Ben geldim!

Bu izin günümde fırsat bulup filmi izler izlemez anlık hislerimle yazmak, anlatmak istedim. Etkisinden çıkmadan koştum geldim buraya.

Öncelikle evet başta ön yargılıydım. Malum çok güzel ve çok yakışıklı iki başrol görünce acaba ? diye sormuyor mu insan ? Maalesef ki sırf izlensin diye seçilen kadroları görüp izliyoruz. Bir yandan da evet seneler sonra beğenmedikleri filmi kabul edecek değiller desek de bir yandan da bir soru işareti ister istemez oluşuyor. En azından bende öyle oldu.

Hiçbir yorum okumadan, spoi yemeden, araştırmadan izledim filmi. Yorumlardan etkilenmek yükselmek veya tam tersi düşmek istemedim filme karşı. Bir yorum gördüm bir sahne ile ilgili o bile beni sinirlendirdi 'neden gördüm' diye.

Evet başta da belirttiğim gibi izin günümde açtım izledim. En başta algılayamadım, sinirlenmeye başladım ki aman Allahım! Sizsiniz :) Gerçekten güzel bir filme evet demişler. Bana da bak, hak veriyorum :) İzleyici olduğum için hakkım var bence. Azıcık detay versem konu ortaya çıkar eğer siz de bilmeden izlemek istiyorsanız -ki öyle olduğunda etkiliyor- ben konuyu ele veren olmak istemem. E ne yazıyorum ? Hissettirdiklerini...

Şöyle, ele alınan konu çok güzel daha da güzeli ele alış şekli. Bazen kendimizdeki defoları görmediğimiz gibi görmek de istemiyoruz veya kendimizde defo olduğunu kabullenmiyoruz ve hep karşı taraflara yüklediğimiz yükler var. Halbuki her yerde de bangır bangır anlatıldığı gibi kendimizle olsa derdimiz, dert kalmayabilir :) Konu bu arada bu değil ama hissettirdiklerinden biri bu.  Zamanla kıymet verdiklerimizi geri plana atıp bunu fark bile etmeyebiliyoruz. Bazı şeyleri görmek, anlayabilmek için bazen bir adım geriden bakmak gerekebiliyor. yaptığımız seçimler, attığımız adımlar yalnızken değil de bunları içtenlikle paylaşabildiklerimizle güzel. 

Bazen baştan başlamak gerekir belki aynı dönemeçlerden döneriz ama kırmızı ışığı kaçırmayız bu sefer. Belki aynı çıkmaz sokağa saparız ama yalnız değilizdir bu sefer. Belki aynı duvara toslarız ama emniyet kemerimiz takılıdır. Belki de yolun kenarında açan çiçeği fark ederiz bu sefer. Belki yoldaki kediye mama veririz beraber ? Belki el ele yürümeyi öğrenmişizdir bu sefer ?

Evet eleştiri alan sahneler olduğunu duydum, konu ortaya çıkana kadar ben de eleştirdim. Ama konu ortaya çıkınca bazı eleştirdiklerinize susuyorsunuz. Çünkü hayatta attığımız her adımın bir nedeni vardır. İnsan bazen kaybolmak ister bunun da bir nedeni vardır. Bulunmak için yapılan saçma hareketler size saçma geldiği için saçma değildir. Bilmiyorum bazen nedense eleştirirken çok acımasız oluyoruz. Kızdırıp, açıklama yapmışlar. Ben öyle düşünmek istedim.

Film beklentimin üstünde çıktı kısacası. Bazen hayatımızda fark etmediğimiz şeyleri anlatmak, göstermek istemişler. Bakış açısı farkını çok güzel şekilde ele almışlar. Son sahnede de çok tatlı olduğunu düşündüğüm şarkı detayı var. Neden bilmiyorum, duygusal anıma mı denk geldi nedir, gözlerim dolu bir minik :) 

Film bitince zamanınızın boşa gittiğini düşünmüyor aksine bir hafiflik hissediyorsunuz. Ben sevimli buldum. Bence izlenmeyi hak ediyor. Zaten görsel şölendir arkadaşlar :) 

Emeklere sağlık.

Sağlıkla...

 Uzun süre sonra filmle geldim hem de gündemden :) 

Tabiki detaya inmiyorum ama söylemeden edemiceklerim var; film gündemdeyken kafasında soru işaretleri olanlara. Çünkü ben de soru işareti ile gittim açıkçası. Böyle bir yazı olsa fena olmazdı hani. Neyse şahsen çok fazla Türk filmi, dizisi izlemem. Kadrosunu beğendiklerime kıyamayıp bakarım, genelinde de pişman olurum. Ama kaliteli olanlara sözüm yok. Biz genelde birbirine benzeyen konulardan gittiğimiz için insan bir uzak duruyor ister istemez. Hak verirsiniz bana heralde bu konuda. 

Bu filmin adını duyunca da bi soru işareti oluşmadı diyemem. Sinemada izlenmeli mi diye düşündüm ve Hasan Can varsa farklılık vardır diyerek şans verdim. Pişman mıyım hayır! 

Uzun süredir bu kadar gülmemiştim sanırım. Salonda kahkaha attırdı gerçekten. Kendisinin de dediği gibi bizden bir film. İzlerken kendine gülüyorsun zaten, aile yapısına, hayata bakışına, aldığı kararlara, verdiği tepkilere. 

Öyle net öyle olduğu gibi ki; gülmekten başka çare yok. Gülmek istiyorsanız buyrun kaçırmayın. İlginçtir ki hüznü de sindirmiş hikayenin içine, içinizi burkuyor bir yandan da. 

Kendi alanından genelde röportajlarında da anlattığı konuları ele alarak kendi camiasına mesajlar vermiş, insanların ne kadar çıkarcı olduklarına dair. Mesajları öyle konuya sindirmiş ki, gözümüze sokmadan inceden tam kendi duruşuna yakışır şekilde ele almış. Bana hissettirdiği bu oldu en azından. Hepimizin kendi alanında mutlaka tanıştığı kişiler bu hikayede de karşımızda. 

