Ben geldiiim.

Blog yazılarımı okuyanlar bilir, bilmeyenler için belirteyim ben Gülseren Budayıcıoğlu'nun tüm kitaplarını severek okuyan birisi olarak 'acaba' ile başlayıp 'keşke bitmeseydi' diye bitirdiğim bir kitap oldu. Sürekli kitaba bakıp bakıp bırakıyordum. Şüpheliydim, ön yargılıydım ve sevmemekten korkuyordum. Ben sevmeyeceğim bir kitaba başlamaktan çok korkuyorum. Çünkü kitap yarım bırakamama huyum var. Zorla okuyup bitiriyorum sevmesem de maalesef. Sevmediğin kitabı okumak sevmediğin yemeği yemek gibi. Belki daha da zor, süreç daha uzun çünkü.

Neyse ilgili kitaba başladım ve başladığım anda seveceğimi anladım. Gülseren Budayıcıoğlu'nun tarzından farklı olarak o konuları parça parça karışık ele alırken Gary konu konu ele almış. Bir hastanın hikayesini tek seferde anlatmış. Hangisi daha iyi diye sorarsanız bana ikisi de güzel geldi. İki şekilde de severek okudum. Çok dağılmayım derseniz Gary'i sizi mutlu edebilir. Kariyerinin en başından, gelişim aşamasına kadar açık yüreklilikle anlatmış. Acemi iken neler hissettiğini tarif etmiş, korkmamış bunu yazmasam mı dememiş. Evet yeniyim korkuyorum demiş, itiraf etmiş acemiliğini. Yeniyim ve nasıl konuya girilir bilmiyorum demiş. Akıl hocasından bahsetmiş, tıkandığında nasıl hareket ettiğini anlatmış. Danışanlarının sorunlarını deşmeden, abartmadan yeterli sayıda sayfa vererek anlatıp sonuna doğru hızlandırıp, devamını da özetleyerek konuyu bitirip diğer danışanının konusuna geçmiş.

Eşinin desteğini tabiri caiz ise göğsünü gere gere anlatmış. Geçenlerde bir arkadaşım neden böyle kitaplar okuduğumu sordu. Siz okumuyor musunuz ? Ben yaşanan hikayeleri okumayı, okurken yer yer kendimi veya çevremi değerlendirmeyi çok seviyorum. Ki konularda çok uç konular değil, her an hepimizin yaşıyor olabileceği şeyler. Zaten fark etsek de etmesek de zaman zaman destek alıyor olmamız gereken noktalarda oluyoruz aslında. Bana okuması keyifli geliyor. Bir de aman aman tanımlara boğmuyor bu tarz kitaplar bizi. Anlayabileceğimiz düzeyde ele alınıyor, bu da okumamızı kolaylaştırıyor. 

Gary anlattığına göre kariyerinin çok güzel yerlerine gelmiş, mesleğinde çok başarılı. Mesleğini hayatının her alanına almış, kafasındaki sorulara cevap aramayı seven bir psikiyatrist. Ben keyifle okudum ve dediğim gibi bitmesi beni üzdü. 

Eğer sevdiğiniz tarz ise okumanızı öneririm!

Sağlıkla...

 Ben geldiiiim. 

Birincisinden sonra ne kadar iyi geldi bu seri anlatamam. Ama anlatmaya çalışmaya geldim. Birincisini Sherlock serisinden sonra izlediğim için sanırım, biraz basit gelmişti. Bu film daha izlenebilir ve şaşırtıcı ele alınmış. 

Henry Cavill oyunculuğu işin içine girince seyretmesi çok keyifli oluyor, profesyonellik deseniz var. Oyuncu seçimi genel olarak çok tatlı. Konu dediğim gibi şaşırtıcı, tahminlerinizi ters köşeye çeviriyor ki bu heyecan zaten izlettiriyor. 

Abisinin yolundan gidip Enola’nın kendisine dedektiflik bürosu açmasıyla başlayan film büronun iş yapmaması ile devam ediyor. En sevdiğim detay iş yapamamasının nedeni olarak yaşı, cinsiyeti, tecrübesi bahane edilmesi. Çünkü günlük hayatımızda da birbirimize böyle yaklaşıyoruz. Küçüksün anlamazsın, kadınsın yapamazsın, tecrüben yok anlamazsın gibi gibi eleştirel bakış açısı. Halbuki kadınlar her şeyin en güzelini yapar, küçükler daha geniş ve yeni bakış açısına sahiptir, sen iş vermeden tecrübe edinemez. Ama biz iş vermeden tecrübe bekleriz, tecrübe böyle bir şey değildir.

