, inceleyerek okuyorum. Çünkü sorun olmayan hayat yok, sorunu çözmeye çabalamayan bizler varız, açık olalım.

Kitapta hikayeleştirilen bir anlatımla kendimize nasıl iyi gelebileceğimiz anlatılıyor başlık başlık,konu konu.

'' Sen de sevilme istiyorsun, bunu hak ediyorsun da... Ama sevilmek için feda ettiğin şey, senin en temel değerin olan benlik saygın olmamalı.''

Ara ara ödevler veren, yönlendirmeler yapan, altını çizdiren konulara değinen bir kitap. Size kendi terapi defterinizi yazdırıyor. Sevgi, saygı depolarından bahsediyor mesela. Diyorki küçükken dolmayan sevgi depolarımız yüzünden büyüdüğümüzde onu dolduracak insanlar ararız ve beklentimiz karşılanmayınca öfkeleniriz. Eğer yetişirken çözebileceğimiz konularda kendi kendimize bırakılmazsak potansiyelimizi öğrenemeyiz diyor. 

''Hayattaki olayları kişiselleştirmek, insanın yükünü ağırlaştıran şeylerden birisidir.''

''Attığın taş ürküttüğün kurbağaya değecek mi?''

İlişki türleri, bağlanma türleri ele alınarak sizin nasıl bağlandığınızı fark etmenizi sağlıyor. Kitabı sindire sindire okumak lazım ki kendimizi dinlemeye ve anlamaya faydamız olsun.

''Duygularından korkmamalısın, onlar senin insan olmanı sağlayan en önemli detaylardan biri.''

Pişman olmanın normal olduğu, zamanla kazanılan tecrübeler vesilesi ile zeka ve düşüncemizin gelişip değiştiği ve her zaman bir şeylerden pişman olacağımızı anlatıyor. Diyor ki pişman olmanıza üzülmeyin, kabul edip tartın ona göre adım atmaya devam edin.

Kitabın en son bölümünde de kendi kendinizin terapisti olun diye bir yöntem anlatıyor. Bizler başkalarını dinleyip onlara gösterdiğimiz şefkati kendimize gösteremiyoruz, Beyhan Bey de kitap da nasıl kendimize yardımcı olabileceğimizi anlatmış. Ben detaya girmeden yazacağım ama kitabı mutlaka okumanızı tavsiye ederim. Bazı altını çizdiklerimi de yukarı da paylaştım, kendimizi anlamamız için yardımı olacak bir kitap, çok öneriyorum :)

Kendi sorunlarımızı çözmemiz için 6 Şapkalı Düşünme Tekniği'ni öneriyor, belki duyanlarınız olmuştur. 6 renk 6 ayrı düşünce biçimini ifade ediyor ve sorunlarınıza bu renklere göre kodlayıp, sonuca varmanızı sağlıyor. Renkler;

*Beyaz-kırmızı-sarı-siyah-yeşil ve mavi

Beyaz Şapka: Konuyu objektif ele almak, duygulardan arındırarak.

Kırmızı Şapka: Konuyu kişinin duygu ve tepkileriyle ele almak.

Siyah Şapka: Konuyu Gerçekçi ve olumsuz ele almak ama püf nokta kötülemek değil kötü yanlarını kanıtlar ile ele almak.

Sarı Şapka: Aynı şekilde konuyu ispatları ile olumlu taraflarından ele almak.

Yeşil Şapka: Durumdan kurtulmak için keşfedilebilecek çözüm yollarını ele almak.

Mavi Şapka: Diğer tüm renklerin değerlendirmelerinden sonra ne olacağına karar verilmesi yani bizim kararımız.

Sağlıkla...

 Ben lise yıllarında bir şiir yazmış ve kendimce çok beğenmiştim. Şimdi hatırladığım kadarını paylaşmak istedim, büyümek zorunda kalanlar için...

Büyüme Çocuk 

Büyüme çocuk, 

Sadece düştüğünde acısın canın.

İstediğin çikolata alınmadığı için ağla sadece,

Büyümek güzel değil, büyüme çocuk.

Parka gidemediğinde acısın canın

Canının acımasını şekerden bil sadece 

Büyümek çok da mühim bir olay değil, 

Büyümeden anlasan yeter, büyüme çocuk! 