Annesi, öyle güzel Türk annesi ki, istemsizce sizi evinize götürüyor :) Bir de kız babası var ki, bakınca kız babası diyorsunuz. Ayrıca Büşra Pekin çok güzel, aldığı tüm eleştirelere cevap verircesine çok güzel. 

Biz çok akıllı olduğumuz için filmin ankamall galasına gideceğimize başka bir Avm de izledik, çıkışta bir baktım Ankara’da izlemişler seyirci ile. Neden kaçırırsın madem izleyeceksin hem de o gün? O da benim dikkatsizliğim artık; şans. 

Buarada kendisine öyle bir abi seçmiş ki, abisinin verdiği mesaj traji komik bir şekilde güldürdü. Neye güldük bilmiyorum, komik değildi ama komikti. İzleyenler anlarlar beni:) Ah Ayla! Hak mı versek sitem mi etsek çok zor bir karar. Sonuç olarak gülmeyi çok seven biri olarak çok güldüm. Sinemada izlenmeli mi? Evet. Kendinize zaman ayırın ve izleyin. Filmden çıkınca hafiflemiş hissedeceksiniz. 

Sağlıkla… 

 Hep mi şahane diye başlamak isterdim ama o kadar da değil maalesef.

Ara ara okuduğumun dışında tür okumaya çalışıyorum ki

bunalmayım, kafam dağılsın diye; iyi de geliyor aslında ama bu kitap çok da iyi geldi diyemem. 600 sayfanın son 150 sayfası akıcıydı, o noktaya gelene kadar biraz can çekiştirmedi diyemem. 

Ha ama sevilen türlere göre çok göreceli bi yorum olur dediklerim. Çünkü kitap fantastik ve fantastik türü sevenler için favori bile olabilir. Gözümde canlandıramadığım bi dünya beni zorlamış olabilir. Lucas’ı hem aşırı yakışıklı hem vampir olarak nasıl düşünebilirim mesela ? Veya Lssy hem çok güzel hem bona dea ve cadı olarak nasıl düşünülür ? 

İzlemesi keyifli hatta izlerken en keyif aldığım tür; fantastik ama okurken o kadar kolay olmuyor haliyle :) Yine de elimden geldiğince o dünyaya girmek istediğim kadarıyla güzel diyebiliriz. Anlatılan aşk, çok güzel. Masum… Ruh eşi; ne güzel ele alınmış. Öyle derin işlenmiş ki, gördüğünde anlıyor başkasını sevemeyeceğini. Tatlı bir nokta. Aşkı için her şeyi göze alıyor olması hele en fantastik kısmı sanırım :) şaka şaka. Çok romantik. 

Farklı ırkların arasındaki çatışmalar; vampirin cadı ile ruh eşi olması, cadı olduğundan haberi olmayan ve insan hayatı yaşayan güzel kızın vampiri (vampir olduğunu bilmiyor) görür görmez içinde hissettiği kocaman aşk, haberleri olmadan dönen dolaplar. Film gibi. Hele sonu, göreceği bitirilmiş, nasıl isterseniz öyle bitiyor. Bu da kontrolcü beni biraz üzmedi değil ama kendimce güzel yorumladım. 

Okursanız yorumlarınızı merakla bekliyor olacağım. 

Sağlıkla…

 Nerden başlasam, nasıl başlasam, nasıl bir giriş uygun olur seçemedim. Başlayamamayı tercih ettim. Bu da bir seçenek. Çünkü bazı şeyleri anlatamazsınız. 

Dilim döndüğünce, kelime bilgim yettiğince çabalarım diye düşündüm. İzleyenler ne demek istediğimi anlamıştır büyük ihtimalle. Öyle bir dizi ki bu, her izleyici farklı açıdan değerlendirebilir. Aşırı göreceli. Mesela Mathilda; doğru adımlar mı atıyor ? Kızı; yaşadıkları neticesinde tepki olarak uyguladığı hareketler onaylanır mı ? Yakın arkadaş nedir, ne değildir ? Herkese, İsmet'e bile, bir eleştiri yapılır ama Rana'ya?! Rana'yı sevmekten başka bir şey yapamazsınız. 

Bazı cümleler insanı kalbinden vuruyor. Babasının kızına insanın kalbini kilitli tutması için kalbinin anahtarının kendisinde olduğunu söylemesi nasıl naifliktir ? Yalan söylememeyi öğretmesi, verimli vakit geçiriyor olmaları ve en güzellerinden biri de konuşmaları esnasında verdiği cevaplarının her birinde bir yetişkin ile konuşuyor gibi konuşması çok hoşuma gitti. Diyeceksiniz ki karakter analizi mi yapacaksın ? Evet.

Karakterleri sevmeyince diziyi izleyemiyoruz, ister kabul edin ister etmeyin. Dizinin birinci sezonu çok heyecanlı bir yerde bitmişti; Rana'nın geldiği günde. İkinci sezona Rana'yı birazcık büyüterek zaman atlaması ile başlamışlar, güzel de olmuş. Kulüp'te her şey yolunda, düzen kurulmuş, İsmet ailesinden uzakta kendisini alkole vermiş, Rana babasını merak ettiği için büyümek istiyor ve Rasel psikolojisinin bozuk olduğunun bile farkında olmadan İsmet'e cevap alamadığı mektuplar gönderiyor.

Her karakter bir hikaye, her hikaye bir yaşam. 

Keriman; solist olmak için deliriyor, her şeyi yapmaya hazır -ki sonlara doğru öğreniyoruz bunun için nedenleri olduğunu. Kendisini Kulüp ailesinden hissetmiyor, içinde sürekli bir kıskançlık duygusuyla yaşıyor, yaşamak denirse buna. Çünkü insan sırf kendi egoları uğruna başka hayatlarla bu kadar kolay oynayamamalı.

Fikret; sen ne adamsın yahu! Babasından şiddet gördükçe planlar yapıp etrafa saldıran, Keriman takıntılı kötü görünümlü Fikret. Masada yeri var mı kimse emin değil.

Matilda için ne denir. Güçlü kadın eşittir Matilda. Üzdün, iliklerimize kadar üzdün. 

Çelebi; öyle güzel üzüldün ki içimizde hissettik, içimizi parçaladın. O güzel kalbini bize hissettirdiğin için teşekkürler.

