Uzun zamandır yazmıyorum buraya değil mi ? Buraya :) yazıyorum siliyorum buaralar. Yazıp silmelerim arttı. Neden ? Kendi içimde ben de sorgulamıyor değilim bu durumu. Yani yazacak bir şey olmadığı için değil de içime atmalarımdan diye bir açıklama yaparak başlıyorum bugün.

Bu arada neler yapmadım ki; okudum, izledim, kızdım, üzüldüm...
Hepsini yazacağım, tek tek...

Nereden başlamalı ilk olarak seçemiyorum ama şuan için en uygun bulduğum 'kızdığım' kısım sanırım :)

Kızdım, kızıyorum ve kızacağım. Değişmeyen tek şey bir değişim bir de bencillik desem olur bence. Evet herkes kendi içinde bir parça bencil tabi ki. Bende bencilim, sen de bencilsin o da. Ama ondaki bencillik bence hat safha! Bazı insanlar var ki ciddi anlamda 'bu kadar da olmaz' dedirten cinsten. Evet en çok o çalışıyor, en çok o üzülüyor, en çok o her şey de. Tamam ama neden ? Neden her şeyi en çok kendimize bağlıyoruz ? Daha doğru soru 'nasıl?'

Nasıl her konuda biz fazla olabiliriz ki ? Nasıl hep en çok ben çalışmış olabilirim mesela ? Hiç mi 'Bugün canım sıkkın iş yapasım yok' olmaz ? veya nasıl en çok ben anlayışlı olabilirim ? Bugün anlayamam arkadaş bugün ben açım ve açken anlayamam sizi mesela.

Şu 'ben'cillikler nasıl artarak devam ediyor. Bunun detayına indiğimizde de ikinci husus çıkıyor ortaya aslında; bir parçada 'vicdansız' oluyoruz zamanla. E ne olacaktı kendini düşün düşün başkalarına yer vermezsen içinde! Çok kızıyorum sadece kendi penceresini açarak dışarıya bakıp, manzarayı kendi gördüğü kadar sananlara, sananlarımıza. Elbette ben de yapıyorumdur bunu. Bazen bilerek bazen yanlışlıkla. Ama düzenli olarak yapıyorsam bencilimdir, komşuyu unutuyorumdur. Ben ağaç görmeyip ağaçsızlıktan söylenirken, onun penceresindeki ağaçları yok sayıyorumdur.
Kendi pencerem dışındakilere duyarsız kalabiliyorsam bile isteye ve hatta onların pencerelerindeki manzarayı da beğenmeyip çekemiyorsam eğer bencillik yapıyorumdur. Komşuya bencillik, manzaraya vicdansızlık,haksızlık!

İşte bunlar beni o kadar rahatsız ediyor ki... Değiştiremiyorum en azından çevremdekileri ben değiştiremiyorum. Diyebilirsiniz 'Sen kimseye karışamazsın' hatta 'Herkesin hayatı kendine'
Biliyorum...
Ama bende böyleyim rahatsız olunca görmezden gelemiyorum. Malesef kızıyorum. Empati kuramayan, sadece kendi penceresinden bakan insanlara kızıyorum.

Aç pencereni bak, sonra bir de komşunun penceresinden bak, yetmezse çık çatıya her yere bak. Unutma senin gördüğün hep eksik. Senin gördüğünden çok fazlası her şey.