Sevmediğin yemeği yedirdiklerinde ağla sadece,

İstediğin yere gidemediğinde

Arkadaşların seni oyuna çağırmadığında ağla çocuk.

Ama büyüme...

Çocukken çok mühim bir şey gibi büyümeye can atıyoruz, 18 yaşa gelmek aşırı iyi bir olaya dönüşüyor o küçük kalbimizde. Bir büyüsek neler neler yapacağız da sırf küçüğüz diye olmuyor ama bir büyüyelim var yaaa!

Büyüğümde istediğim bara gideceğim, istediğim elbiseyi alacağım, istediğime ben karar vereceğim gibi daha uzun listelerimiz vardı değil mi ? Bir büyüyelim bak bir üniversiteye gidelim kimse karışamaz bize. 20 mi çok büyük yaş, tam olgun olduğumuz, akıllıyız ve bizim de fikirlerimiz var ciddiye alınsın! 

Ben de ben hep onlu yaşlarda olacağım abilerim büyüyecek sanırdım 20leri bitirmeye az kaldı şimdi. Öyle çok da bir olayı yokmuş, aceleye gerek yok. Bana da bunları dediler de çok dinleyip önemsememişim. Amaaan evet evet öyledir sen büyüdün ya deyip geçmişim. Aslında sadece yaş de değil olay, yaş alıp büyümeyeler de var hayran olduğum. 

Yaşananlarla 10 yaşında büyüyen de var 35 yaşında büyüyen de!

Erkenden büyümek zorunda kalanlara selam olsun...

Dün bir haber aldım, beraber çalıştığım bir ablanın vefat haberi... Vildan ablam...

Ben 21-22 yaşlarındaydım yaz tatili içim memleketime gidip beş yıldızlı bir otelin çamaşırhanesinde çalışıyordum, kendim istemiştim oyun gibi geliyordu bana çok eğlendiğim bir dönemdi. Yapamazsın dediler aman yapanlar nasıl yapıyor yaparım dedim sonrasında daha iyi işler bulsamda onları yarı yolda bırakmak istememiştim. 10 kişi falandık en küçükleri bendim, Vildan ablam 40lı yaşlarında dünya tatlısı bir kadın. Öyle güzel sohbetler eder öyle güzel hikayeler anlatırdı ki senelerce sosyal medyadan iletişimimiz devam etmişti.

Vildan ablam küçükken sırt üstü düştüğünde omurgasının kırıldığını bunun o dönem şartlarından dolayı geç fark edildiğini uzun süreler üst kısmı alçıyla gezdiğini anlatmıştı. Tam düzelmemiş yamuk kaynamıştı kemikleri. O zaman annesi çocukların duası kabul olur uyumadan dua et demiş ve her gece sabah uyandığında sırtının düz olması için dua ettiğini söylemişti. Sabahları kalkar sırtına bakarmış...

Dünya tatlısı, şen kahkahalı Vildan ablam kalp krizi geçirip vefat etmiş, onun anısına yazmak istediğim. Gidenler bizi biraz daha büyütüyor... 

Mekanın cennet, toprağın bol olsun ablacım... İyiki seni tanıdım! 

Biraz sevgi biraz sahiplenme konuşalım mı ? Sevgililer gününden dolayı gündem sevgi, ama kesinlikle sevgililer günü kutlayın kesin partiler yapın demiyorum. Her gün sevgililer günü mantığındayım. Bir gün kutlayıp ertesi gün kavga ettikten sonra pek bir anlamı kalmıyor kutlamanın. 

Sevgi günü desek? Sevgimizi göstersek? 

Sevmek böyle bir şey değil ki, dur hediye alayım da kutlayalım. Neyi kutluyoruz ? Kutlamak dediğimiz şey yardım etmek olsa mesela eşimize yardım etsek, kibar olsak, bir çikolata alsak daha anlamlı olmaz mı ? Bence olur. 

Bence gerçek sevgi saygı duymaktır. Yardım etmek, alttan almak yeri gelince susmaktır. Mesela eve gelirken sevdiği çikolatayı almak veya akşam sevdiği çayı demlemektir. Kaç kişi sevgilisinin veya eşinin sevdiği yemekleri biliyor ? 