Ah Selim! Sahnedeki ışık Selim, böyle de ölünmez..

İsmet; hiç bir şeyi bilmem, çok kızdım bu sezon ama tek bildiğim çok güzel babasın!

Sanırım üçüncü sezon gelecek, masa düzeni değişecek. Gelsin de zaten, yarım kalan çok hikaye var. Ben ikinci sezonu keyifle izledim üç günde. Hızlı izlediğim için de kendime kızdım hatta. Benden söylemesi :)

Ah Rana... Ne güzel anlattın hissetiklerini..

Sağlıkla...

Yeni gelmedim, geri geldim diye giriş yapsam saçma olmaz değil mi :)

90'larda bu ara yaş konusunda kafa karışıklığı var mı ? Orta yaşlı mıyım, genç miyim ? Yaptığım seçimlerde kendimi aşırı gergin hissetmeye başladım. Boomer olmadım inşallah. Olmuş da olabilirim, sorun değil. Aslında seçimlerim ve yaşımla ilgili sorun yok ama yenilikleri kaçırıp kendini yenilemiyor olmak da istemem.

Yazmadığım kitap okumadığım anlamına gelmez, okumaya devam ediyorum tabiki sadece buraya yazmaya vaktim olmadı gibi üzücü bir açıklama yapsam ne kadar kabul görür bilmiyorum. Sonuç olarak okuduklarımdan bir seri ile başlamak istedim. Uzun süredir seri kitap okumamıştım. Aslında açık konuşmak gerekirse okumadığım bir türden seri kitapla geldim. Neden ? Kafamı dağıtmama çok iyi geldi bu seri. 

Uzun süredir herkes gibi, hepimiz gibi ben de stresli bir dönemimdeyken sosyal medyadan takip ettiğim kitap profillerinde öneri olarak paylaşılan bu seri dikkatimi çekti ve neden farklı bir tarz okumayayım diye düşünerek başladım. Şahane kafamı dağıttı. Normalde okumadığım, ilgilenmediğim bir konuydu ama tadımı yerine getirdi. Dizi izler gibi heyecanla okudum. Tatlı, farklı aşk hikayeleri. Özlenilen, kötülük barındırmayan, masum ve bir bütün olarak ele alınan insanı üzmeyen gülümseten tatlı bir seri.

Sevdim mi abartırım, bilirsiniz :) Sevmekten ziyade kafamı dağıtmama, düşünmememi sağlamaya yardımcı olduğu için övülmeye hakeden bir seri. Eee adı ? : ''Dreamland Milyarderleri'' 3 kitaptan oluşan seri.

-Küçük Detaylar

-Beklenmedik Koşullar

-Son Teklif

Lauren Asher öyle güzel fantastik bir dünya yaratmış ki, o dünyaya sizi alıp, Dreamland'a götürüyor. Gözünde canlanan birbirinden yaralı ve yakışıklı üç erkek kardeş, travması olan sevdiği eşini kaybedince kendisini kaybeden bir baba, ölmeden önce bırakacağı mirası hak etmeleri için vasiyet ile görevler bırakan bir dede ve duygularını korumaya alan üç yakışıklı erkeğin duvarlarını yıkacak üç temiz kalpli güzel kız.

Üç ayrı aşk hikayesi, üç ayrı tanışma, üç ayrı kitap.

Gündemden, olanın içinden uzaklaşmak için gayet kaçılası bir dünya oluşturulmuş. Birden dünyanın içine girip, kayboluyorsunuz. Hele bir de kaybolmak istediğiniz döneminizdeyseniz. Bazen omuzlarımızda yük adı altında taşıdığımızı düşündüğümüz şeyleri yere indirmenin bizim tercihimiz olduğunu anlamak için durup nefes almamız gerekiyor, sadece nefes. Gözümüzde büyüttüğümüz ne varsa gözümüzde büyüttüğümüz için var. Konudan çıktım yine değil mi ?

 Evet geldim.

Elim gitmedi yazmaya, anlatmaya. Kime neyi nasıl anlatacaksınız aslında ? Depremin olduğu gün yıllık iznim başlamıştı. Sabah Maraş'ta deprem olmuş diye duyduğumda Maraş'ta yaşayan çocukluk arkadaşım geldi aklıma. Mesaj gönderdim iletilmedi, aradım çekmiyor. Abisinden haber alana kadar hissettiğim o korku... Sonra haberlere bakmaya başladığımda Hatay'da yaşayan üniversite arkadaşımın paylaşımını gördüm:

 'N'olur yardım edin!'

 Hepimiz korktuk, üzüldük ağladık. Elimizden geleni yaptık, yamaya da devam ediyor olmamız gerektiğini biliyoruz. Empati kurulabilir diyorlar ya, aklımız almaz orda olanları bence. Biz izlediklerimizden parçalandık, onlar... Allah'ım yardımcıları olsun... Bu konu yorum yapılabilir bir durum değil o yüzden yazmak anlatmaya çalışmak istemiyorum. Başımız sağ olsun...

Bu süreçte okumaya devam ettim evet, bana en iyi gelen şey; okumak. 

Okuduklarımdan bir tanesinden bahsetmeye geldim: Sybil. 

Ah ne çok etkiledi, korkuttu ve üzdü bu kız beni. 

Kitabı okumaya başladığımda seveceğimi biliyordum ama ilk sayfalar kafamı karıştırdı; zaman kaybı, bilinçdışı hareketler bir 'hayırdır?' dedirtiyor. Kendisini çok alakasız bir yerde bulup nasıl oraya gittiğini bilmemesi ile başlıyor. Küçük yaşında kısa bir dönem psikolojik destek alan Sybil kendini bilen yaşa geldiğinde gittiği şehirde küçükken tedaviye başladığı doktorunu bulup destek almak istiyor. Doktor Sybil ile tedaviye başladığında bu kadar ciddi bir durum olduğunu tahmin etmiyor ama zaman zaman farklı karaktere bürünen ve her karakterinin ayrı bir ismi olan Sybil'i parçalanmış buluyor.