Beklemediği bir şekilde müşteri bulup konuya dahil olan Enola; zekası ile herkesi şaşırtır ve ele aldığı konu abisinin elindeki olayla da bağlantılıdır. Peki bu nasıl ortaya çıkıyor ? 

Cinayetten suçlandığı an çareyi kaçmakta bulur Enola kız, soluğu da tabiki Sherlock abisinin yanında alacaktır. Sherlock zekası kanıtlandığı için sorgulanmamalı. 

Koşturma, entrika, üstü kapatılmaya çalışılan cinayetler ile ne ararsanız var. Aşk da dahil :)

İzleyin derim, iyi gelir. 

Sağlıkla…

 Çok direndim ama yine de izledim :)

En son ben izlemiş olabilirim o yüzden spoiler derdi de yok. Ama yine de konudan bahsetmem bilirsiniz. Herkes o kadar izledi ve anlattı üzerine de paylaştı ki izlemek istemedim nedense. Erteledim sürekli ama işte buradayız;  izledim: Wednesday.

Öncelikle en son söyleyeceğim şeyi en başta söyleyerek başlayalım; sevdim.

Oyuncular çok tatlı, birbirine uyumlu, sempatik seçilmişler. Wednesday karakterinin ciddiyeti gözüme batmadı, hatta insanları umursamıyor oluşuna imrendim diyebilirim. Oda arkadaşı bir o kadar insancıl ve tatlı Enid. 

Farklılıklarımıza rağmen buluştuğumuz ortak noktaların olması ne güzel ele alınmış değil mi ? Mesela ana karakterin ciddiyetinin aksine pamuk kalpli oda arkadaşı. Oda arkadaşının onu biraz da olsa normalleşmeye alıştırıyor olması; güzel hissettiriyor. 

Babasının takip için bıraktığı Şey ile anlaşıp onu kendine yol arkadaşı seçmesi ve kimseden yardım almayan biri olduğunu söylerken bunun aksine sırf  'insan' olmadığı için bir el ile arkadaşlık yapıyor olması, kendi içerisindeki çatışmanın göstergesi değil mi ? Eleştirmiyorum, aksine çıkarım yapıyorum yanlış ifade etmiş olmak istemem çünkü Şey'in başına bir şey gelecek diye ben de çok korktum. 

Mantık hatalarına güldüğüm yerler olmadı değil, izlediğim fantastik dizi ve filmlerin aksine bazı yerlerinde gözle görülür hatalar vardı ama ''ben bunu izlemem'' dedirten hatalardan bahsetmiyorum. Gayet izletiyor dizi kendisini. Canavar olduğunu düşündüğün insanı iki zincire vurup karşısında sorular soramazsın mesela; gibi hatalardan bahsediyorum. Ama bir yerde de ne kadar özellikleri olsa da çocuk aklı diyebiliriz. Çünkü herkesin olgunlaşmaya ihtiyacı vardır diye düşünüyorum.

En çok hoşuma giden şey arkadaşlık ilişkileri oldu. Benim beni yargılamadan yanımda olan kaç arkadaşım oldu, bilmiyorum. Ama her zaman beni anlatmadan tanıyacak insanlar istedim çevremde. Dizilerdeki gibi; otuz yaşında olmam dışında bir sorun yok bu yorumumda. Her neyse sonuçta oda arkadaşının renkli karakterine bile alışmış olması beni duygulandırdı. Ki oda arkadaşının da onun tüm donukluğuna rağmen yanında olarak kendi konfor alanından çıkmış oldu, arkadaşlık için. Bence çok tatlı. Diğer bağlar da var tabi, arı kovanı arkadaşı mesela. tatlı :)

Şu gençler kıza ne zaman aşık oldu anlamadım ama, aşk işte denilebilir :) 

Müdür karakterinden bahsetmeden yazımı bitiremem çünkü o oyuncuya hayranım: Gwendoline Christie! En sevdiğim dizilerde var hep kendisi. Canlandırdığı karaktere tam alışamadım ama sonunu güzel yazıklarını söyleyemem. Karakterin derinliğine inmedikleri için; kimdir nerden geldi, neden, nasıl gibi bir çok soruyu cevapsız bırakarak çıkardılar karşımıza o yüzden çok derinlikli yorumlar yapamayacağım ama kendisinin oyunculuğunu çok seviyorum.

