Lütfen şu heyecanımı sizlerle paylaşabilir miyim ?

Ama baştan başlamam lazım konuya. Ben Game of Thrones' en en en son izleyenlerdenim. Üniversiteye giderken ilk bölümünü açıp maalesef kelleleri görüp 'ben bunu izleyemem' diye düşünerek geri kapatmıştım. Etrafımda herkesin deliler gibi izlediği diziye başlamamış olmanın eksikliğini de hiç hissetmedim nedense. O kadar haklı buldum ki kendimi o dönem. Soran herkese 'bana göre değil' dedim. Şuan ben de kendime inanamıyorum. Ama herkesin vardır böyle dönemleri herhalde. Var dimi ?

Neyse zaman geçti ben mezun olacağım zaman finali yayınlandı ve sosyal medyam GOT ile kaynadı ben hala izlemediğim için 'oh be kötü finale denk gelmedim' kafasındayım. Gel gelelim nasıl oldu da izlemedim kendimi hala anlamıyorum ama yaklaşık 2 sene önce izledim; baştan sona! Her gün delirdim her gün dizi izleyeceğimiz saati bekledim, her gün bunu konuşacak arkadaşlar buldum etrafımda. Aşırı gergin, heyecanlı bir izleme döneminden sonra 'iyi ki' dedim. 'iyi ki en son izlemişim, ben yıllarca bekleyemezdim.'

E şimdi ne oldu ? Senelerce bekleyerek bu diziyi mi izlicez? Aşırı gerginim :) Evet dizi tabi ki çok güzel, yani kötü olma durumu var mı bilmiyorum, kötü yorum görmedim görsem de yanlış izlemiş diye düşünürüm. Şaka bir yana benim de kendi içimde birazcık sindiremediğim şeyler var. Zaman atlamasını abartmamış mıyız ? Oyuncu değişikliği kafa karıştırıcı oldu bence. Elbette planlamalara uygun olsun diyedir ama bizler oyuncularla bağ kurduğumuz için tam oyuncuya alışmışken aynı rolde farklı oyuncu görünce bir duraklamadık diyemem. Ama genel hatları ile o heyecanı çok özlemişim!

Neden ejderham yok ? 

Finalinde içimden sövmüş olabilirim. Hüzünlü bir finaldi, ben yazılar akmaya başlayınca 'nasıl ya? Şuan mı bitti?' dedim. Öyle kötü bir yerde bitiyor ki bir sene beklemek haksızlık :)

Siz izlediniz mi ? 

Daemon'u seveceğimi en baştan anlamıştım, gerçekten. Bir de bu ailenin en iyi kralı sensin be Kral Viserys. Hem tatlısın hem ileri görüşlü hem toparlayıcı; olması gerektiği gibi. Adil, ailesine bağlı ve bir o kadar da pamuk kalpli. Bir de o sorunun cevabını yanlış kişiye vermeseydin :) E hasta yatağında olur o kadar, hallederler herhalde :)

Sağlıkla...

 Yüzüklerin Efendisi yazıp kaçsam yeterli bir yazı olmuş olur gibi bir his var aslında içimde.

E ben kim oluyorum da böyle bir filmin dizisini anlatacağım ? :) Yok dizi anlatmak yok şahane, bayıldık, sevdik deyip noktalamak var. Neyse uzun lafın kısası izlemeyen kaldı mı ?

Ben yüzüklerin efendisini bayılarak izlemiş biri olarak merakla diziye başladım, ne ara birinci sezon bitti bilmiyorum. Diziyi kötü eleştirenler olmuş, neden ? Verilen emeğe de kötü yorum yapmak pek uygun gelmiyor bana. Konu kötü işlenir, sıralamada mantık hatası vardır o ayrı; ama öyle bir durum da söz konusu değil.

Dizi karakter seçimiyle, ele alınışıyla gayet güzeldir. Küçük bazı yerlerde ben de 'Neden?' diye sordum. Yani güzel Galedriel gerçekten oradan yüzerek çıkabileceğine inandın mı ? Böyle yerlerde ben de tabi ki ister istemez sorguladım. Ama türü gereği çok normal değil mi ? Yıldızdan düşen amca aklımı aldı mesela ya da Nori'nin cesareti kalbime umut serpti. Arkadaşlık desek elflerle cücelerde! Mekanlar, tonlamalar, sahne geçişleri... Ben beğendim, severek izledim ve şimdi ikinci sezon için bir sene mi bekleyeceğim diye dehşetle sorguluyorum. O kadar uzun beklemeler korkutucu değil mi ? Dizi güzel olunca beklemesi üzücü hal alıyor. Sırf bu yüzden Game of Thrones'i herkes izledikten sonra izledim. Hayır o yüzden değil tabi ama son izlemek baya güzeldi :) 

Bir de bi kitap okuyorum seri, bitsin beraber paylaşayım :) Çok güzel. 

