Araştırmadan izleyince izlerken şaşırdım aaa pamuk prensesssmiş oldum çünkü bilmiyordum :) Oyuncular şahane olunca izleniyor. Benim tarzım olmamasına rağmen sıkılmadan izleyebildim.

Ne anlatayım şimdi, pamuk prenses işte :) 

Ölümsüzlüğü güzellik büyüsü ile olan kötü kalpli kraliçe yaşlanmamak için bütün güzel ve genç kadınları toplayıp onların güzelliklerini çekiyor kendisine. İyi kalpli kral ile düzmece bir saldırı ile rehinmiş gibi tanışan ve evlendikleri gün kralı öldürüp kraliçe olan kötü kalpli büyücü kralın kızını yıllarca zindanda saklı tutup öldü haberini yayınca onun elinden kurtulan halk kaçıyor. Topraklar kuruyor hayat kötüye gidiyor çünkü kötü büyü doğaya kadar etki ediyor.

Bir gün prenses genç kız olduğunda güzelliğini ayna ile teyit eden kötü kalpli kraliçeye ayna prensesin ondan daha güzel masum ve saf olduğunu söylüyor. Sonunun onun elinden olacağını ekleyince kraliçe onun kalbini almak için kardeşine emir veriyor, prenses ellerinden kaçıp kara büyülü ormanda kayboluyor. Prensesi bulması için ölmüş eşini canlandıracağını söyleyerek güçlü ve ormanı bilen avcıyı peşinden gönderiyor fakat Avcı prensesi görünce onun masumluğunu anlayıp ölmüş eşinin geri getirilemeyeceğini idrak edip prensesin yanında oluyor. 

Prenses nereye saklansa oraya saldırı olup masum insanlara zarar veriliyor. En son cücelerin yardımıyla onların gizli ormanında saklanırken gerçekleşen saldırıda çocukluk arkadaşının düşmanlara karışarak kendisine yardıma geldiğini görüyor ve kendi halkına gitmek için yola koyuluyorlar. Dinlenirken büyücü zehirli elma veriyor kraliçe arkadaşının kılığına bürünerek son anda kurtulan prenses zehirli elmadan dolayı derin uykuya geçiyor. O halde halkına götürüldüğünde avcının öpücüğü ile uyanan prenses kraliçeyi öldürüp eski düzene dönmek için halk ile konuşuyor ve tabiki halk onun yanında çünkü o asil kan :) 

Sonunu anlatmam biliyorsunuz:) Tahmin  edilerek izlense de kadrosundan dolayı izleniyor. Kafanız dolu olduğunda izleyin iyi gelir :)

Sağlıkla...

Ben pazar kahvemi içip geldim sizinle sohbet etmeye. Bu hafta nasıl geçti biraz konuşmayalım mı ? Dün paylaştığım kitaptan sonra bugün Simyacı'ya giriş yapıldı.

Arkadaşlar bu ne soğuk bir haftaydı değil mi ? Donduk! Ben sıcak hava insanıyım bu ayazlar bana göre değil, bünyem kaldırmıyor lütfen! Neyseki bu hafta sıcaklıklar artıyormuş :) Hem küresel ısınma olmasın hem hava soğuk olmasın, insanoğlu nankör işte :)

Passengers filmini izledik bu hafta. Evet ben de başrolleri görünce etkilendim ama gelin görün ki beklenti karşılanmadı. Bu ara her şeye olumsuz yorum yapıyorum gibi hissediyorum ama arkadaşlar gerçekten eğlenmedim ne yapabilirim. Uzay gemisi ile farklı bir gezegene 100 yıllık yolculuk başlıyor ve içlerinden bir tanesi geminin gördüğü zarar nedeni ile erken uyanıyor. Erken dediğimde 100 yıl erken :)

1 yıl tek başına uzay gemisinde yaşadıktan sonra uyuyanların arasından bir gazetecinin videolarını izleyip aşık olması ile onu da uyandırıyor ve ilk başta kendi uyandırdığını tabi ki itiraf edemiyor. Birbirlerine evet aşık oluyorlar. E gemi de gemi arkadaşlar 7 yıldızlı otel gibi (7 yıldızlı otel görmedim ama güzel olduğuna eminim, ispatım yok.) ! Ne isteseler ellerinin altında. Uzay manzaralı havuz dahil :) Evet her güzel şeyin sonu olduğu için gemideki robot barmen ağzından kaçırıyor (!)

