Ben lise yıllarında bir şiir yazmış ve kendimce çok beğenmiştim. Şimdi hatırladığım kadarını paylaşmak istedim, büyümek zorunda kalanlar için...

Büyüme Çocuk 

Büyüme çocuk, 

Sadece düştüğünde acısın canın.

İstediğin çikolata alınmadığı için ağla sadece,

Büyümek güzel değil, büyüme çocuk.

Parka gidemediğinde acısın canın

Canının acımasını şekerden bil sadece 

Büyümek çok da mühim bir olay değil, 

Büyümeden anlasan yeter, büyüme çocuk! 

Sevmediğin yemeği yedirdiklerinde ağla sadece,

İstediğin yere gidemediğinde

Arkadaşların seni oyuna çağırmadığında ağla çocuk.

Ama büyüme...

Çocukken çok mühim bir şey gibi büyümeye can atıyoruz, 18 yaşa gelmek aşırı iyi bir olaya dönüşüyor o küçük kalbimizde. Bir büyüsek neler neler yapacağız da sırf küçüğüz diye olmuyor ama bir büyüyelim var yaaa!

Büyüğümde istediğim bara gideceğim, istediğim elbiseyi alacağım, istediğime ben karar vereceğim gibi daha uzun listelerimiz vardı değil mi ? Bir büyüyelim bak bir üniversiteye gidelim kimse karışamaz bize. 20 mi çok büyük yaş, tam olgun olduğumuz, akıllıyız ve bizim de fikirlerimiz var ciddiye alınsın! 

Ben de ben hep onlu yaşlarda olacağım abilerim büyüyecek sanırdım 20leri bitirmeye az kaldı şimdi. Öyle çok da bir olayı yokmuş, aceleye gerek yok. Bana da bunları dediler de çok dinleyip önemsememişim. Amaaan evet evet öyledir sen büyüdün ya deyip geçmişim. Aslında sadece yaş de değil olay, yaş alıp büyümeyeler de var hayran olduğum. 

Yaşananlarla 10 yaşında büyüyen de var 35 yaşında büyüyen de!

Erkenden büyümek zorunda kalanlara selam olsun...

Dün bir haber aldım, beraber çalıştığım bir ablanın vefat haberi... Vildan ablam...

Ben 21-22 yaşlarındaydım yaz tatili içim memleketime gidip beş yıldızlı bir otelin çamaşırhanesinde çalışıyordum, kendim istemiştim oyun gibi geliyordu bana çok eğlendiğim bir dönemdi. Yapamazsın dediler aman yapanlar nasıl yapıyor yaparım dedim sonrasında daha iyi işler bulsamda onları yarı yolda bırakmak istememiştim. 10 kişi falandık en küçükleri bendim, Vildan ablam 40lı yaşlarında dünya tatlısı bir kadın. Öyle güzel sohbetler eder öyle güzel hikayeler anlatırdı ki senelerce sosyal medyadan iletişimimiz devam etmişti.

Vildan ablam küçükken sırt üstü düştüğünde omurgasının kırıldığını bunun o dönem şartlarından dolayı geç fark edildiğini uzun süreler üst kısmı alçıyla gezdiğini anlatmıştı. Tam düzelmemiş yamuk kaynamıştı kemikleri. O zaman annesi çocukların duası kabul olur uyumadan dua et demiş ve her gece sabah uyandığında sırtının düz olması için dua ettiğini söylemişti. Sabahları kalkar sırtına bakarmış...

Dünya tatlısı, şen kahkahalı Vildan ablam kalp krizi geçirip vefat etmiş, onun anısına yazmak istediğim. Gidenler bizi biraz daha büyütüyor... 

Mekanın cennet, toprağın bol olsun ablacım... İyiki seni tanıdım!