'Nerede o eski bayramlar?' diye başlamıcam tabi ki. Nerede benim eski bayramlarım diyebilirim; sakin, sessiz...

Ben küçükken bayramlar en fazla iki saat sürerdi. Nerde mi? Küçük, yazlık ilçelerde bayramlar kısa sürer. Uyanıp ailenle ve varsa bir iki komşuyla bayramlaşırsınız ve bu kadar! O zamanlar keşke akrabalarımın olduğu yerde olsaydım diye düşünürdüm. Çok çekici gelirdi bana; mutlu, kalabalık ve uzun süren bayramlar. Şimdi bakıyorum da o kadar çeken pek bir şey de yokmuş aslında.

Elbette güzel, kötü değil ama...Eksik...

En güzel bayramımı sorsanız,
hevesle kalkıp ailemle ve komşularla bayramlaştıktan sonra babama dönüp 'bu kadar mı' diye sorduğumda 'Bu kadar işte hadi balığa gidelim' demişti. Öyle yerlerde bayram yoktur aslında. Sırf hevesinden hazırlanırsın ama değişen pek de bir şey olmaz. Kalabalık değildir, uzun sürmez, tatlılar havada uçuşmaz. Tabi ki tatlısını yapanlar olur ama sırf içinde kalmasın diye, kapışılacağından değil yani. Ama huzurludur. Huzurluymuş! Farkında değilmişiz. Farkındaydık aslında ama sanki uzaktakiler daha güzel bayram geçiriyor sanardık. Bayramın en güzel yanı tartışılmaz sevdiklerinle olmak.

İşinden zorla aldığın -özel sektördekiler için- bir izne çok insanı sıkıştırmaya çalışmak...
Bayram demek yan yana olmak demek bence. Bayram eşittir içten tebessümler. Mutlu, huzurlu bayramlar dilerim herkese.

Sağlıkla uyandığınız, sevdiklerinize sarılabildiğiniz huzurlu bayramlara.