İnsanız, ne şartlarda yaşadığımız gelişimimizi zihnimizi etkiliyor. Kitabın bu noktada verdiği mesaj çok güzel. Hayatının dönüm noktalarında farklı karakterlere bölünen çok kişilikli bir kız. Doktor onu dinledikçe küçükken annesinin kendi psikolojik rahatsızlığını kızından çıkarıyor olmasına şahit oluyor. Kızına şiddet uygulaması, kızını küçümsemesi ve beğenmemesi... Bu sevgisizlikle baş etmeye çalışırken anne sevgisi kazanmak için farkında olmadan parçalara bölünen küçük bir kız çocuğu. 

Düşünün ki annesi onu sevsin diye ortaya çıkan bir kişilik annesinin istediği gibi davranırken bir diğer kişilik  annesine baş kaldırıyor. Konuya çok girmem yorumlarımda ama şöyle bir bahsetmek istedim ki çok kıymetli ve öğretici olduğunu bilin ve okumak isteyin diye.

Önerir miyim ? Kesinlikle.

Sağlıkla...

                                                                    Sebebi var :)

 Ben de her şeyi eleştiriyorum demi? Aslında her şeyden mutlu olabilirim ama soğuktan ? 

Kışın ne aktivite yapılır dedik, düşündük ve kayak merkezinde karar kıldık. Buraya kadar her şey çok güzel; eldivenler alındı, bereler ayarlandı, termoslar da tamam. Biz üç kafadar kamp sandalyesi de götürelim dedik; neden? Karda oturup kahve içecekmişiz. Bakın ben sıcak iklim insanıyım, karda ne kadar dayanılır fikrim yok, haliyle kabul ettim. 

Ayarladığımız tur sabah bir saat geç geldi mi? Evet. Geç geleceğini gelmesi gereken saatte haber verince bu hava şartlarında insan ister istemez sinirleniyor. Hele beklediğiniz durak çevresinde bi yer yoksa ve saat sabah 07:00 ise! 

Yapacak bir şey yok; biraz ilerde çorbacı bulup çorbacıya geçtim, nasıl bi hal içerisindeysem adam çorba sormaya gelmedi; çağırdığımda da bekliyorsunuz diye sormadım dedi. Haklı! :) Bizim otobüs bir saat gecikmeli de olsa geldi minyatür otobüs. Sıkışık. E tamam bu şartlarda bu kadar dedik onu da aldık kabul ettik. Başımızda bir rehber(!) hiç bir soruya net cevabı yok. Arkadaşım yenisindir, o tarafa ilk defa gidiyorsundur tamam ama bir araştırma yapmalı mıydın acaba ? Her soruyu ‘hiç bir bilgim yok’ diye yanıtladıktan sonra otobüste bekleyerek görevini yapman rehberlik mi oluyor kimse anlam veremedi. 

Yola devam ettik,  kayak yapacak olanlar kayaklarını kiraladı. Kartalkaya kayak merkezine geldik ve 5 saat serbest zaman! Sorun şu ki; nereye gideceğiz :) Kızak bulma telaşı, malum kayak bilmiyoruz :) 

Yokuştan inmek suretiyle bir mekana ısınmak için girdik. Menüler el yakıyor. Güncel haliyle bir burger 350 TL efendim. Türk kahvesi 75 TL. Devamını hayal gücünüze bırakmak isterim. Neyse ki bizi hiç umursamadıları için bedavadan ısındık, çok da teşekkür ettik. 

Aşağı taraflarda kızak bulduk, çocuklar gibi şendik. Ama aşırı soğuk. Aaa bu arada sandalyelerimizde kahvemizi içtik, o kadar taşıdıktan sonra mecburduk buna. 

Otobüse dönmek için çıktığımız o yokuş bizi perişan etti açıkçası. Kayak yapmayı sevene zor değildir eminim bu şartlar ama bilmeyen için birde soğukla aranız iyi değilse, bahar aylarında doğa gezisi mis olur :)

Birde dönüşte kayak kiralanan yere uğrayıp sucuk ekmek yenildi. Kiralama yapanlara ücretsiz, tur misafirlerine 30 tl. Çeyrek ekmek içine 3 adet sucuk. Ekmeğe sucuk gösteriyorlar.  

Biz arkadaşlarımla bahar aylarına aldık artık planları:) 

Kızak kiralama saatlik 100 TL

Güzel miydi ? Evet gördük, gezdik değişiklik oldu ama çok üşüdük, daha çok eğlenebilirdik. 

Tur ile bir yere gidecekseniz firmayı iyi araştırın, biz firmadan memnun kalmadık. 

Siz ne düşünüyorsunuz bilmiyorum, birkaç görsel ile kapanış yaşıyorum. 

Sağlıkla…

 Ben geldiiim.

Blog yazılarımı okuyanlar bilir, bilmeyenler için belirteyim ben Gülseren Budayıcıoğlu'nun tüm kitaplarını severek okuyan birisi olarak 'acaba' ile başlayıp 'keşke bitmeseydi' diye bitirdiğim bir kitap oldu. Sürekli kitaba bakıp bakıp bırakıyordum. Şüpheliydim, ön yargılıydım ve sevmemekten korkuyordum. Ben sevmeyeceğim bir kitaba başlamaktan çok korkuyorum. Çünkü kitap yarım bırakamama huyum var. Zorla okuyup bitiriyorum sevmesem de maalesef. Sevmediğin kitabı okumak sevmediğin yemeği yemek gibi. Belki daha da zor, süreç daha uzun çünkü.

Neyse ilgili kitaba başladım ve başladığım anda seveceğimi anladım. Gülseren Budayıcıoğlu'nun tarzından farklı olarak o konuları parça parça karışık ele alırken Gary konu konu ele almış. Bir hastanın hikayesini tek seferde anlatmış. Hangisi daha iyi diye sorarsanız bana ikisi de güzel geldi. İki şekilde de severek okudum. Çok dağılmayım derseniz Gary'i sizi mutlu edebilir. Kariyerinin en başından, gelişim aşamasına kadar açık yüreklilikle anlatmış. Acemi iken neler hissettiğini tarif etmiş, korkmamış bunu yazmasam mı dememiş. Evet yeniyim korkuyorum demiş, itiraf etmiş acemiliğini. Yeniyim ve nasıl konuya girilir bilmiyorum demiş. Akıl hocasından bahsetmiş, tıkandığında nasıl hareket ettiğini anlatmış. Danışanlarının sorunlarını deşmeden, abartmadan yeterli sayıda sayfa vererek anlatıp sonuna doğru hızlandırıp, devamını da özetleyerek konuyu bitirip diğer danışanının konusuna geçmiş.