Bir çalışanın daha gemideki hata ile uyanması üzerine kısa bir süreliğine üç kişi oluyorlar ve bu kısa sürede aslında geminin sisteminde çözülmesi, çözülmezse ulaşımın tamamlanamayacağı bir hasar olduğu tespit ediliyor. Uyanan kişi sağlık problemlerinden dolayı gemide vefat edince sorunu çözmek iki aşığa kalıyor. Tamam beklentimi karşılamadı dedim ama izlenir, izleyecek olanlar için devamını anlatmak istemiyorum :) Çok güzelsin Jennifer Lawrence!

Exxen uygulamasında Konuşanlar ve Tolgshow itina ile takip ediliyor. Lütfen gülmek için izleyin, gülmeye ihtiyacımız var! her cuma eni bölüm yayınlanıyor, çok da eğlenceli ikisi de.

Çalıştım, üşüdüm ve izin günümü iple çektim siz neler yaptınız ?

Ya bir de okuma köşesi yapmak istiyorum önerileriniz olur mu ? Sallanan fındık kafes salıncak mı sallanan sandalye mi ?

Sağlıkla...

''Geçmişin yüklerinden kurtulma rehberi.''

Beyhan Bey'i youtube videolarından görüp tanıdım ilk olarak. Sayfasında alanındaki psikolojik konulara değinip oradan hayatımıza dokunup yardımcı olmaya çalışıyor. Aranızda vardır izleyenler, yoksa da lütfen bir bakın illaki ihtiyacınız olan bir videosunu bulacağınızdan eminim. Sonrasında kitaplarını duydum. Bugün bahsedeceğim aslında ikinci kitabı. Birincisini bulamayıp ikinci kitabından başladım okumaya ama birinciyi de okumayı planlıyorum, onu da paylaşırım.

Psikolog kitabı da yorumlanmaz arkadaşım bu ne hadsizlik, bana da bakın :) Yorumlama değil kısaca bahsetme diyelim lütfen.

Bu tarz kitapları sevdiğimi daha önce söylemiştim size. Ağır olmayan ve yönlendiren türden. Beyhan Bey'in bu kitabı gerçekten rehber niteliğinde. Ben kendimden çok şey bulup kendime çok denk geldim; herkesin kendisine dokunan kısımları olduğunu net söyleyebilirim.

Her ne kadar yıl olmuş 2021 bile olsa hala psikolojik desteğe olumlu bakmayan, bakamayan, anlayamayan insanlar var. Doktora gitmeyi maalesef ve maalesef doğru bulmuyorlar, e hep beraber güzel güzel delirelim arkadaşlar. Doktora giden delirmiyor veya delirdiği için gitmiyor ama gitmeyen delirebilir , uyarayım! 

Kendime kızdığım ve kendim için danışmak istediğim birçok şey varken böyle kitapları elime aldığımda merakla, inceleyerek okuyorum. Çünkü sorun olmayan hayat yok, sorunu çözmeye çabalamayan bizler varız, açık olalım.

Kitapta hikayeleştirilen bir anlatımla kendimize nasıl iyi gelebileceğimiz anlatılıyor başlık başlık,konu konu.

'' Sen de sevilme istiyorsun, bunu hak ediyorsun da... Ama sevilmek için feda ettiğin şey, senin en temel değerin olan benlik saygın olmamalı.''

Ara ara ödevler veren, yönlendirmeler yapan, altını çizdiren konulara değinen bir kitap. Size kendi terapi defterinizi yazdırıyor. Sevgi, saygı depolarından bahsediyor mesela. Diyorki küçükken dolmayan sevgi depolarımız yüzünden büyüdüğümüzde onu dolduracak insanlar ararız ve beklentimiz karşılanmayınca öfkeleniriz. Eğer yetişirken çözebileceğimiz konularda kendi kendimize bırakılmazsak potansiyelimizi öğrenemeyiz diyor. 