Hoş; dizinin girişi genel anlamda çok hızlı oldu zaten. Bazı açıklamalar gösterilmeden akademide bulduk kendimizi. Başlangıcı biraz daha anlatılıyor olabilirdi. Ama olmamış sonuç olarak, bu da minik bir eleştiri olsun.

Devamının gelecek olması güzel, böyle diziler şu stresli dönemde hepimize lazım. İzlemeyi sevenler için güzel bir dizi, konuşulmayı hak ediyor.

 Doğayı hepimiz çok sevmiyor muyuz ?

Bahar gelsin çimlere oturalım, dışarı çıkıp sohbet eşliğinde yürüyüş yapalım, dışarıda spor yapalım... Doğada olmayı bir şekilde bir yerden seviyoruz. Seviyoruz ama doğa için ne yapıyoruz ? Doğa için çal demiyorum, hayır. Doğayı koruyor muyuz ? Doğanın sağlığını düşünüyor ve ona göre adımlar atıyor muyuz ? Doğayı düşünüyor muyuz ?

Ne çok soru sordum, farkındayım. Ne demek istiyorum peki ? Bir keresinde çekirdek çitleyerek deniz kenarına yürüyoruz, o zamanlar Didim'deyiz, çekirdek kabuklarını insanlığımız gereği elimizde tutup ilk gördüğümüz çöpe attığımızda arkamızdan gelen birileri bize teşekkür etti. Ne olduğunu anlamadım ve sordum neden teşekkür ettiğini. 'Çöpü diyorum yere atmadığınız için teşekkür ederim.' Evet o an bana da çok tatlı bir hareket gibi geldi bu teşekkür ama beş dakika içerisinde sinirlendim. Koç burcuyum ya ondan :) Cidden sinirlendim, neden mi ? Çünkü doğa senin olduğu kadar benim, benim olduğu kadar da onun. Neden benim olan bir şeyi koruduğum için teşekkür alayım ? Ben yapmam gerekeni yaptığım için neden ince davranmışım gibi hissettirildim. Hayır bu benim yapmam gereken, normal olan bir şeydi. Kimsenin kimseye bu nedenle teşekkür etmesine gerek yok, aksine yapmayanları uyarmalıyız.

Yerlere atılan çöplerin hangi aralıklarda doğada kaybolduğuna siz de denk gelmişsinizdir bir yerlerde. 

Plastik: 1000 yıl

Cam şişe: 4000 yıl

Telefon kartı: 1000 yıl 

... gibi

Bunlar okuyunca şaşırtan ama yaşarken engelleme özelliği olmayan rakamlar.

Ama ileride başımız derde girecek, biz görmezsek bizden sonraki nesillerin başı derde girecek. Biz elimizden geleni yapmazsak bakın mevsimler bile vaktinde yaşanmıyor artık. Hava kirliliği deseniz benim anlatmama bile gerek yok. 

Neyse, siz bunları biliyorsunuz ben neden detay detay anlatayım değil mi ? Sadece bir kişi ne işe yarayacak diye düşünmeden bir kişi bir kişidir diye adım atmaya başlayın derim. Ben öyle yapmaya çalışıyorum ve bir kaç örnek vermeye geldim :)

Mesela yıkanabilir pamuk aldım. Çok da mutluyum keşke daha önce keşfetseymişim. Hem yumuşacık; yüzümü acıtmıyor hem de yıka kullan olduğu için pamuk kullanmamaya başladım. Su kullanımının azalmasını belirtmeme gerek var mı ?

Notu ve açıklaması içinde pamuğun.

Bir diğeri organik deterjanları gördüm ve bulaşık deterjanını alarak başladım. .Hayatımızdan kimyasalları çıkarmamız demek sağlıklı bir hayat demek. Kullandığımız ürünlerin içeriğini okumamız artık alışkanlık olmak zorunda. Evet bence zorunda, o kadar zararlı içerikli ürünler var ki, neden kendimize bunu yapalım ? Deterjanı daha kullanmadığım için paylaşmak istemedim.

Sağlıkla…

 2019 yapım.

1 saat 43 dk.

Romantik/ Komedi

Sosyal medyada gezerken kısa bir parçasını görüp izlemeye karar verdiğim filmi az önce izledik. Hissettirdikleri geçmeden de yazmak istedim, ertelemeden.