Sevgililer günü nedir yaaaa diyip etrafta paylaşılan hediye fotoğraflarından sonra küsmek nedir mesela ? Hediye al çiçek al ama sadece bugün değil içinden geldiğince al. Gösteriş için yapılan hiç bir şey kalıcı olmuyor. 

Sevginin kıymetini bilenlerden olmayı diliyorum hepimize... Ölüm gibi bir gerçek varken onu unutmadan kalp kırmadan beraber yürüyebilmeyi diliyorum. Yan yana yürümek işin en zor kısmı sanırım, sabırla ve saygıyla olabilir. Sevmek bir gün değil her gün... 

Sadece aşk değil; sevgi günü bugün. Eş, çocuk, kedi, sevgili, anne, baba, dost... 

Siz ne düşünüyorsunuz ? Bu sadece benim düşüncem, herkese saygım var.

Artık rahat rahat yeni kitaba devam edeceğim için mutluyum buarada! Bir de indirimde saç boyası almayı unutmadığım için kendimi de tebrik ediyorum. 

Evet bu pazarı dinlenmeye ayırdık biz, keyifle geçsin sizler neler yapıyorsunuz? 

Sevgi gününüz kutlu olsun !

Sağlıkla...

O kadar uzun sürede okudum ki bu kitabı! Yanında başka başka kitaplara başladım. Toplu taşıma için çantama attığım bu kitabı okumamak için müzik dinledim.. Ama ben anlatayım siz kendi kararınızı verin tamamen tercih meselesi neticede! 

Sabahattin Ali bir şeyleri uzun uzun anlatmayı seviyor. Ben evden çıkıp markete gidişini yarım saatte anlatanlara biraz kızdığım için Sabahattin Ali’nin anlatımı da maalesef bana biraz öyle geliyor. 

Macide,Bedri,Ömer baş kahramanlarımız. Macide, sessiz kendi halinde bir kız. Küçükken okulda müzik hocası Bedir’den hoşlanıyor ama hoşlanmak nedir ilk defa yaşadığı için isim veremiyor bu duygularına. Bedri de Macide’den hoşlanıyor ama öğrencisi olduğu için asla belli etmiyor ve ablasının sağlık sorunlarından dolayı İstanbul’a gitmek zorunda kalıyor. 

Aradan iki yıl geçtikten sonra ailesi okuması için Macide’yi İstanbul’a akrabalarının yanına gönderiyor. Macide büyük şehirde iyice içine kapanıyor ve etrafındaki yaşıtlarının hiçbir hareketini onaylamıyor. Derken İstanbul’daki akrabalarının tanıdığı olan Ömer bir gün Macide’yi görüp aşık oluyor! 

Macide’nin babasını kaybetmesi haberi ile onun yanında olmak için yanına giden Ömer hiç konuşmasalar da evden okula okuldan eve kendisine eşlik ediyor. Bazen gezmeleri ve Macide’nin eve geç saatlerde gitmesi evdekilerin canını sıkıyor zaten Macide onlar için artık gider demek, ki birde gezip gezip gelmesi canlarını sıkıyor ve bunu kıza belli ediyorlar. Macide evi terk etmek için çıktığında Ömer’i kapıda görüyor. Ömer hissedip beklediğini söylüyor ve Ömer’in dairesine gidiyorlar. 

Ömer para bulmaya çalışırken yanlış adımlar atıyor ve yaptığı her yanlış için içindeki şeytanı suçluyor. Şeytan yanlış yaptırdı şeytan gaza getirdi. İçimizde şeytan var ve bizler onu dinledikçe hata yapıyoruz. Derken bir arkadaşı yüzünden içeri giren Ömer birkaç hafta içerde kalmış olmasına rağmen kendisini sorguluyor ve aldığı bazı cevaplar var kendisinden. 

Burdan sonrası spoiler içerir o yüzden kitabın sonunu söylemek istemiyorum...

Beni yoran aşkı uzun uzun sayfalarca anlatması ve ‘evet sen çok aşıksın’ dedirterek okutması. Genel olarak verdiği mesajlar var aldım kabul. Macide’nin ilişkisi için sabretmesi, bazı sorunları önce kendi içinde sorgulaması bana bir şeyler için sabretmek gerektiğini bir kez daha hatırlattı. 

