Bazen laf söylemek beni deşarj ediyorr...
Ama haklı konuşuyorum.
Hoş, bazen alınsın diye yazdıklarım alınmıyor, diğerleri alınıyor ama olsun. Olur o kadar :)
Mesela en sevdiğim yazılardandır bu yazı.
Gördüm çünkü!
Kim neymiş, kimmiş, ne kadarmış gördüm.
İnsanları zor zamanlarınızda daha net tanırız. Daha seffaflaşır kimin ne olduğu! Ben mesela, herkese elimde olmadan güvenen ben, artık kimseye güven(e)miyorum. İster istemez şüpheci yaklaşıyorum cevremdekilere. Ne kadar üzücü...
Ama öyle olması lazım... Güvenmemek lazım. İnsan, kendisine bir şeyler saklanmalı... Kimseye tam anlamıyla inanmamalı...
Biri sana bir iyilik yapıyorsa maalesef vardır bir beklentisi.
Beklentisiz iyilik yok bu devirde. Yok yani!
Kalmamış...