Hepimiz ne kadar gergin insanlarız değil mi ? Gittikçe daha da stresli bir hal almaya başladı ortam. Her geçen gün agrasif insan sayımız hızla artıyor.

Peki neden stresliyiz ? koşturmaca, monotonlaşma, hedefsizlik, arada kalma hissi, bunalımlar...
Hepsi de hemen hemen aynı kapıya çıkmıyor mu ? Çünkü her gün aynı şeyleri yapıyoruz. Çünkü bizi heyecanlandıran şeyler eksik. Kendimizden veriyoruz, farkında bile değiliz.
Bunalmaktan bunalır hale geldik, kendimden biliyorum. Durduk yere gelen can sıkıntısı, sinirlilik hali... Aslında hiç biri durduk yere değil tabi ki bunların! Her şey güzelken neden sıkılsın canımız yahu ? Birikim hepsi birikim. İçimize atıp, içimizden atamadıklarımız hep.

Her gün işe-okula gidiyoruz da kendimize ne kadar zaman ayırabiliyoruz ? Ne kadar ilgileniyoruz biz'le ? Asıl mesele de burada başlamıyor mu ?

Sabah kalk gündeme başla eve gel, yemek ye ve yat! Ee bu vücut spor istemiyor mu ? Film izlemek istemiyor mu ? Temiz hava almak sakince ? Mesela iş/okul dışında ne gibi hedefler koyuyoruz kendimize ? Amacımız sadece günü kurtarmak mı günden kurtarmak mı ?

Bizi biz yıpratıyoruz yazacağım ama parmaklarım el vermiyor. Günün büyükkk bir kısmı dışarıda geçince hal mi kalıyor ki kendimizle ilgilenmeye... Evet zaman yok, belki çok yorucu monotonlaşan görev ve sorumluluklarımız. Ben de de var aynılarından ve ben de kendime yeterince zaman ayırdığımı düşünmüyorum. Ama ne yapılabilir ? Mesela kendime uymak için bir plan yaptığımda dahi onun heyecanı beni daha enerjik hale getiriyor sanki. Demek ki kendimizi de unutmamamız lazım.

Bize iyi gelecek küçük küçük hedefleri sahiplensek mesela ? Kilo vermek, seviyorsak daha çok kitap okumak, yazmak, film izlemek, her gün daha çok adım atmak, fotoğraf çekmek... Bizi biz tanıyoruz ve bizi ne mutlu ediyorsa biz biliriz. Gündelik streslerimizde boğulmaktansa kulaç atmaya başlasak yorulunca sırt üstü dinlensek... Ne güzel olmaz mı ?

Evet zor, evet yük gibi geliyor ama zaman geçiyor... Her geçen gün bitiyor, geri alamadığımız anılar olarak kalıyor bizlerde. Bugün ne yaptın sorusuna sadece çalıştım diyorsak bir sorun var demektir. Bugünü verimli kullanmamışız demektir. Her günde fotoğraflayacak bir şey bulamıyorsak eksik geçmiş o gün demektir. Her gün yeni bir şey öğrenmediysek eğer bizim eksiğimiz demektir. Böyle bakınca daha mantıklı olmuyor mu ?

Ben de zorlanıyorum ek bir şeyler yapmaya ama çabalıyorum. Yoksa her geçen gün daha da sinirli olmaya devam edeceğiz. Her güne kıymet versek ya ?