Güzel cümleler, güzel mesajlar var fakat biraz uzatılarak anlatılmış bu da yazarın yazım tarzı! Eğer siz bu anlatımdan hışlanıyorsanız okuyabilirsiniz...

Not: kitapla çok gezdik demek için ekliyorum fotoğrafları :)

Sağlıkla...

Uyumsuz serisi 3 filmden oluşuyor. İlk filmi izleyince seriyi bitirmek istiyorsunuz direkt! Hatta ben şuan keşke devamı da gelse diye düşünüyorum. Çünkü neden düşünmeyeyim? Kaliteli kadro , kaliteli oyunculuk ve akıcı konusu olan filmlere bayılıyorum net. 

Tamam uzatma da konuya gel diyorsanız ayıp ediyorsunuz ama neyse... Gruplardan oluşan bir toplum yapısını ele alıyor. Ailenin çocuklarına büyüdüklerinde hem hangi gruba ait olduklarını anlamak için bir test yapılıyor hem de seçim gençlere bırakılıyor. Korkusuzlar,

Bilgeler

Fedakarlar

Dürüstler

Topluluksuzlar

Dostlar 

Hepsinin bir rengi, ayrı karakteri ve hayat amacı var. Uyguladıkları siyaset tabiki çok başka! Bilgeler topluma hakim olma hakkını kendilerine yakıştırıyor, korkusuzlar kendilerini güç ve cesaret konusunda eğitmeye çalışıyor. Derken; Tris! Tris fedakar ailenin kızı, bir de erkek kardeşi var. Erkek kardeşi bilgeleri seçerken Tris korkusuzları seçiyor. Tris’in test sonucu ise hepsi! Hepsine yatkın fakat bunun duyulması yasak çünkü uyumsuz olarak adlandırılan bu tür insanlar toplama zararlı olarak tanıtılmış, uyumsuzlardan korkutulmuş insanlar, gördüklerinde öldürüyorlar.

Tris önce neyin neden olduğunu anlamazken seçtiği toplulukta yaşadıkları ile yavaş yavaş öğreniyor kim olduğunu. Korkusuzlarda tanıştığı Four ise bu konuda en büyük yardımcısı ve her konuda! 

İlk film de topluluklar ele alınırken ikinci film de herkes Tris’in farklı olduğunun öğrenilmesi ile onun yeteneğinin kullanılmaya çalışılması ele alınıyor. Tris’e bağladıkları mekanizma gelecekten mesaj gönderiyor. Derken son film de mekanizmadaki mesaja uymak için aşılan duvarlar ve duvarların arkasındaki sözde süper gelişmiş hayattan bahsediliyor. Oysa orda da saf gen ve hasarlı ayrımı yapılmış ve insanların birbirine ihtiyacı var. 

Toplumsal ayrımın kötü olduğunu anlatmasını mı öveyim başrolde güçlü kadın karakter olmasını mı ? 

Zamanınız varsa ve film izlemek istiyorsanız lütfen izleyin ! 

Yeni kek kalıbımla kek yapmışım onu da paylaşasım geldi ! ‘Bir dilim paylaş’ butonu eklensin 😢

Sağlıkla...

 Bu dizi insanı deli eder arkadaşlar :)

Şimdiye kadar izlemedim çünkü eşim benden önce izlediği için araya başka dizi, filmler ekledik en sonunda hadi Witcher izleyelim oldu, iyiki de olmuş.

Yine aynı şeyi söylüyorum fantastik türleri seviyorsanız beğeneceksiniz. Bir de oyununu oynayıp izleyenler var, tabi ki onların yorumu ile benim yorumum bir olamayacak ama yine de neden fikirlerimi paylaşmayayım ? 

Henry Cavill öyle güzel Witcher olmuş ki :) Yakışmış. Duygularının olmadığı söylenilen Witcher aslında ne kadar duyguluymuş :) Ama birinci sezon boyunca beklediğim şeye ulaşamadım, spoiler olmasın diye söylemek istemiyorum, izledikten sonra gelin beraber sinirlenelim kesin anlayacaksınız!

