Arkadaş ve dost kavramlarını kaybedeli çok uzun zaman oldu...
İnsanlar için elinden geleni yaptıktan sonra en önemli zamanlarında yalnız kalınca anlıyorsun ki her şey gerçekten çok 'sahte'.
Soğutucu etki bir nevi. Şöyle ki sen güven, kalbini aç, sıkıntılarını paylaş, beraber gülmek için saçmala ve sonra yalnız hissettt.
 Genelde çok arkadaş edinen birisi olarak başlarda çok zoruma gitmedi değil, gitti.
Ama zamanla kendinle mutlu olmayı, kendinle konuşmayı öğreniyorsun. Birisine bir şey anlatıp onun fikrini beklemektense kendine anlatıp kendin buluyorsun çözümü, en sağlıklısı!
Çünkü derdini açtığın an üzülmeye de hazır olman gerekiyor.
Kimin ne zaman ne yapacağı , sana hangi cümleyi kuracağı maalesef ki belli olmuyor.
 Ben yavaş yavaş azalttim bu arkadaş, dost mevzularını. Yok mu? Var ... Ama yok denecek kadar az var..
Az insan çok huzur ! Haklı cümle...