Eşinin desteğini tabiri caiz ise göğsünü gere gere anlatmış. Geçenlerde bir arkadaşım neden böyle kitaplar okuduğumu sordu. Siz okumuyor musunuz ? Ben yaşanan hikayeleri okumayı, okurken yer yer kendimi veya çevremi değerlendirmeyi çok seviyorum. Ki konularda çok uç konular değil, her an hepimizin yaşıyor olabileceği şeyler. Zaten fark etsek de etmesek de zaman zaman destek alıyor olmamız gereken noktalarda oluyoruz aslında. Bana okuması keyifli geliyor. Bir de aman aman tanımlara boğmuyor bu tarz kitaplar bizi. Anlayabileceğimiz düzeyde ele alınıyor, bu da okumamızı kolaylaştırıyor. 

Gary anlattığına göre kariyerinin çok güzel yerlerine gelmiş, mesleğinde çok başarılı. Mesleğini hayatının her alanına almış, kafasındaki sorulara cevap aramayı seven bir psikiyatrist. Ben keyifle okudum ve dediğim gibi bitmesi beni üzdü. 

Eğer sevdiğiniz tarz ise okumanızı öneririm!

Sağlıkla...

 Ben geldiiiim. 

Birincisinden sonra ne kadar iyi geldi bu seri anlatamam. Ama anlatmaya çalışmaya geldim. Birincisini Sherlock serisinden sonra izlediğim için sanırım, biraz basit gelmişti. Bu film daha izlenebilir ve şaşırtıcı ele alınmış. 

Henry Cavill oyunculuğu işin içine girince seyretmesi çok keyifli oluyor, profesyonellik deseniz var. Oyuncu seçimi genel olarak çok tatlı. Konu dediğim gibi şaşırtıcı, tahminlerinizi ters köşeye çeviriyor ki bu heyecan zaten izlettiriyor. 

Abisinin yolundan gidip Enola’nın kendisine dedektiflik bürosu açmasıyla başlayan film büronun iş yapmaması ile devam ediyor. En sevdiğim detay iş yapamamasının nedeni olarak yaşı, cinsiyeti, tecrübesi bahane edilmesi. Çünkü günlük hayatımızda da birbirimize böyle yaklaşıyoruz. Küçüksün anlamazsın, kadınsın yapamazsın, tecrüben yok anlamazsın gibi gibi eleştirel bakış açısı. Halbuki kadınlar her şeyin en güzelini yapar, küçükler daha geniş ve yeni bakış açısına sahiptir, sen iş vermeden tecrübe edinemez. Ama biz iş vermeden tecrübe bekleriz, tecrübe böyle bir şey değildir.

Beklemediği bir şekilde müşteri bulup konuya dahil olan Enola; zekası ile herkesi şaşırtır ve ele aldığı konu abisinin elindeki olayla da bağlantılıdır. Peki bu nasıl ortaya çıkıyor ? 

Cinayetten suçlandığı an çareyi kaçmakta bulur Enola kız, soluğu da tabiki Sherlock abisinin yanında alacaktır. Sherlock zekası kanıtlandığı için sorgulanmamalı. 

Koşturma, entrika, üstü kapatılmaya çalışılan cinayetler ile ne ararsanız var. Aşk da dahil :)

İzleyin derim, iyi gelir. 

Sağlıkla…

 Çok direndim ama yine de izledim :)

En son ben izlemiş olabilirim o yüzden spoiler derdi de yok. Ama yine de konudan bahsetmem bilirsiniz. Herkes o kadar izledi ve anlattı üzerine de paylaştı ki izlemek istemedim nedense. Erteledim sürekli ama işte buradayız;  izledim: Wednesday.

Öncelikle en son söyleyeceğim şeyi en başta söyleyerek başlayalım; sevdim.

Oyuncular çok tatlı, birbirine uyumlu, sempatik seçilmişler. Wednesday karakterinin ciddiyeti gözüme batmadı, hatta insanları umursamıyor oluşuna imrendim diyebilirim. Oda arkadaşı bir o kadar insancıl ve tatlı Enid. 

Farklılıklarımıza rağmen buluştuğumuz ortak noktaların olması ne güzel ele alınmış değil mi ? Mesela ana karakterin ciddiyetinin aksine pamuk kalpli oda arkadaşı. Oda arkadaşının onu biraz da olsa normalleşmeye alıştırıyor olması; güzel hissettiriyor. 

Babasının takip için bıraktığı Şey ile anlaşıp onu kendine yol arkadaşı seçmesi ve kimseden yardım almayan biri olduğunu söylerken bunun aksine sırf  'insan' olmadığı için bir el ile arkadaşlık yapıyor olması, kendi içerisindeki çatışmanın göstergesi değil mi ? Eleştirmiyorum, aksine çıkarım yapıyorum yanlış ifade etmiş olmak istemem çünkü Şey'in başına bir şey gelecek diye ben de çok korktum. 

Mantık hatalarına güldüğüm yerler olmadı değil, izlediğim fantastik dizi ve filmlerin aksine bazı yerlerinde gözle görülür hatalar vardı ama ''ben bunu izlemem'' dedirten hatalardan bahsetmiyorum. Gayet izletiyor dizi kendisini. Canavar olduğunu düşündüğün insanı iki zincire vurup karşısında sorular soramazsın mesela; gibi hatalardan bahsediyorum. Ama bir yerde de ne kadar özellikleri olsa da çocuk aklı diyebiliriz. Çünkü herkesin olgunlaşmaya ihtiyacı vardır diye düşünüyorum.