Çok güzelsin Anya! Güzelliği, oyunculuğu şahaneydi, öyle güzel yakışmış ki karaktere. Zor bir çocukluk geçiren bu yüzden hırs sahibi fakat gerçekten yetenekli bir büyücü! Hırslı diye kızıyorsunuz ama çocukluğunu hatırlayınca hak vermeden edemezsiniz. Neticede hırsı kendine zarar, çevresi için kötü amaçlı büyüler yapmıyor.

Seni sona sakladım güzellik Freya! Gerçekten çok duru bir güzellik değil de ne ? Hayran kaldım, yaşı küçük ama oyunculuğu çok başarılı. Duru güzellik, sade gösterişsiz oyunculuk. İnanılmaz beğendim diziyi bitirip stalklamaya geçtim :)

Kısacası oyuncu seçimi çok güzel, konu çok güzel ama ikinci sezon hemen gelsin diye bekliyorum çünkü tam beklediğim an'da sezon finali oldu, bu terbiyesizliktir. İzleyenler ? Siniri içimden atmam lazım bana hak versenize :) 

Dürümcü Dayı'nın yanındaki bu tekele gidip 'Neden Özgül?' diye sordum evet, çocuklarının isminin birleşimiymiş.  :)

Şivliliği Konya'da duymuştum ve arkadaşımla yaptık. 

Tosbağalar konvoy yaptığında yetişememiştim ama görseli kaydetmeme engel değildi :)

Kırmızı olanla oku mezun olacağın sene güncelleme gelsin, bravo! Alkış emojisi :)

Sağlıkla...

 Adı bile korkutucu değil mi ?

Maalesef bu hastalık üzerine yazacak çok şeyim var ama şuan buna hazır değilim o yüzden genel hatları ile birkaç şey yazmaya geldim. Hazır değilsen neden geldin diye düşünmeyin, içim o kadar dolu ki bu konuda en azından birazını paylaşmam lazım...

Farkındalık günleri kenetlenebilmek adına çok önemli, eğer düzgün algılanırsa. Eğer sadece sosyal medyadan paylaşım yapıp hashtag ekleyerek geçirilmez ise. Mesela bugün kanser günü dedik ne yaptık ? Durumu uygun olan yardım etti mi ? Durumu olmayan ama zamanı olan ziyaret etti mi ? Pandemi var ne ziyareti diye düşünerek dua edildi mi hastalarımız için ?

Kimseyi suçlayamam bu konuda, yaşamayan anlamıyor, anlayamıyor. Hala suçlamıyorum yanlış anlamayın ciddiyim, yaşanmadığı zaman kimse kendisine ve ailesine kondurmadığı için paylaşım yapıp geçerek içini rahatlatıyor. Belki paylaşımların da algoritma açısında bir faydası vardır o kadarını bilmiyorum ama ne yapabilirsek onu yapmaya çalışmamız gerektiğini düşünüyorum. 

Kanser hastalığı yaşayana ve yakın çevresine o kadar zor ki...

Yakını bu hastalığa yakalanmış olanlar kemoterapi demeye çekiniyor. Korkutucu geliyor kemoterapi... Çok çeşitleri var bu hastalığın, adı aynı olup bünyeden bünyeye farklı seyreden bir hastalık. Mesela akciğer deyip geçilmiyor kimisi tedaviye cevap verirken kimisi ilaçları kaldıramıyor. Kimisi ise hiç ilaç kullanamıyor... Bazı çeşitlerinde belirti bile olmaz iken bazılarında en başlarda tespit edilebiliyor. Belirti verildiğini düşünelim; hastaneye giderken hem hasta hem hasta yakınları aklına bu hastalığı getirmiyor.. Çünkü konduramıyor kimse canına, canından parçasına. Ama maalesef böyle bir hastalık var ve savaşması çok zor...

Savaşanlara güç diliyorum!