Malumunuz konuya girmeyeceğim ama şekil olarak tarif edip gideceğim. Öncelikle Emilia Clarke hayranı olarak onun varlığı ile izlemek istediğimi açıklamak isterim. İzlediğim minik bölümde esas oğlan 'telefondan kurtul' dediği için içinde bulunduğum psikolojiye uygun olduğunu düşündüm. Evet filmin ilk yarım saati 'noluyoo ya' dedirtti. Genelde tahmin edilebilir konu basit şekilde ele alınır kafa dağıtsın yeter mantığı ile ama bu öyle değil, güzel kısmı da tahminleriniz dışı bir konu çıkması zaten.

İlk yarım saat üzülmeye başladım, sorguladım ve sıkılacağımızı düşündüm ama bir anda öyle bir döndü ki ters köşe! Romantik komedi gibi romantik komedi. Arkadaşlar şöyle söyleyeyim romantik komedi seven birisi olarak bu şekilde romantik komediye ilk defa denk geldim. Henry Golding'in de hakkını yemeyelim, çok güzel oynamış, çok içten. Öyle sıcacık ki, onu izlerken içiniz ısınıyor.

Emilia için yorum yapamam hep çok tatlı, hep çok güzel!

Konu olarak genelde 'eh' konular ele alınır ya, hayır film çok güzel bir mesaj veriyor. Eğer siz de hayatınızın stresli, alıngan, sorgulayan bir döneminde iseniz çok iyi gelecek. İzleyin isterim. Kaliteli oyuncular, kaliteli konu, kaliteli içerik. Süresi de çok ideal. Kendinize bu vakti ayırın, değer :)

Filmin sonunda gözlerim doldu, çok etkilendim. Hem gülümsetti hem iç çektirdi. Vaktiniz boşa gitmeyecek, eminim. Eğer spoiler yemediyseniz siz de çok şaşıracaksınız.

Hala çok etkisindeyim :)

İki filmi tek seferde yazmam sorun olur mu ? Bence olmamalı.

Çünkü neden sorun olsun ?

Gergin mi başladık ? Hayır, gergin değiliz. Koç burcuyuz diye gerginiz sanıyorlar, öyle miyiz :) Bu başka konuya girer demeyin şimdi ne olur birkaç şey konuşsak? Tamam burcumuzu sonra konuşalım ama lütfen 'Koç burcusun diye gerginsin sanıyorlar' dedirtmeyin. Nedir yani yükselenim de boğa ise! Evet maalesef biraz gergin bir grupta toplanmışım. Ben gergin olduğumu sonradan öğrendim, belki de sonradan gergin oldum. E malum, her geçen gün stres yükleniyoruz demiştik bir önceki yazının sonunda. Okumanız için nerde olduğunu belirttim farkettiyseniz. Aferim bana. 

Nasıl başladım ne anlatıyorum, çok haklısınız. Konuya girişi uzattım çünkü aşırı sevdiğim şeylerden bahsetmeyeceğim.

Öncelikle izledim: Kal

Oyuncular çok tatlı, çok yetenekli evet. Ekrana yakıştırdığım, izlemekten keyif aldığım isimler ki zaten onları merakımdan izledim. Ama çok da sevdim diyemeyeceğim. Konusu sonunda çok derinleşmiş ama o derin konu yüzeysel işlenmiş gibi geldi bana. Yani esas oğlanın neden gamsız göründüğü geç açıklanmış, kız birden kestirip atmış gibi olmuş ne bir kavga izledik ne bir tartışma. O kadar mutlu dönemlerini izleyip birden ayrıldıklarına şahit oluyoruz. Noldu demeden anlatıp bitiriyorlar. Sonu mesela, ne bileyim :) Sonunu söylemek istemiyorum, vaktiniz varsa kafa dağıtmaksa amaç buyrun izleyin ama lütfen beklentinizi yükseltmeyin.

Ferhat Jak İçöz

9. Baskı

Uzun aradan sonra -ki çok da uzun değil sanırım- çok iyi geldi. Kişisel gelişim kitaplarını okumayı seviyorum. Ama böyle ağır ağır psikoloji kokan, terimlerin sık kullanıldığı kitaplardan bahsetmiyorum. Onları okumakta zorlanıyorum, anlamaya öğrenmeye çalışırken konudan, anlatılmaya çalışılan konudan uzaklaşıyorum. Daha romanlaştırılmış veya daha basite indirgenerek örneklerle anlatılmış olanı okumayı daha çok seviyorum.