En çok hoşuma giden şey arkadaşlık ilişkileri oldu. Benim beni yargılamadan yanımda olan kaç arkadaşım oldu, bilmiyorum. Ama her zaman beni anlatmadan tanıyacak insanlar istedim çevremde. Dizilerdeki gibi; otuz yaşında olmam dışında bir sorun yok bu yorumumda. Her neyse sonuçta oda arkadaşının renkli karakterine bile alışmış olması beni duygulandırdı. Ki oda arkadaşının da onun tüm donukluğuna rağmen yanında olarak kendi konfor alanından çıkmış oldu, arkadaşlık için. Bence çok tatlı. Diğer bağlar da var tabi, arı kovanı arkadaşı mesela. tatlı :)

Şu gençler kıza ne zaman aşık oldu anlamadım ama, aşk işte denilebilir :) 

Müdür karakterinden bahsetmeden yazımı bitiremem çünkü o oyuncuya hayranım: Gwendoline Christie! En sevdiğim dizilerde var hep kendisi. Canlandırdığı karaktere tam alışamadım ama sonunu güzel yazıklarını söyleyemem. Karakterin derinliğine inmedikleri için; kimdir nerden geldi, neden, nasıl gibi bir çok soruyu cevapsız bırakarak çıkardılar karşımıza o yüzden çok derinlikli yorumlar yapamayacağım ama kendisinin oyunculuğunu çok seviyorum.

Hoş; dizinin girişi genel anlamda çok hızlı oldu zaten. Bazı açıklamalar gösterilmeden akademide bulduk kendimizi. Başlangıcı biraz daha anlatılıyor olabilirdi. Ama olmamış sonuç olarak, bu da minik bir eleştiri olsun.

Devamının gelecek olması güzel, böyle diziler şu stresli dönemde hepimize lazım. İzlemeyi sevenler için güzel bir dizi, konuşulmayı hak ediyor.

 Doğayı hepimiz çok sevmiyor muyuz ?

Bahar gelsin çimlere oturalım, dışarı çıkıp sohbet eşliğinde yürüyüş yapalım, dışarıda spor yapalım... Doğada olmayı bir şekilde bir yerden seviyoruz. Seviyoruz ama doğa için ne yapıyoruz ? Doğa için çal demiyorum, hayır. Doğayı koruyor muyuz ? Doğanın sağlığını düşünüyor ve ona göre adımlar atıyor muyuz ? Doğayı düşünüyor muyuz ?

Ne çok soru sordum, farkındayım. Ne demek istiyorum peki ? Bir keresinde çekirdek çitleyerek deniz kenarına yürüyoruz, o zamanlar Didim'deyiz, çekirdek kabuklarını insanlığımız gereği elimizde tutup ilk gördüğümüz çöpe attığımızda arkamızdan gelen birileri bize teşekkür etti. Ne olduğunu anlamadım ve sordum neden teşekkür ettiğini. 'Çöpü diyorum yere atmadığınız için teşekkür ederim.' Evet o an bana da çok tatlı bir hareket gibi geldi bu teşekkür ama beş dakika içerisinde sinirlendim. Koç burcuyum ya ondan :) Cidden sinirlendim, neden mi ? Çünkü doğa senin olduğu kadar benim, benim olduğu kadar da onun. Neden benim olan bir şeyi koruduğum için teşekkür alayım ? Ben yapmam gerekeni yaptığım için neden ince davranmışım gibi hissettirildim. Hayır bu benim yapmam gereken, normal olan bir şeydi. Kimsenin kimseye bu nedenle teşekkür etmesine gerek yok, aksine yapmayanları uyarmalıyız.

Yerlere atılan çöplerin hangi aralıklarda doğada kaybolduğuna siz de denk gelmişsinizdir bir yerlerde. 

Plastik: 1000 yıl

Cam şişe: 4000 yıl

Telefon kartı: 1000 yıl 

... gibi

Bunlar okuyunca şaşırtan ama yaşarken engelleme özelliği olmayan rakamlar.

Ama ileride başımız derde girecek, biz görmezsek bizden sonraki nesillerin başı derde girecek. Biz elimizden geleni yapmazsak bakın mevsimler bile vaktinde yaşanmıyor artık. Hava kirliliği deseniz benim anlatmama bile gerek yok. 

Neyse, siz bunları biliyorsunuz ben neden detay detay anlatayım değil mi ? Sadece bir kişi ne işe yarayacak diye düşünmeden bir kişi bir kişidir diye adım atmaya başlayın derim. Ben öyle yapmaya çalışıyorum ve bir kaç örnek vermeye geldim :)

Mesela yıkanabilir pamuk aldım. Çok da mutluyum keşke daha önce keşfetseymişim. Hem yumuşacık; yüzümü acıtmıyor hem de yıka kullan olduğu için pamuk kullanmamaya başladım. Su kullanımının azalmasını belirtmeme gerek var mı ?

Notu ve açıklaması içinde pamuğun.

Bir diğeri organik deterjanları gördüm ve bulaşık deterjanını alarak başladım. .Hayatımızdan kimyasalları çıkarmamız demek sağlıklı bir hayat demek. Kullandığımız ürünlerin içeriğini okumamız artık alışkanlık olmak zorunda. Evet bence zorunda, o kadar zararlı içerikli ürünler var ki, neden kendimize bunu yapalım ? Deterjanı daha kullanmadığım için paylaşmak istemedim.

Sağlıkla…

 2019 yapım.

1 saat 43 dk.

Romantik/ Komedi

Sosyal medyada gezerken kısa bir parçasını görüp izlemeye karar verdiğim filmi az önce izledik. Hissettirdikleri geçmeden de yazmak istedim, ertelemeden.

Malumunuz konuya girmeyeceğim ama şekil olarak tarif edip gideceğim. Öncelikle Emilia Clarke hayranı olarak onun varlığı ile izlemek istediğimi açıklamak isterim. İzlediğim minik bölümde esas oğlan 'telefondan kurtul' dediği için içinde bulunduğum psikolojiye uygun olduğunu düşündüm. Evet filmin ilk yarım saati 'noluyoo ya' dedirtti. Genelde tahmin edilebilir konu basit şekilde ele alınır kafa dağıtsın yeter mantığı ile ama bu öyle değil, güzel kısmı da tahminleriniz dışı bir konu çıkması zaten.