Tanı konulduğu anda başlayan o zorlu süreç her açıdan yıpratıcı... Diyorsunuz ki iyi olsun da her şeye değer, iyi olursa en azından az ağrı ile yanınızda durmaya devam ederse ne ala ama bazen bünye kaldırmıyor ve savaşmaya gücü kalmıyor hastanın... Bu öyle bir hastalık ki gittikçe yaygınlaşan ve zorlu bir savaş süreci olan. Yapılabilecek çok şey yok ama en önemlisi de moral sağlamak sanırım... Bir de var ise maddi olarak destek verildiğinde kullanılan ve gittikçe geliştirilen çeşitli ilaçlar var ve her geçen zaman yenisi ekleniyor. 

Bugün farkındalık günü; elinde olan maddi olmayan manevi olarak elinden geleni yaparsa birazcık bile faydamız olsa ne mutlu! 

'Sınanmadığınız acıyı anlayamazsınız.' Çok doğru ama anlamaya çalışırsak en azından biraz anlayış ile adımlar atarsak bu gün ,amacına ulaşmış olur. Hastalara şifa diliyorum... Güç, kuvvet! Yakınlarına sabır diliyorum, güç ve kuvvet... Bu zorlu savaşta tüm savaşçıların başarılı olmasını o kadar çok istiyorum ki, o kadar...

Sağlıkla...

''Kendi defteridir, dilediğini yazar'' demiş.

Ne doğru, ne güzel değil mi ? Herkes herkesin hakkında konuşuyor, gülüyor, yazıp çiziyor ama herkesin defteri kendisine özel. 

Konuşmak çok kolay, hele oturduğumuz yerden klavye delikanlılığı dediğimiz olay en kolayı! Ne güzel duyduklarımız hakkında belki de hiç bir şey bilmeden sırf kendi hayat bakışımıza göre yazmak, konuşmak ve anlatmak en kolayı! Biz de bunu seçiyoruz çünkü kim araştıracak ? Çünkü kim susmayı seçecek ? 

Önceden çok takılırdım bilmeden yorum yapanlara ama sonra sonra benim problemim olmadığını farkettim. Çünkü işin doğrusu bende ise, ben biliyor isem kimin ne dediği çok da umrunda değil ki. Sonuçta söylenene inan beni tanımıyordur ya da gelip soracak kadar yürekli değildir. Ee bizler bizi tanımayan ve her duyduğuna inanan insanlar için neden kendimizi yıpratalım ? Bu kadar basit değil ki hayat sürdürmek. Üzülecek o kadar çok şey varken aradaki bu minik sinek olaylarını da takacak isek yandık! Yaşlanırız demektir bu. 

Bakılmayan, açıkta soğukta aç yaşayan canlılar var üzüleceğimiz. Şiddet var üzülmek için. Bakılmayan çocuklar var yalnız kalan, yanlış büyütülen. Üzüleceğimiz sağlık problemleri var, evsiz insanlar var yardım bekleyen. Küçük bebekler var ilaç bekleyen. 

Bu kadar olay içerisinden bizim seçtiğimiz konu bilinçsiz insanların konuştukları olmasın! Benim de oluyor, benim de takıldığım oluyor insanım çünkü. Ama ne zaman hayatı zindan edecek duruma getirsem yukarıdaki saydıklarımı düşünüp kendime sırf bencillik ettiğimden dolayı kızıyorum. 

Evet herkesin defteri kendisine! Ve herkes kalbinin ekmeğini yer bu hayatta. Eminim ki kim kötü düşünüp fesatlık yapıyorsa karşılığını görecek ve yaşayacaktır bir şekilde, bir yerde. 

Sağlıkla...

Tamam tamam beş milyon kez övmeyeceğim muhtemelen sosyal medyada yeterince övülmüş önerilmiştir. Ben de sosyal medyada övgüleri görüp bir izleyim bakalım diyerek izledim zaten. 

Assane Diop babasını küçük yaşında kaybetti hem de çok kötü, kabullenmesi zor bir şekilde. Yanlarında çalıştıkları zengin ailenin çok kıymetli ve pahalı kolyesini çalmak ile suçlanan baba kendisini asarak hayatına son verince Assane hayatına tek başına devam etmek zorunda kaldığı için sosyal hizmete götürülüyor. Babasının hediye ettiği kitabı okuyup ondan bir şeyler öğrenen Assane büyüyüp evlenip çocuk sahibi olduktan bir süre sonra babasının suçlandığı kolyenin bulunup toplandığını ve açık artırma ile satılacağını duyduktan sonra olayın peşine düşmeye karar veriyor. Nerden çıktı bu kolye bu kadar sene sonra ?