''Hayattaki olayları kişiselleştirmek, insanın yükünü ağırlaştıran şeylerden birisidir.''

''Attığın taş ürküttüğün kurbağaya değecek mi?''

İlişki türleri, bağlanma türleri ele alınarak sizin nasıl bağlandığınızı fark etmenizi sağlıyor. Kitabı sindire sindire okumak lazım ki kendimizi dinlemeye ve anlamaya faydamız olsun.

''Duygularından korkmamalısın, onlar senin insan olmanı sağlayan en önemli detaylardan biri.''

Pişman olmanın normal olduğu, zamanla kazanılan tecrübeler vesilesi ile zeka ve düşüncemizin gelişip değiştiği ve her zaman bir şeylerden pişman olacağımızı anlatıyor. Diyor ki pişman olmanıza üzülmeyin, kabul edip tartın ona göre adım atmaya devam edin.

Kitabın en son bölümünde de kendi kendinizin terapisti olun diye bir yöntem anlatıyor. Bizler başkalarını dinleyip onlara gösterdiğimiz şefkati kendimize gösteremiyoruz, Beyhan Bey de kitap da nasıl kendimize yardımcı olabileceğimizi anlatmış. Ben detaya girmeden yazacağım ama kitabı mutlaka okumanızı tavsiye ederim. Bazı altını çizdiklerimi de yukarı da paylaştım, kendimizi anlamamız için yardımı olacak bir kitap, çok öneriyorum :)

Kendi sorunlarımızı çözmemiz için 6 Şapkalı Düşünme Tekniği'ni öneriyor, belki duyanlarınız olmuştur. 6 renk 6 ayrı düşünce biçimini ifade ediyor ve sorunlarınıza bu renklere göre kodlayıp, sonuca varmanızı sağlıyor. Renkler;

*Beyaz-kırmızı-sarı-siyah-yeşil ve mavi

Beyaz Şapka: Konuyu objektif ele almak, duygulardan arındırarak.

Kırmızı Şapka: Konuyu kişinin duygu ve tepkileriyle ele almak.

Siyah Şapka: Konuyu Gerçekçi ve olumsuz ele almak ama püf nokta kötülemek değil kötü yanlarını kanıtlar ile ele almak.

Sarı Şapka: Aynı şekilde konuyu ispatları ile olumlu taraflarından ele almak.

Yeşil Şapka: Durumdan kurtulmak için keşfedilebilecek çözüm yollarını ele almak.

Mavi Şapka: Diğer tüm renklerin değerlendirmelerinden sonra ne olacağına karar verilmesi yani bizim kararımız.

Sağlıkla...

 Ben lise yıllarında bir şiir yazmış ve kendimce çok beğenmiştim. Şimdi hatırladığım kadarını paylaşmak istedim, büyümek zorunda kalanlar için...

Büyüme Çocuk 

Büyüme çocuk, 

Sadece düştüğünde acısın canın.

İstediğin çikolata alınmadığı için ağla sadece,

Büyümek güzel değil, büyüme çocuk.

Parka gidemediğinde acısın canın

Canının acımasını şekerden bil sadece 

Büyümek çok da mühim bir olay değil, 

Büyümeden anlasan yeter, büyüme çocuk! 

Sevmediğin yemeği yedirdiklerinde ağla sadece,

İstediğin yere gidemediğinde

Arkadaşların seni oyuna çağırmadığında ağla çocuk.

Ama büyüme...

Çocukken çok mühim bir şey gibi büyümeye can atıyoruz, 18 yaşa gelmek aşırı iyi bir olaya dönüşüyor o küçük kalbimizde. Bir büyüsek neler neler yapacağız da sırf küçüğüz diye olmuyor ama bir büyüyelim var yaaa!

Büyüğümde istediğim bara gideceğim, istediğim elbiseyi alacağım, istediğime ben karar vereceğim gibi daha uzun listelerimiz vardı değil mi ? Bir büyüyelim bak bir üniversiteye gidelim kimse karışamaz bize. 20 mi çok büyük yaş, tam olgun olduğumuz, akıllıyız ve bizim de fikirlerimiz var ciddiye alınsın! 