İlk yarım saat üzülmeye başladım, sorguladım ve sıkılacağımızı düşündüm ama bir anda öyle bir döndü ki ters köşe! Romantik komedi gibi romantik komedi. Arkadaşlar şöyle söyleyeyim romantik komedi seven birisi olarak bu şekilde romantik komediye ilk defa denk geldim. Henry Golding'in de hakkını yemeyelim, çok güzel oynamış, çok içten. Öyle sıcacık ki, onu izlerken içiniz ısınıyor.

Emilia için yorum yapamam hep çok tatlı, hep çok güzel!

Konu olarak genelde 'eh' konular ele alınır ya, hayır film çok güzel bir mesaj veriyor. Eğer siz de hayatınızın stresli, alıngan, sorgulayan bir döneminde iseniz çok iyi gelecek. İzleyin isterim. Kaliteli oyuncular, kaliteli konu, kaliteli içerik. Süresi de çok ideal. Kendinize bu vakti ayırın, değer :)

Filmin sonunda gözlerim doldu, çok etkilendim. Hem gülümsetti hem iç çektirdi. Vaktiniz boşa gitmeyecek, eminim. Eğer spoiler yemediyseniz siz de çok şaşıracaksınız.

Hala çok etkisindeyim :)

İki filmi tek seferde yazmam sorun olur mu ? Bence olmamalı.

Çünkü neden sorun olsun ?

Gergin mi başladık ? Hayır, gergin değiliz. Koç burcuyuz diye gerginiz sanıyorlar, öyle miyiz :) Bu başka konuya girer demeyin şimdi ne olur birkaç şey konuşsak? Tamam burcumuzu sonra konuşalım ama lütfen 'Koç burcusun diye gerginsin sanıyorlar' dedirtmeyin. Nedir yani yükselenim de boğa ise! Evet maalesef biraz gergin bir grupta toplanmışım. Ben gergin olduğumu sonradan öğrendim, belki de sonradan gergin oldum. E malum, her geçen gün stres yükleniyoruz demiştik bir önceki yazının sonunda. Okumanız için nerde olduğunu belirttim farkettiyseniz. Aferim bana. 

Nasıl başladım ne anlatıyorum, çok haklısınız. Konuya girişi uzattım çünkü aşırı sevdiğim şeylerden bahsetmeyeceğim.

Öncelikle izledim: Kal

Oyuncular çok tatlı, çok yetenekli evet. Ekrana yakıştırdığım, izlemekten keyif aldığım isimler ki zaten onları merakımdan izledim. Ama çok da sevdim diyemeyeceğim. Konusu sonunda çok derinleşmiş ama o derin konu yüzeysel işlenmiş gibi geldi bana. Yani esas oğlanın neden gamsız göründüğü geç açıklanmış, kız birden kestirip atmış gibi olmuş ne bir kavga izledik ne bir tartışma. O kadar mutlu dönemlerini izleyip birden ayrıldıklarına şahit oluyoruz. Noldu demeden anlatıp bitiriyorlar. Sonu mesela, ne bileyim :) Sonunu söylemek istemiyorum, vaktiniz varsa kafa dağıtmaksa amaç buyrun izleyin ama lütfen beklentinizi yükseltmeyin.

Ferhat Jak İçöz

9. Baskı

Uzun aradan sonra -ki çok da uzun değil sanırım- çok iyi geldi. Kişisel gelişim kitaplarını okumayı seviyorum. Ama böyle ağır ağır psikoloji kokan, terimlerin sık kullanıldığı kitaplardan bahsetmiyorum. Onları okumakta zorlanıyorum, anlamaya öğrenmeye çalışırken konudan, anlatılmaya çalışılan konudan uzaklaşıyorum. Daha romanlaştırılmış veya daha basite indirgenerek örneklerle anlatılmış olanı okumayı daha çok seviyorum.

Bu kitap da basite indirgenerek varoluşçuluk felsefesi üzerine kısa kısa konular ele alınarak anlatılmış. Açık, anlaşılır, sade bir dille yazılmış. Su gibi aktı gitti kitap. Bazı noktaları özellikle çok iyi geldi. Mesela kaygı üzerine; kaygı ömür boyu sürer kaygı ile yaşamayı öğrenin demiş. Kaygı biterse ömür bitmiş demektir diye anlatıyor. Zamanımızın çoğu stresli geçtiği için bu kısım özellikle dikkatimi çekti. Okuduğum kitapların konusunun içeriğinden çok bahsetmem aslında ama örnek vermek istedim ki benim gibi keyifle okuyan, faydalanmak isteyen olursa bu kitabı okusun isterim.

Mesela; bir düşünürün dünyaya fırlatıldık ve dünyadan fırlatılacağız dediğini anlatmış, çok dikkatimi çekti. Yalnız geldik, yalnız gideceğiz. Çok detayını bilmiyorum ama bu kadarı bana mantıklı geldi açıkçası. Şimdi düşünür çok uç fikirler söylediyse yanlış bir fikre kapılmayım :)

 Stres, aşk, kendin olabilmek, kaygı, mutluluk üzerine kısa kısa açıklamalarda ve önerilerde bulunulmul bir kitap. Kendimizde acaba dediğimiz konular varsa -ki vardır, fayda sağlayacağını düşünüyorum. Severseniz böyle kitapları, sakin sakin okunabilir. Tavsiye ederim.

Stres demişken; dedim değil mi ? Herkes her geçen gün daha da stresli hale gelmiyor mu sizce de ? Herkes değil hepimiz desem daha doğru olur. Daha bugün eve gelirken otobüste herkes herkese bağırdı. Neymiş çocuk telefonunun sesini kısacakmış, akşama kadar dinlediği ses yetmiyor muymuş ? Hadi bu kadarını söyledin de 'Annesi babası uyarmazsa böyle olur' cümlesine gerçekten gerek var mıydı ? Neyi kimi neden bu kadar kolay eleştirmeyi kendinde hak buldun mesela ? Sen kim olarak bu cümleyi, hangi cesaretle sesli söyleyebildin ve bir de haklı bir duruşla. İnanılmaz bir özgüven! Hayret ettim. Ablacığım çocuk çizgi film izliyor, ne isterdin mesela ağlasın mı bağırarak ? Daha çok hoşuna gider mi ? Öteki de liseli gence taktı; neden ? Telefonunla oynama zaten yer yok diyor. Telefon kadar yer mi lazımdı, anlayamadım. Aslında ne kadar küçük detaylar anlatmak istediğim, bu küçük küçük konulardan birbirimize bağırmaya başladık. Bence en kötüsü kendimizde her şeyi söyleme hakkını görüyoruz, korkunç.