Sağlıkla…

Zaten şu kafa yorgunluğu değil mi perişan eden. Bazen telefonla konuşmaktan nefret ediyorum. Hatta genelde. Ama kafam doluyken ekstra kötü oluyorum, cümle kurmak zor geliyor. Neyse ne diyordum; geçenlerde Ankara'da bir mekana gittik, ne tatlı :) Bir kaç fotoğraf çekmişim, aferin bana!

Bir de hayatımda ilk defa stand up gösterisine gittim, oh be! Nasıl iyi geldi. Aslında niyetim tiyatroya gitmekti ama izin günümde içime sinen bir oyun bulamadım. Sonra neden stand up olmasın dedim ve iyiki! Önce mekan Pub olduğu için saatlerce araştırmam gerekti. Oradan yorum oku, buradan fotoğraf bul derken gözümü kararttım ve deneyeceğim dedim. Çok iyi geldi be! 

Ankara'nın 'lafazans' isimli stand up ekibinden Rüya Aslangül vardı o güne, o kadar sempatik ki, karnımıza ağrılar girdi. İzlediklerimiz kurgu değilmiş, ne insanlar var dediğimiz bir tecrübe oldu ki daha da gidilir yani. İlk gidiş biraz stres yapmadı değil ki ben konuşmayı seven biri olarak biraz gerildiysem :) Ama gerçekten komikti, eğlenceliydi, desteği de hak ediyor. Ankara'da olan varsa neden gitmesin ? Pub'ın alt katında ayrılan yerde güzel bir ortamda gülmeye gidilir. Ayrıca etkinlik gerekli değil mi bu stresli hayatlarımıza? Kendimize vakit ayırmazsak her şey daha da üst üste geliyor gibi hissederek boğuluyoruz.

Ara ara nefesim daralır benim de, hemen hareketli müzik açarım. olmadı mı düzelmedim mi kitap okurum. Daha da düzelmedi mi komik videolar izlerim. Ama bunlar iyi gelmeyecek ciddiyette ise; uyurum. Ama bu noktaya genelde -anormal durumları tenzih ediyorum- kendimiz geliyoruz aslında. Kendimizden çok dış etkenlere, kişilere, olaylara verdiğimiz değer kendimizden gidiyor. Gittikçe eksiliyor, düşüyoruz. Düşerken tutan olmayınca, tutmayı bırak tutunacak dalları budadıklarında nefret dolup taşıyoruz. Pardon da biz izin vermez isek kimse dallarımızı kesemez. Ha kendimize değer verdikçe dallara da gerek olmayabilir, orası ayrı tartışma konusu.

Ama şuan tartışma yok, öneri var. Tatlı mekan, güzel stand up önerip kaçıyorum. Kendimize vakit ayırdıkça enerji doluyoruz, iç huzurumuz kendimize verdiğimiz değere bağlı. Bencillikten bahsetmiyorum, ikisi çok farklı konular. Karşılıksız sevgiden daha iyi gelen bir şey var mı ? Hayvan sevgisinin masumluğu, pozitifliği tartışılır mı ? Benim bahsettiğim insanın insana duyduğu beklentilerin tüm gücümüzü sömürdüğü.

Bunları da konuşmayalım mı ..?

Sağlıkla...

Açık konuşmak gerekirse -ki neden gerekmesin ? sırf Hasan Ali Yücel okumadım, okumak istediğim için sipariş verdim. Kitap hakkında en ufak fikrim yoktu. Siparişim geldi ve kitap gözümü korkuttu. Kendime 'yandın kızım' dedim. Çünkü okuyacağım ve sıkıcı olacak diye önyargılı oldum. Kitapla nasıl uyumlu düşündüğümü anlayın isterim :)

Ama aşırı ters köşe oldum. Kitap beni ilk sayfasından şaşırttı. İLK SAYFA. Böyle bir kitap olamaz. O kadar tatlı ki, şimdi hep öveceğim :) Kitabı elime aldığım gibi bitirdim desem yeridir. Kalın bir kitap ama sanırım iki üç günde bitti. Durakta, otobüste, evde her yerde okudum. Otobüsten inerken 'Of şu sayfa bitseydi' diye düşündüm. Ki bu aşırı garip gittiğim yolu düşünürsek. 