Ben de ben hep onlu yaşlarda olacağım abilerim büyüyecek sanırdım 20leri bitirmeye az kaldı şimdi. Öyle çok da bir olayı yokmuş, aceleye gerek yok. Bana da bunları dediler de çok dinleyip önemsememişim. Amaaan evet evet öyledir sen büyüdün ya deyip geçmişim. Aslında sadece yaş de değil olay, yaş alıp büyümeyeler de var hayran olduğum. 

Yaşananlarla 10 yaşında büyüyen de var 35 yaşında büyüyen de!

Erkenden büyümek zorunda kalanlara selam olsun...

Dün bir haber aldım, beraber çalıştığım bir ablanın vefat haberi... Vildan ablam...

Ben 21-22 yaşlarındaydım yaz tatili içim memleketime gidip beş yıldızlı bir otelin çamaşırhanesinde çalışıyordum, kendim istemiştim oyun gibi geliyordu bana çok eğlendiğim bir dönemdi. Yapamazsın dediler aman yapanlar nasıl yapıyor yaparım dedim sonrasında daha iyi işler bulsamda onları yarı yolda bırakmak istememiştim. 10 kişi falandık en küçükleri bendim, Vildan ablam 40lı yaşlarında dünya tatlısı bir kadın. Öyle güzel sohbetler eder öyle güzel hikayeler anlatırdı ki senelerce sosyal medyadan iletişimimiz devam etmişti.

Vildan ablam küçükken sırt üstü düştüğünde omurgasının kırıldığını bunun o dönem şartlarından dolayı geç fark edildiğini uzun süreler üst kısmı alçıyla gezdiğini anlatmıştı. Tam düzelmemiş yamuk kaynamıştı kemikleri. O zaman annesi çocukların duası kabul olur uyumadan dua et demiş ve her gece sabah uyandığında sırtının düz olması için dua ettiğini söylemişti. Sabahları kalkar sırtına bakarmış...

Dünya tatlısı, şen kahkahalı Vildan ablam kalp krizi geçirip vefat etmiş, onun anısına yazmak istediğim. Gidenler bizi biraz daha büyütüyor... 

Mekanın cennet, toprağın bol olsun ablacım... İyiki seni tanıdım! 

O kadar uzun sürede okudum ki bu kitabı! Yanında başka başka kitaplara başladım. Toplu taşıma için çantama attığım bu kitabı okumamak için müzik dinledim.. Ama ben anlatayım siz kendi kararınızı verin tamamen tercih meselesi neticede! 

Sabahattin Ali bir şeyleri uzun uzun anlatmayı seviyor. Ben evden çıkıp markete gidişini yarım saatte anlatanlara biraz kızdığım için Sabahattin Ali’nin anlatımı da maalesef bana biraz öyle geliyor. 

Macide,Bedri,Ömer baş kahramanlarımız. Macide, sessiz kendi halinde bir kız. Küçükken okulda müzik hocası Bedir’den hoşlanıyor ama hoşlanmak nedir ilk defa yaşadığı için isim veremiyor bu duygularına. Bedri de Macide’den hoşlanıyor ama öğrencisi olduğu için asla belli etmiyor ve ablasının sağlık sorunlarından dolayı İstanbul’a gitmek zorunda kalıyor. 

Aradan iki yıl geçtikten sonra ailesi okuması için Macide’yi İstanbul’a akrabalarının yanına gönderiyor. Macide büyük şehirde iyice içine kapanıyor ve etrafındaki yaşıtlarının hiçbir hareketini onaylamıyor. Derken İstanbul’daki akrabalarının tanıdığı olan Ömer bir gün Macide’yi görüp aşık oluyor! 

Macide’nin babasını kaybetmesi haberi ile onun yanında olmak için yanına giden Ömer hiç konuşmasalar da evden okula okuldan eve kendisine eşlik ediyor. Bazen gezmeleri ve Macide’nin eve geç saatlerde gitmesi evdekilerin canını sıkıyor zaten Macide onlar için artık gider demek, ki birde gezip gezip gelmesi canlarını sıkıyor ve bunu kıza belli ediyorlar. Macide evi terk etmek için çıktığında Ömer’i kapıda görüyor. Ömer hissedip beklediğini söylüyor ve Ömer’in dairesine gidiyorlar. 