Bu ve bu gibi şeyleri hemen hemen her gün yaşıyorum, görüyorum. Alakalı alakasız herkes birbirine bir yerlerden laf söylüyor. Çünkü hayatımız çok çok stresli. her geçen gün artan bir stres. Yaşadığımız yerin de çok katkısı var bu strese. İnsanların stres atacak yeri olmayınca ne olacak ? Dolup dolup olur olmaz yerlerde taşmalara sebep oluyor. Gün geçtikçe zorlaşıyor her şey hepimiz için! Çok üzücü...

Nerden nereye geldim akşam akşam :) E dolduysam demek.

Kitap güzel arkadaşlar.

Sağlıkla...

 Biraz da Emily konuşalım.

Emily in Paris tatlı bir dizi. İzletiyor kendisini ama bazen 'neden ?' diye sordurmuyor diyemem. Neyse 3. sezondan bahsetmek isterim. Güzel. Güzel deyip bitirsem ya yazıyı:)

Her neyse Emily enerjisi yüksek, tatlı, başarılı iş kolik kızımız bazen iyi kalpliliği abartıyor bu sezon ama yine de iyilik iyilikle karşılık buluyor. Dizinin en sevdiğim yanı da bu, iyiliğin karşılık bulması. Bazen Emily o kadar başarılı oluyor ki iş arkadaşlarını kıskandıracak kadar! 

Güzel projeler, alınamayacak işler, dönülemeyen yollar, yarım kalan aşklar. Aşk demişken Alfie çok iyi değil mi ? Zeki, esprili, çalışkan ve aşık. Ben Alfie'ciyim arkadaşlar. Gabriel için yorum bile yapmak istemiyorum. Son bölüm de sinirlerimi bozdu zaten. Yok spoiler yok ama yani neyse :) İzleyin de konuşalım rahat rahat. Emily ile Mindy çok tatlı değil mi ? Çok güzel dostlukları var, bozmasalar bari. 

Sağlıkla...

 Herkes bu diziyi izlemez, biliyorum. Ama izleyenler olarak toplansak ? 

Ben çok sevdim diziyi. Sürükleyici ve merak uyandırıcı. Mantık çerçevesinde her şey. İlk başladığında, ilk bölümlerde bir kararsız kaldım. Ne oluyor şimdi ? diye ama bir kaç bölüm sonunda kafamda oturdu her şey.

Karakterler şahane. Karakterlerin anlatımı, ele aldıkları konu çok iyiydi. Merakla ikinci sezonu bekliyorum ama bilin bakalım ne olacak ? Uzun süre bekletecekler ikinci sezon için. Bu yazı vesilesi ile bir kaç sitemimi paylaşmak isterim. Benim en en en sevdiğim film Star Wars. Bu film ile ilgili maalesef lisanslı hiç bir şey yok diyebilirim. Bardak yok, anahtarlık yok, telefon kılıfı yok. Her yer neden Harry Potter -ki Harry Potter severim. 

Konu Star Wars olunca o kadar az ki hakkında paylaşılanlar. Disney'in gelişine sırf bu diziler için çok sevindik. Sayesinde şahane diziler izledik, izleyeceğiz sanırım. Andır da o dizilerden biri. Eğer siz de bu hikayeyi seviyorsanız izlemişsinizdir ya da mutlaka listenizde vardır. Aklınızda soru işareti varsa bilin ki memnun kalacaksınız. Ana hikayeye nasıl bağlanacak ben de merak ediyorum.

Yetkililere sesleniyorum, ikinci sezon için çok bekletmemenizi rica ederim.

Sağlıkla...

 Kafan o kadar dolu ki bu aralar, bir kitap ne kadar uzun sürede okunursa o kadar uzun sürede okudum sanırım. Kitaba adapte olmam maalesef uzun sürdü.

Güzel mi ? Güzel. Şöyle güzel böyle şahane diyemiyorum. Kitabın son 100 sayfasında işlenen konuya daha çok yer verilebilirdi. Tam heyecan geldi kitap bitti. Emma'cığım tatlısın, zekisin, olgunsun, en önemlisi hatalarından ders alıyorsun birçoğumuzda olmayan bir cesaretle. Çok sevdim seni. Beni üzen sen değilsin senin konuna çok geç girilmiş olması. En heyecanlı, en güzel konu 500 sayfalık kitabın son 100 sayfasına sıkıştırılmış, çok üzdü.

Kitabın il

k sayfalarında kim  ne demiş, ne düşünmüş, kimden hoşlanmış uzun uzun anlatmışlar. Tamam anlıyorum verilmek istenen bir mesaj var; çok da anlamlı. Sadece Emma'nın özel hayatının, duygusal yapısının, bakış açısının bu kadar üstten anlatılması bana garip geldi. Çok sevilen bir kitap biliyorum, ben de sevdim ama maalesef konuya adapte olmam biraz uzun sürdü. Stresli bir dönemde olmamın da olumsuz etkisi olabilir bunda, o yüzden genel bir eleştri olsun istemiyorum. Tavsiye eder miyim ? Evet. Okunması gereken, öğretici bir kitap. Dili sade, açık, anlaşılır. Akıcı aslında, ama akan konu için biraz tereddütlerim yok değil. O yorum da sizde artık :)

Dediğim gibi gergin süreç, herkes stresli herkes agresif. İnsanlar artık ufacık şeye sinirlenir durumda, kimse kimseyi alttan almıyor :) En güzel çözüm uyumadan önce en az  5-6 sayfa kitap okumak. Öyle güzel kafa dağıtıyor ki.

Gerçi sizler de okumayı seviyorsunuz, kime ne anlatıyorum pardon :) 

Arkadaşlar Ankara çok soğuk! Söyleyeceklerim bu kadar.

Sağlıkla...