Bu kitap da basite indirgenerek varoluşçuluk felsefesi üzerine kısa kısa konular ele alınarak anlatılmış. Açık, anlaşılır, sade bir dille yazılmış. Su gibi aktı gitti kitap. Bazı noktaları özellikle çok iyi geldi. Mesela kaygı üzerine; kaygı ömür boyu sürer kaygı ile yaşamayı öğrenin demiş. Kaygı biterse ömür bitmiş demektir diye anlatıyor. Zamanımızın çoğu stresli geçtiği için bu kısım özellikle dikkatimi çekti. Okuduğum kitapların konusunun içeriğinden çok bahsetmem aslında ama örnek vermek istedim ki benim gibi keyifle okuyan, faydalanmak isteyen olursa bu kitabı okusun isterim.

Mesela; bir düşünürün dünyaya fırlatıldık ve dünyadan fırlatılacağız dediğini anlatmış, çok dikkatimi çekti. Yalnız geldik, yalnız gideceğiz. Çok detayını bilmiyorum ama bu kadarı bana mantıklı geldi açıkçası. Şimdi düşünür çok uç fikirler söylediyse yanlış bir fikre kapılmayım :)

 Stres, aşk, kendin olabilmek, kaygı, mutluluk üzerine kısa kısa açıklamalarda ve önerilerde bulunulmul bir kitap. Kendimizde acaba dediğimiz konular varsa -ki vardır, fayda sağlayacağını düşünüyorum. Severseniz böyle kitapları, sakin sakin okunabilir. Tavsiye ederim.

Stres demişken; dedim değil mi ? Herkes her geçen gün daha da stresli hale gelmiyor mu sizce de ? Herkes değil hepimiz desem daha doğru olur. Daha bugün eve gelirken otobüste herkes herkese bağırdı. Neymiş çocuk telefonunun sesini kısacakmış, akşama kadar dinlediği ses yetmiyor muymuş ? Hadi bu kadarını söyledin de 'Annesi babası uyarmazsa böyle olur' cümlesine gerçekten gerek var mıydı ? Neyi kimi neden bu kadar kolay eleştirmeyi kendinde hak buldun mesela ? Sen kim olarak bu cümleyi, hangi cesaretle sesli söyleyebildin ve bir de haklı bir duruşla. İnanılmaz bir özgüven! Hayret ettim. Ablacığım çocuk çizgi film izliyor, ne isterdin mesela ağlasın mı bağırarak ? Daha çok hoşuna gider mi ? Öteki de liseli gence taktı; neden ? Telefonunla oynama zaten yer yok diyor. Telefon kadar yer mi lazımdı, anlayamadım. Aslında ne kadar küçük detaylar anlatmak istediğim, bu küçük küçük konulardan birbirimize bağırmaya başladık. Bence en kötüsü kendimizde her şeyi söyleme hakkını görüyoruz, korkunç.

Bu ve bu gibi şeyleri hemen hemen her gün yaşıyorum, görüyorum. Alakalı alakasız herkes birbirine bir yerlerden laf söylüyor. Çünkü hayatımız çok çok stresli. her geçen gün artan bir stres. Yaşadığımız yerin de çok katkısı var bu strese. İnsanların stres atacak yeri olmayınca ne olacak ? Dolup dolup olur olmaz yerlerde taşmalara sebep oluyor. Gün geçtikçe zorlaşıyor her şey hepimiz için! Çok üzücü...

Nerden nereye geldim akşam akşam :) E dolduysam demek.

Kitap güzel arkadaşlar.

Sağlıkla...

 Biraz da Emily konuşalım.

Emily in Paris tatlı bir dizi. İzletiyor kendisini ama bazen 'neden ?' diye sordurmuyor diyemem. Neyse 3. sezondan bahsetmek isterim. Güzel. Güzel deyip bitirsem ya yazıyı:)

Her neyse Emily enerjisi yüksek, tatlı, başarılı iş kolik kızımız bazen iyi kalpliliği abartıyor bu sezon ama yine de iyilik iyilikle karşılık buluyor. Dizinin en sevdiğim yanı da bu, iyiliğin karşılık bulması. Bazen Emily o kadar başarılı oluyor ki iş arkadaşlarını kıskandıracak kadar! 