Ömer para bulmaya çalışırken yanlış adımlar atıyor ve yaptığı her yanlış için içindeki şeytanı suçluyor. Şeytan yanlış yaptırdı şeytan gaza getirdi. İçimizde şeytan var ve bizler onu dinledikçe hata yapıyoruz. Derken bir arkadaşı yüzünden içeri giren Ömer birkaç hafta içerde kalmış olmasına rağmen kendisini sorguluyor ve aldığı bazı cevaplar var kendisinden. 

Burdan sonrası spoiler içerir o yüzden kitabın sonunu söylemek istemiyorum...

Beni yoran aşkı uzun uzun sayfalarca anlatması ve ‘evet sen çok aşıksın’ dedirterek okutması. Genel olarak verdiği mesajlar var aldım kabul. Macide’nin ilişkisi için sabretmesi, bazı sorunları önce kendi içinde sorgulaması bana bir şeyler için sabretmek gerektiğini bir kez daha hatırlattı. 

Güzel cümleler, güzel mesajlar var fakat biraz uzatılarak anlatılmış bu da yazarın yazım tarzı! Eğer siz bu anlatımdan hışlanıyorsanız okuyabilirsiniz...

Not: kitapla çok gezdik demek için ekliyorum fotoğrafları :)

Sağlıkla...

Uyumsuz serisi 3 filmden oluşuyor. İlk filmi izleyince seriyi bitirmek istiyorsunuz direkt! Hatta ben şuan keşke devamı da gelse diye düşünüyorum. Çünkü neden düşünmeyeyim? Kaliteli kadro , kaliteli oyunculuk ve akıcı konusu olan filmlere bayılıyorum net. 

Tamam uzatma da konuya gel diyorsanız ayıp ediyorsunuz ama neyse... Gruplardan oluşan bir toplum yapısını ele alıyor. Ailenin çocuklarına büyüdüklerinde hem hangi gruba ait olduklarını anlamak için bir test yapılıyor hem de seçim gençlere bırakılıyor. Korkusuzlar,

Bilgeler

Fedakarlar

Dürüstler

Topluluksuzlar

Dostlar 

Hepsinin bir rengi, ayrı karakteri ve hayat amacı var. Uyguladıkları siyaset tabiki çok başka! Bilgeler topluma hakim olma hakkını kendilerine yakıştırıyor, korkusuzlar kendilerini güç ve cesaret konusunda eğitmeye çalışıyor. Derken; Tris! Tris fedakar ailenin kızı, bir de erkek kardeşi var. Erkek kardeşi bilgeleri seçerken Tris korkusuzları seçiyor. Tris’in test sonucu ise hepsi! Hepsine yatkın fakat bunun duyulması yasak çünkü uyumsuz olarak adlandırılan bu tür insanlar toplama zararlı olarak tanıtılmış, uyumsuzlardan korkutulmuş insanlar, gördüklerinde öldürüyorlar.

Tris önce neyin neden olduğunu anlamazken seçtiği toplulukta yaşadıkları ile yavaş yavaş öğreniyor kim olduğunu. Korkusuzlarda tanıştığı Four ise bu konuda en büyük yardımcısı ve her konuda! 

İlk film de topluluklar ele alınırken ikinci film de herkes Tris’in farklı olduğunun öğrenilmesi ile onun yeteneğinin kullanılmaya çalışılması ele alınıyor. Tris’e bağladıkları mekanizma gelecekten mesaj gönderiyor. Derken son film de mekanizmadaki mesaja uymak için aşılan duvarlar ve duvarların arkasındaki sözde süper gelişmiş hayattan bahsediliyor. Oysa orda da saf gen ve hasarlı ayrımı yapılmış ve insanların birbirine ihtiyacı var. 

Toplumsal ayrımın kötü olduğunu anlatmasını mı öveyim başrolde güçlü kadın karakter olmasını mı ? 

Zamanınız varsa ve film izlemek istiyorsanız lütfen izleyin ! 

Yeni kek kalıbımla kek yapmışım onu da paylaşasım geldi ! ‘Bir dilim paylaş’ butonu eklensin 😢

Sağlıkla...