Neyse tamam tamam durun; kitap sıkıcı görünümünün tam aksi. Okumaya başlayınca direkt anlıyorsunuz güzel olduğunu. Hemen konuya dahil olup sonrasını merak ediyorsunuz. Dizi izler gibi okudum ben. Hep sonraki sayfayı merak ettim. Önemli olan da bu değil mi ? Bu. Akıcı, sade ve anlaşılır dili var. Samimi olduğu içinde ailenin içine dahil olmuş oluyorsunuz.

Ah Eliza, dik başlı, pamuk kalpli arkadaşım. Ah Jane aşırı iyi niyetlim. Diğer kızları anmayacağım sinirlerim bozuluyor. Ama Biraz Darcy konuşabiliriz. Mesela gözümde o kadar yakışıklı, cool, kendine has ki tarif edemeyeceğim. Danslarla başlayıp danslarla bitecek. Sadece son sayfalar çok detaysız olmuş, beni üzdü. Genel anlamda o kadar ince mesajlar içeriyor ki çok altı çizili cümlem var. Adının hakkını hiç beklemediğiniz yerlerden veriyor. Gururun nelere yol açtığını, önyargının verdiği zararları öyle bir vuruyor ki yüzünüze yüzünüze. Sormadan, anlamadan adım atmaya korkar oluyorsunuz kitabı okuyunca. Ki zaten öyle de olmalı ama insanız. Maalesef düşünmeden, anlamadan adım attığımız o kadar çok oluyor ki, pişmanlığımızı bile kabul etmiyoruz, hazmedemiyoruz bazen. Durup düşünmeden atlıyoruz denize ; derin midir, serin midir bakmadan. Sonra çırpındıkça çırpınıyor uzaklardan görecek bir cankurtaran bekliyoruz. Ölçüp tartmak, anlamak, dinlemek ; yargılamadan dosyayı incelemek ne önemli ve zorunlu oysaki... Yani kendimiz için beklediğimizi karşı tarafa da uygulamak tam anlamıyla.

Bende çok güzel hisler bıraktı kitap, yüzümü güldürdü. Yer yer kızdım, sinirlendim ama kapağını kapattığımda mutluydum. E okuyun hadi. Sizin de beğendiğinizi duymak istiyorum.

Yol arkadaşım çok iyiydi, Hasan Ali Yücel okuyacağım bir süre sanırım. Önerilerinizi alırım :)

Sağlıkla...

İlk sayfadan son sayfaya akıcılık, anlaşılırlık, sadelik sizi alıyor ve asla bırakmıyor. Bazı kitaplar elden düşmüyor ya bu kitap o ‘bazı’ kitap işte. Merak ettiriyor, müdehale ihtiyacı duymana neden oluyor, dizi izler gibi okuyorsunuz.

Ah Mary… Aile konusunda bir o kadar şanssız, seçtiği aile de o kadar da şanslı. Kendi şansını kendi yaratan ama bunu bilinçli yapmayan, yabani dedirtecek kadar içe kapanık ve asi ama aslında meraklı, öğrenmeye açık ve sevmeyi bilmediği için yabani sanılan, bence, pamuk kalpli küçük bir kız. Yalnız başladığı hikaye meraklı yapısından dolayı kalabalıklaşıyor. Yer yer yapmaması gereken şeyleri yapıp, atmaması gereken adımları atarken yer yer içine kapanmakla kalmayıp kendini kendine kapatan Mary’nin tatlı hikayesi. 

Uzun süredir okuduğum kitaplar içinde kalbimi heyecanlandırdığı için, masumiyeti hatırlattığı için çok sevdim. Eğer biraz moral lazım, insanlar ne kötü dediğiniz bir dönemdeyseniz; buyurunuz.  Severek okudum. 

Açık-anlaşılır-sade, konusu yerinde, akıcı, sürükleyen yapısıyla rahat okunan, elinize yapışacak bi kitap. Çok övdüm yine demi? Ama hakediyor :) Çünkü neden okumayasınız ? 

Ne çok severim sürükleyici kitapları, kafamı dağılabildiğim nadir anlar, o yüzden sevdiğim kitapları herkes okusun istiyorum. Herkesin kafası dağılsın, açılsın istiyorum. Neden bu lezzeti herkes bilmesin ? Ben mesela bazen düşünüyorum önceden de seviyor olmama rağmen lezzeti neden geç farkettim. Kendini tanımakla ilgili. Kendi içimize mi yolculuğa çıkarıyorum Şuan :) 

Sağlıkla…