Babasının masum olduğuna olan inancını hem kendine hem herkese kanıtlama peşinde türlü türlü tehlikeler altında çeşitli olaylara karışıyor :) çok anlatıp da heves kaçırmak istemem şahsen o yüzden genel yoruma geçelim :)

Görüntü kalitesi, gidilen yol, ele alınan hikaye gayet başarılı. Merakla izliyorsunuz diziyi. Ben ilk sezonun son bölümünde ‘ne demek bitti’ oldum. Hemen devam sezonu gelmeli ! 

Her bölüm bir başka yolu kullanması ayrıca güzel, sıradışı hale getiriyor diziyi. Farklı kılan bir yanı da bu zaten. İzlemeli misiniz ? Vaktiniz varsa bence izleyin. 

Sağlıkla...

Öncelikle ön yargı ile başlamadım diyemem. Herkes önerdi, sizlerden de izleyip önerenlerin yazılarını okudum ve söylenildiği gibi iyi mi diye merakla başladım.

Gayet iyi! Başrol oyuncusu, Anya Taylor-Joy 1996 doğumlu başarılı ve güzel, çok güzel. Dizinin konusuna gelecek olursak küçük yaşta babasız büyürken annesini trafik kazasında kaybeden Beth, kimsesizler yurduna yerleştirilir. Sessiz, içine kapanık, sivri ve farklı bir kız olarak karşımıza çıkıyor Beth. Bir gün derste kara tahta silgisinin tozunu aldırmaya gönderilince bodrum katta tek başına satranç oynayan hademeyi görüp bir kaç gün takip etmeye başlıyor. Sonrasında kendisine öğretmesini istediğinde ‘kızlar satranç oynamaz’ cevabı üzerine aklından oynamaya, gördüklerini kafasına canlandırmaya başlıyor. Tek başında öğrendiği kadarını anlattığında görevli şaşırıp oyunu öğretmeye başladığında aslında kendi başına çözdüğü kadarından etkilenip bir lise santranç klübünde kendisinden yaşça çok büyük olan gençlerle oynamasına vesile oluyor. 

Yeteneği daha küçük yaşında fark edilmeye başlanmış olmasına rağmen tam anlamıyla destekleniyor denemez. Derken bir aile tarafından evlatlık alınması ile kendi kendisine satranç klubü araştırmaya başlayan Beth kendisine en iyi gelen şey için yani satranç için çabalıyor. Çok iyi olduğunun farkında! Dik başlı ve sivri dilli olmasının yanında aşırı özgüvenli. Özgüven bu oyun için ona lazım olan en önemli özelliklerden biri zaten. 

Evlat edildiği ailenin babası işi icabı sürekli ülke dışına gittiği günlerden birinde dönmüyor, ailede maddi sorunlar var anne mutsuz. Önceleri kızın satranca olan ilgisini önemsemezken paralı yarışmaların olduğunu duyup desteklemeye ve yarışlarda yanında gitmeye başlıyor. Böylelikle bir aile oluyorlar farkında olmadan.

Beth, yenemezsin dedikleri herkesi yenen, sezgileri ile oynayan, duygularını çok derinde yaşayan birisi olarak büyümeye devam ediyor. Yendikçe kendine daha da çok güveniyor. Kullandığı sakinleştirici hapların yanı sıra zihnini bulanıklaştıran alkolü de kullanmayı sevmeye başlıyor ama kendine ne yaptığının farkında bence. 

Kaybettiği maçların sonunda dibe batıyor çünkü hayata tutunma şekli başarı! 

Bu sayede farkında olmadan kazandığı arkadaşları var, o kimseye güvenmese de yanında birini aramadığını söyleyemeyiz.

Konu güzel ele alınmış, oyunculuklar başarılı. Sadece satranç değil bunun üzerinden özgüven ne kadar önemli, hayata neden nasıl bağlanıyoruz mesajları da var biraz içerisinden bakarsak olaya. Ben çok etkilenerek, beğenerek izledim. Motivasyon için bile izlenebilir :) 

Çok daha fazla anlatıp sihri bozmayım, henüz izlemediyseniz izleyin derim. Asla sıkıcı gelmeyecektir adı ile ele almanıza gerek yok. Güzel mesajlar barındırıyor. Şimdilik bir sezon mini dizi. Hele son sahnesi o kadar can alıcı ki! 