 Bu dizi insanı deli eder arkadaşlar :)

Şimdiye kadar izlemedim çünkü eşim benden önce izlediği için araya başka dizi, filmler ekledik en sonunda hadi Witcher izleyelim oldu, iyiki de olmuş.

Yine aynı şeyi söylüyorum fantastik türleri seviyorsanız beğeneceksiniz. Bir de oyununu oynayıp izleyenler var, tabi ki onların yorumu ile benim yorumum bir olamayacak ama yine de neden fikirlerimi paylaşmayayım ? 

Henry Cavill öyle güzel Witcher olmuş ki :) Yakışmış. Duygularının olmadığı söylenilen Witcher aslında ne kadar duyguluymuş :) Ama birinci sezon boyunca beklediğim şeye ulaşamadım, spoiler olmasın diye söylemek istemiyorum, izledikten sonra gelin beraber sinirlenelim kesin anlayacaksınız!

Çok güzelsin Anya! Güzelliği, oyunculuğu şahaneydi, öyle güzel yakışmış ki karaktere. Zor bir çocukluk geçiren bu yüzden hırs sahibi fakat gerçekten yetenekli bir büyücü! Hırslı diye kızıyorsunuz ama çocukluğunu hatırlayınca hak vermeden edemezsiniz. Neticede hırsı kendine zarar, çevresi için kötü amaçlı büyüler yapmıyor.

Seni sona sakladım güzellik Freya! Gerçekten çok duru bir güzellik değil de ne ? Hayran kaldım, yaşı küçük ama oyunculuğu çok başarılı. Duru güzellik, sade gösterişsiz oyunculuk. İnanılmaz beğendim diziyi bitirip stalklamaya geçtim :)

Kısacası oyuncu seçimi çok güzel, konu çok güzel ama ikinci sezon hemen gelsin diye bekliyorum çünkü tam beklediğim an'da sezon finali oldu, bu terbiyesizliktir. İzleyenler ? Siniri içimden atmam lazım bana hak versenize :) 

Dürümcü Dayı'nın yanındaki bu tekele gidip 'Neden Özgül?' diye sordum evet, çocuklarının isminin birleşimiymiş.  :)

Şivliliği Konya'da duymuştum ve arkadaşımla yaptık. 

Tosbağalar konvoy yaptığında yetişememiştim ama görseli kaydetmeme engel değildi :)

Kırmızı olanla oku mezun olacağın sene güncelleme gelsin, bravo! Alkış emojisi :)

Sağlıkla...

 Adı bile korkutucu değil mi ?

Maalesef bu hastalık üzerine yazacak çok şeyim var ama şuan buna hazır değilim o yüzden genel hatları ile birkaç şey yazmaya geldim. Hazır değilsen neden geldin diye düşünmeyin, içim o kadar dolu ki bu konuda en azından birazını paylaşmam lazım...

Farkındalık günleri kenetlenebilmek adına çok önemli, eğer düzgün algılanırsa. Eğer sadece sosyal medyadan paylaşım yapıp hashtag ekleyerek geçirilmez ise. Mesela bugün kanser günü dedik ne yaptık ? Durumu uygun olan yardım etti mi ? Durumu olmayan ama zamanı olan ziyaret etti mi ? Pandemi var ne ziyareti diye düşünerek dua edildi mi hastalarımız için ?

Kimseyi suçlayamam bu konuda, yaşamayan anlamıyor, anlayamıyor. Hala suçlamıyorum yanlış anlamayın ciddiyim, yaşanmadığı zaman kimse kendisine ve ailesine kondurmadığı için paylaşım yapıp geçerek içini rahatlatıyor. Belki paylaşımların da algoritma açısında bir faydası vardır o kadarını bilmiyorum ama ne yapabilirsek onu yapmaya çalışmamız gerektiğini düşünüyorum. 

Kanser hastalığı yaşayana ve yakın çevresine o kadar zor ki...