Güzel projeler, alınamayacak işler, dönülemeyen yollar, yarım kalan aşklar. Aşk demişken Alfie çok iyi değil mi ? Zeki, esprili, çalışkan ve aşık. Ben Alfie'ciyim arkadaşlar. Gabriel için yorum bile yapmak istemiyorum. Son bölüm de sinirlerimi bozdu zaten. Yok spoiler yok ama yani neyse :) İzleyin de konuşalım rahat rahat. Emily ile Mindy çok tatlı değil mi ? Çok güzel dostlukları var, bozmasalar bari. 

Sağlıkla...

 Herkes bu diziyi izlemez, biliyorum. Ama izleyenler olarak toplansak ? 

Ben çok sevdim diziyi. Sürükleyici ve merak uyandırıcı. Mantık çerçevesinde her şey. İlk başladığında, ilk bölümlerde bir kararsız kaldım. Ne oluyor şimdi ? diye ama bir kaç bölüm sonunda kafamda oturdu her şey.

Karakterler şahane. Karakterlerin anlatımı, ele aldıkları konu çok iyiydi. Merakla ikinci sezonu bekliyorum ama bilin bakalım ne olacak ? Uzun süre bekletecekler ikinci sezon için. Bu yazı vesilesi ile bir kaç sitemimi paylaşmak isterim. Benim en en en sevdiğim film Star Wars. Bu film ile ilgili maalesef lisanslı hiç bir şey yok diyebilirim. Bardak yok, anahtarlık yok, telefon kılıfı yok. Her yer neden Harry Potter -ki Harry Potter severim. 

Konu Star Wars olunca o kadar az ki hakkında paylaşılanlar. Disney'in gelişine sırf bu diziler için çok sevindik. Sayesinde şahane diziler izledik, izleyeceğiz sanırım. Andır da o dizilerden biri. Eğer siz de bu hikayeyi seviyorsanız izlemişsinizdir ya da mutlaka listenizde vardır. Aklınızda soru işareti varsa bilin ki memnun kalacaksınız. Ana hikayeye nasıl bağlanacak ben de merak ediyorum.

Yetkililere sesleniyorum, ikinci sezon için çok bekletmemenizi rica ederim.

Sağlıkla...

 Kafan o kadar dolu ki bu aralar, bir kitap ne kadar uzun sürede okunursa o kadar uzun sürede okudum sanırım. Kitaba adapte olmam maalesef uzun sürdü.

Güzel mi ? Güzel. Şöyle güzel böyle şahane diyemiyorum. Kitabın son 100 sayfasında işlenen konuya daha çok yer verilebilirdi. Tam heyecan geldi kitap bitti. Emma'cığım tatlısın, zekisin, olgunsun, en önemlisi hatalarından ders alıyorsun birçoğumuzda olmayan bir cesaretle. Çok sevdim seni. Beni üzen sen değilsin senin konuna çok geç girilmiş olması. En heyecanlı, en güzel konu 500 sayfalık kitabın son 100 sayfasına sıkıştırılmış, çok üzdü.

Kitabın il

k sayfalarında kim  ne demiş, ne düşünmüş, kimden hoşlanmış uzun uzun anlatmışlar. Tamam anlıyorum verilmek istenen bir mesaj var; çok da anlamlı. Sadece Emma'nın özel hayatının, duygusal yapısının, bakış açısının bu kadar üstten anlatılması bana garip geldi. Çok sevilen bir kitap biliyorum, ben de sevdim ama maalesef konuya adapte olmam biraz uzun sürdü. Stresli bir dönemde olmamın da olumsuz etkisi olabilir bunda, o yüzden genel bir eleştri olsun istemiyorum. Tavsiye eder miyim ? Evet. Okunması gereken, öğretici bir kitap. Dili sade, açık, anlaşılır. Akıcı aslında, ama akan konu için biraz tereddütlerim yok değil. O yorum da sizde artık :)

Dediğim gibi gergin süreç, herkes stresli herkes agresif. İnsanlar artık ufacık şeye sinirlenir durumda, kimse kimseyi alttan almıyor :) En güzel çözüm uyumadan önce en az  5-6 sayfa kitap okumak. Öyle güzel kafa dağıtıyor ki.

Gerçi sizler de okumayı seviyorsunuz, kime ne anlatıyorum pardon :) 

Arkadaşlar Ankara çok soğuk! Söyleyeceklerim bu kadar.

Sağlıkla...