Bizler hayata ne ile nasıl bağlanıyoruz bir kendimizi sorgulayalım bakalım. 

Sağlıkla...

Bu pazar dinlenmeyle geçti benim için, ev işlerini saymaz isek tabii... Bugün kahvemi öğleden sonra içtim, kendime vakit ayırırken üzüldüğüm şeylerin benden önemli olmadığını hatırlattım kendime. Asla bencilce değil tamamen telkin edercesine. Stres yapma Özgül stresle çözemezsin dedim. Şuan evdesin kahveni içiyorsun sadece buna odaklan. 

Bu hafta kendime iki adet kitap aldım fakat elimdekiler bitmediği için daha başlayamadım aşırı merak ediyorum! 

Hafta içi Queen’s Gambit izlemeye başladık, gayet güzel gidiyor bitince yorumlamak istiyorum :) bir de Lucifer ikinci sezondayız onu sezon sezon mu yorumlasak ya ? Elimde okuduğum İçimizdeki Şeytan, bu hafta bitsin de yenilere başlamak istiyorum.

Birde bugün kendime bir kaç şey hatırlattım, kendi gibi olmayan olduğunu saklayan insanların senin adımlarına yön vermesine izin vermemelisin... 

Bugün önümüzdeki haftayı planladım, dinlendim, izledim, birde patates pizza denedim :) Neyim ben aşçı falan mı ? :) Gayet lezzetli oldu siz de deneyin bence, patates, sucuk, sosis, zeytin, kaşar ! 

Sağlıkla...

Bir günlük okunan kitaplardan kendisi.

Verilen mesaj çok açık ama farklı bir tarz ile anlatılmış. Bana da kuzenim çok önerdiği için okudum ve okurken ‘Ben mi anlamıyorum, kitap mı değişik’ diye düşünmeden edemedim. Kitabı gözünde canlandırarak okuyanlardasınız siz de bir boşluğa düşebilirsiniz. Evet akıcı, açık ve anlaşılır buraya kadar kabul. Ama canlandırmaya çalışmayın olmuyor :) Hayal gücünüzü zorlayan bir benzetme çünkü.

Düzenli bir işe sahip kahramanımız bir gün Kocaman bir böcek olarak uyandığını farkediyor. İşin güzel tarafı bunu yadırgamıyor olması :) ısrarla ayağa kalkmaya çalıştıkça düşüyor, kendisine zarar veriyor. Eve gelen patronu işe gelmediği için kendisini işten çıkarıyor, işsiz kalan arkadaşımız işsiz kaldığına üzülmeye ve evin maddi durumunu düşünmeye başlıyor. Burda patrona mı kızayım çalışana mı bilmiyorum.

Bir süre sonra artık neden odadan çıkmadığını anlamayan aile odaya bir giriyor çocukları böcek şeklinde! Onu doktora götürmek yerine ondan utanıyor ve onu suçluyorlar. 

Parasızlıktan evlerinin odalarını kiraya vermeye başlayan aile kiracılarının böcek şeklindeki çocuklarını görüp evi terketmeleri üzerine çocuklarına daha çok kızıyorlar. Hikaye normale dönmeye çalışan bu gencin hikayesi. 

Kısa ve manidar. Okurken günlük sıkıntılarımızı daha iyi anlıyoruz. Bence okunması gereken ders verici bir kitap. Zaten o kadar kısa ki 100 sayfa bir şey, bir gününüzü ayırıp farklı bir bakış açısı kazanabilirsiniz. 

Günlük hayata o kadar odaklanıyoruz ve yaşamak için çalışıyoruz ki, en ufak sorunlarda geri düşebiliyoruz. Ve düştüğümüzde kimler yanımızda oluyor? Asıl soru bu sanırım. Düşmek değil düştükten sonrası... Okuyan arkadaşlarım varsa yorumlarını merak ediyorum ?

Sağlıkla...