Yakını bu hastalığa yakalanmış olanlar kemoterapi demeye çekiniyor. Korkutucu geliyor kemoterapi... Çok çeşitleri var bu hastalığın, adı aynı olup bünyeden bünyeye farklı seyreden bir hastalık. Mesela akciğer deyip geçilmiyor kimisi tedaviye cevap verirken kimisi ilaçları kaldıramıyor. Kimisi ise hiç ilaç kullanamıyor... Bazı çeşitlerinde belirti bile olmaz iken bazılarında en başlarda tespit edilebiliyor. Belirti verildiğini düşünelim; hastaneye giderken hem hasta hem hasta yakınları aklına bu hastalığı getirmiyor.. Çünkü konduramıyor kimse canına, canından parçasına. Ama maalesef böyle bir hastalık var ve savaşması çok zor...

Savaşanlara güç diliyorum!

Tanı konulduğu anda başlayan o zorlu süreç her açıdan yıpratıcı... Diyorsunuz ki iyi olsun da her şeye değer, iyi olursa en azından az ağrı ile yanınızda durmaya devam ederse ne ala ama bazen bünye kaldırmıyor ve savaşmaya gücü kalmıyor hastanın... Bu öyle bir hastalık ki gittikçe yaygınlaşan ve zorlu bir savaş süreci olan. Yapılabilecek çok şey yok ama en önemlisi de moral sağlamak sanırım... Bir de var ise maddi olarak destek verildiğinde kullanılan ve gittikçe geliştirilen çeşitli ilaçlar var ve her geçen zaman yenisi ekleniyor. 

Bugün farkındalık günü; elinde olan maddi olmayan manevi olarak elinden geleni yaparsa birazcık bile faydamız olsa ne mutlu! 

'Sınanmadığınız acıyı anlayamazsınız.' Çok doğru ama anlamaya çalışırsak en azından biraz anlayış ile adımlar atarsak bu gün ,amacına ulaşmış olur. Hastalara şifa diliyorum... Güç, kuvvet! Yakınlarına sabır diliyorum, güç ve kuvvet... Bu zorlu savaşta tüm savaşçıların başarılı olmasını o kadar çok istiyorum ki, o kadar...

Sağlıkla...

''Kendi defteridir, dilediğini yazar'' demiş.

Ne doğru, ne güzel değil mi ? Herkes herkesin hakkında konuşuyor, gülüyor, yazıp çiziyor ama herkesin defteri kendisine özel. 

Konuşmak çok kolay, hele oturduğumuz yerden klavye delikanlılığı dediğimiz olay en kolayı! Ne güzel duyduklarımız hakkında belki de hiç bir şey bilmeden sırf kendi hayat bakışımıza göre yazmak, konuşmak ve anlatmak en kolayı! Biz de bunu seçiyoruz çünkü kim araştıracak ? Çünkü kim susmayı seçecek ? 

Önceden çok takılırdım bilmeden yorum yapanlara ama sonra sonra benim problemim olmadığını farkettim. Çünkü işin doğrusu bende ise, ben biliyor isem kimin ne dediği çok da umrunda değil ki. Sonuçta söylenene inan beni tanımıyordur ya da gelip soracak kadar yürekli değildir. Ee bizler bizi tanımayan ve her duyduğuna inanan insanlar için neden kendimizi yıpratalım ? Bu kadar basit değil ki hayat sürdürmek. Üzülecek o kadar çok şey varken aradaki bu minik sinek olaylarını da takacak isek yandık! Yaşlanırız demektir bu. 

Bakılmayan, açıkta soğukta aç yaşayan canlılar var üzüleceğimiz. Şiddet var üzülmek için. Bakılmayan çocuklar var yalnız kalan, yanlış büyütülen. Üzüleceğimiz sağlık problemleri var, evsiz insanlar var yardım bekleyen. Küçük bebekler var ilaç bekleyen. 

Bu kadar olay içerisinden bizim seçtiğimiz konu bilinçsiz insanların konuştukları olmasın! Benim de oluyor, benim de takıldığım oluyor insanım çünkü. Ama ne zaman hayatı zindan edecek duruma getirsem yukarıdaki saydıklarımı düşünüp kendime sırf bencillik ettiğimden dolayı kızıyorum. 

Evet herkesin defteri kendisine! Ve herkes kalbinin ekmeğini yer bu hayatta. Eminim ki kim kötü düşünüp fesatlık yapıyorsa karşılığını görecek ve yaşayacaktır bir şekilde, bir yerde. 

Sağlıkla...