Tekrar merhaba…

Uzun süre oldu buraya yazmayalı. Özellikle okuduklarımı arkadaşlarıma daha çok anlatmaya başladığımı farkettiğimde daha iyi anladım bunu. Size de oluyor mu bilmiyorum ama kesin oluyordur, tek bana olacak hali yok ya? Çok severek okuduğum kitapları illa anlatmam hatta mümkünse okutmam lazım. Belki onlar sevmeyecek belki tarzları, zevkleri farklı ama ne yapayım? Aynı heyecanı yaşamak istiyorum. Aynı filmi izleyenler gibi sohbet etmek istiyorum. Sonra bir bakıyorum karşımdaki gözleri donmuş şekilde dinliyor, -bitir artık kızım be- bakışı, nerde görsem tanırım J Ben de hemen buraya koştum. Biraz anlatacak kitaplarım birikti ama sırayla yazayım. İlk sırayı Gülseren Hanımcığıma verdim çünkü serisini okumuş biri olarak elim direkt ona gitti yine.

Evet, Gülseren Hanımcığımın ‘Hayatın Sesi’ adlı kitabını okudum. Aslında yalan yok kitap alırken gördüm yeni kitabını, geride kalmış olabilirim. Okuyanlar çaktırmazlarsa sevinirim.

Yine direkt şahane yazıp bitirmem yok mu? Yok.

Neyse başlayalım; bu kitabında diğerlerinden farklı olarak okuyucularının kendisine yönlendirdiği mektuplardan, maillerden yola çıkarak hem onları bizlerle paylaşıyor hem o yazılar üzerinden bizlerle o değerli yorumlarını paylaşıyor. Psikoloji o kadar geniş bir alan ki asla hakim olamayız ama Gülseren Budayıcıoğlu kitaplarını yazarken okurlarının kendilerini anlamalarını hedef aldığını belirtmişti dinlediğim bir röportajında, haddim olmayarak belirteyim bu konuda çok başarılı olduğunu düşünüyorum. İnsan onun kitaplarını okurken başka insanların hikayelerinde bazen kendi hayatlarından parçalar bulabiliyor veya çevresinde olan insanları bulabiliyor. Bazen ‘Bendeki dert değilmiş’ derken bazen ‘Ben de de böyle bir sorun var demek ki bu nedenleymiş’ diyorsun, dedirtiyor. Onu sana bir şekilde öğretiyor. Her kitabında bahsettiği kader motifi mesela benim çok etkilendiğim bir kısım. Geçen hafta okuduğum başka bir kitapta da gördüm ki hem psikolojik hem bilimsel olarak birbirine ne kadar örtüşüyor bu konular. Gülseren Hanım kader motifi diyor, çok da doğru diyor. Bunu bilir, anlamlandırırsan kendine ona göre bir yol çizersin demek istiyor. Tabi ne kadar uygulanabilir bilmiyorum, illaki bir kere okuyup hak vermekle değil, özümsemek gerekir.

Kitabı ilk elime aldığımda önceki kitaplarından biraz farklı olması beni tedirgin etmedi değil ama yaklaşık iki günde bitirdim sanırım. Boşuna tedirgin olmuşum ama tadı damakta bırakacak orta bir kalınlığı var. Mektuplar üzerinden işlenen konular bana birkaç mektup daha olsa keşke dedirtti. Akıcı, samimi, duru anlatım konusuna girmiyorum. Çünkü onu çok defa dedim sanırım.

Kadına şiddetten bahsediyor bolca! O kadar net ki bu konuda. Çocuklara yapılan yanlış yönlendirmeden bahsediyor. Bazen kendimizi sorgulatıyor bazen ayağa kaldırıyor. Hayata bakışına, emeğine, kalemine sağlık efendim. Ben okurken çok beğendim J Size yazarken de çok keyif aldım sizlerde hem yazımı okuyun hem bir koşu kitabı okuyun da biraz üzerine sohbet edelim, özledim yahu!

Sağlıkla…