Öncelikle ön yargı ile başlamadım diyemem. Herkes önerdi, sizlerden de izleyip önerenlerin yazılarını okudum ve söylenildiği gibi iyi mi diye merakla başladım.

Gayet iyi! Başrol oyuncusu, Anya Taylor-Joy 1996 doğumlu başarılı ve güzel, çok güzel. Dizinin konusuna gelecek olursak küçük yaşta babasız büyürken annesini trafik kazasında kaybeden Beth, kimsesizler yurduna yerleştirilir. Sessiz, içine kapanık, sivri ve farklı bir kız olarak karşımıza çıkıyor Beth. Bir gün derste kara tahta silgisinin tozunu aldırmaya gönderilince bodrum katta tek başına satranç oynayan hademeyi görüp bir kaç gün takip etmeye başlıyor. Sonrasında kendisine öğretmesini istediğinde ‘kızlar satranç oynamaz’ cevabı üzerine aklından oynamaya, gördüklerini kafasına canlandırmaya başlıyor. Tek başında öğrendiği kadarını anlattığında görevli şaşırıp oyunu öğretmeye başladığında aslında kendi başına çözdüğü kadarından etkilenip bir lise santranç klübünde kendisinden yaşça çok büyük olan gençlerle oynamasına vesile oluyor. 

Yeteneği daha küçük yaşında fark edilmeye başlanmış olmasına rağmen tam anlamıyla destekleniyor denemez. Derken bir aile tarafından evlatlık alınması ile kendi kendisine satranç klubü araştırmaya başlayan Beth kendisine en iyi gelen şey için yani satranç için çabalıyor. Çok iyi olduğunun farkında! Dik başlı ve sivri dilli olmasının yanında aşırı özgüvenli. Özgüven bu oyun için ona lazım olan en önemli özelliklerden biri zaten. 

Evlat edildiği ailenin babası işi icabı sürekli ülke dışına gittiği günlerden birinde dönmüyor, ailede maddi sorunlar var anne mutsuz. Önceleri kızın satranca olan ilgisini önemsemezken paralı yarışmaların olduğunu duyup desteklemeye ve yarışlarda yanında gitmeye başlıyor. Böylelikle bir aile oluyorlar farkında olmadan.

Beth, yenemezsin dedikleri herkesi yenen, sezgileri ile oynayan, duygularını çok derinde yaşayan birisi olarak büyümeye devam ediyor. Yendikçe kendine daha da çok güveniyor. Kullandığı sakinleştirici hapların yanı sıra zihnini bulanıklaştıran alkolü de kullanmayı sevmeye başlıyor ama kendine ne yaptığının farkında bence. 

Kaybettiği maçların sonunda dibe batıyor çünkü hayata tutunma şekli başarı! 

Bu sayede farkında olmadan kazandığı arkadaşları var, o kimseye güvenmese de yanında birini aramadığını söyleyemeyiz.

Konu güzel ele alınmış, oyunculuklar başarılı. Sadece satranç değil bunun üzerinden özgüven ne kadar önemli, hayata neden nasıl bağlanıyoruz mesajları da var biraz içerisinden bakarsak olaya. Ben çok etkilenerek, beğenerek izledim. Motivasyon için bile izlenebilir :) 

Çok daha fazla anlatıp sihri bozmayım, henüz izlemediyseniz izleyin derim. Asla sıkıcı gelmeyecektir adı ile ele almanıza gerek yok. Güzel mesajlar barındırıyor. Şimdilik bir sezon mini dizi. Hele son sahnesi o kadar can alıcı ki! 

Bizler hayata ne ile nasıl bağlanıyoruz bir kendimizi sorgulayalım bakalım. 

Sağlıkla...