Uzun süredir baş ucu kitabım olan Beyaz Zambaklar Ülkesinde an itibari ile bitmiş bulunmakta. Gururla sunuyorum. Neden gururla sunuyorum ben mi yazdım? Hayır ama olsun okudum. Bu da bir gurur değil mi ? Bence öyle.

Her yerde belirtildiği gibi kendisi Atatürk'ün önerdiği kitaplar arasında olduğu için hepimiz için yeri ayrıdır. Benim için öyle en azından! Uzatmadan başlıyorum, şahane. Bu kadar yazarmışım, nasıl olur :) Uzun süredir kitap yorumu paylaşmıyorum ama okuyan arkadaşlarım biliyorlar ki çok detaya girmeyi tercih etmiyorum, okunsun istediğim için spoiler vermekten çok korkarım. O sebeple hissettirdiklerinden bahsetmek istiyorum.

Hissettirdiği de çok net: güzellik. Özellikle şu içinde bulunduğumuz dönemde okurken en ihtiyacımız olan duyguları hissettiriyor; birlik, beraberlik, güzellik. Finlandiya'nın bağımsızlık mücadelesini ele alan kitap mücadele nedir, nasıl yapılır kısımlarını öyle güzel anlatmış ki okurken içinizden milli duygularınız kapanıyor. İnanç nedir ? den tutun çocuklar nasıl eğitilmeli kısmana kadar insana dair her şeye değinilmiş kitapta. Millet nedir nasıl millet olunur ?Beraberlik nedir ? Kötü kalplilik nedir ? İyi ve kötü nedir, nasıl değerlendirilir ? 

''Her şeyden önce, anadilimize saygı göstermeli ve onu korumalıyız; dilimiz yaşadığı sürece biz de bir halk olduğumuzu hissedeceğiz. Atalarımızın dili yok olursa, halk da tükenir ve yok olur.''

Konusunun güzelliği yanında akıcı ve sade bir anlatıma sahip. Okutuyor kendisini, aldığı bütün güzel yorumları sonuna kadar hak ediyor! Ben okurken çok içtenlikle beğendim, okumayı düşünen ama arada kalan varsa, hiç arada kalmasın net okusun. Hatta lütfen okumayan kalmasın.

Sağlıkla...

Daha ne olabilir diye sordurmuyorum etrafımdaki insanlara. Başlatmıyorum öyle bir cümleye, kuruldukça haddimizi bildirir gibi olaylar oluyor çünkü. Daha neler mi olur, al sana! Deme şekli değil de ne bu yaşananlar? 

Yorulduk, yıprandık, yandık, yanarken boğulduk…

Bir yanda alevler yaktı canımızı bir yanda sular aldı. Hala kötü olaylar zincirini kıramadık. Gördüklerimiz ve duyduklarımız dışında bilemediklerimizin de var olması içimizi daraltmaya yetiyor maalesef . Daha kadın cinayetleri demedim ama okurken aklınıza geldiğine çok eminim. Hatta ‘ya şiddet olayları?’ Dediğinizi duydum resmen! Evet evet daha yıllardır engel olamadığımız cinayetler… Peki hayvanlara verilen zararlar… Hiç bir olay hafifle alınabilecek gibi de değil. Desek ki bunu sonra düşünelim; sonrası yok!

Can’a kıyılıyor ötesi, ilerisi olabilir mi ? Yanarken boğulmak değil de ne ? Seller basıyor bir yanımızı, sular altından zorla çıkarılan hayvanlar, mucize bir bebek ve kafamıza taktığımız olay değeri olmayan günlük telaşlar! Ah can, canımız yanmadıkça paylaşamıyoruz bazı acıları. Maalesef ki maalesef.

Yazıyorum çünkü içimde büyüdükçe büyüyor bunlar. Elimizden bir şey gelmeden haber okumak ne zor! 

Güzel günlere uyanabilmeyi diliyorum hepimiz için! Ne kadar mümkün bilmiyorum ama diliyorum. Hepimizi iyilik kurtaracak ama bir, iki kişi ile değil, hep beraber sahip olacağımız iyilikler kurtaracak bizleri. Birbirimize yardım eli uzattığımızda çıkacağız aydınlığa. Yaşanan her kötü olay daha çok bir olabilmemiz için! 

 Her yer yanarken nasıl içinize sindi sosyal medyanızdaki sofralarınız ?

Yemedik mi yedik, evden çıktık, konuştuk devam ettik kabul ama bir tarafta can’lar yanarken kahkaha atamadık, içimizden gelmedi komik şeyler paylaşmak. İnsan olmak bu değil midir ? Biz ‘biz’ isek bir yanımız kan ağlarken nasıl oldu da bu kadar duyarsız kalabildik?

Varmış öyle duyarsız kalabilenler benim çevremde de. Hayretler içerisinde gördüm paylaşımlarını, bir yerden sonra bakmadım da zaten. Ne yapayım ne yediğini ne içtiğini ? Elimden gelen bir şey var mı diye bakarken senin paylaştığın fotoğraf sinir etmekten başka bir şeye yaramadı. 

Ha şahsi hesaptır bana ne, kime ne ? 

Kendi can’ı yansa bana ne der miydi orası meçhul…

Bizler çoğu videoyu izleyemez iken, orda yaşayanlarla empati kurabildik mi mesela ? Elinden gelen, gidebilen gitti ne güzel! Gidemeyen dua etti mi mesela ? Köyceğiz taraflarında oturan arkadaşıma sadece nasıl olduklarını sordum aldığım cevap üç gün ağlattı. Çok şükür kontrol altına alınıyor büyük kısmı ama kalan hasarlar , yanan can’lar için elimizden geleni yapmaya devam etmemeli miyiz ?

Ben ahbap üzerinden yardımlaşmanın taraftarıyım, malum Haluk Levent! Güvenilirlik açısından diyorum yanlış anlaşılma olmasın varsa güvendikleriniz onları yazın onlara da bakayım..

Ah kalbim.. Hala çok mutsuzum, bir yanım buruk. 

Çok ara verdim çünkü paylaşımlarım sadece hüzün kokacaktı! Okumaya devam ediyorum tabiki, buralardayım.. Sizlerleyim.. 

Sadece iyiliklerin değil acıların da paylaşılabileceği vicdanlı günlere…