Su ego meselesini de bi otobüs kartı olarak onaylıyorum. İş yerinde, ortamlardaki egolar beni benden alıyor. Neyin egosu, kime egosu yani.
Arka cepte bırakılacak su egolar elden, dilden, halden dusmediginde bana bi sinir geliyor.
Mesela iş yerlerindekiler. Gorevi neyse ne, çizgini bozmadan evet ama insanları da hor görmeden çalışsan ne olur ?! Sonuçta işi sevgiyle yaptırmak en güzeli bence. Birisi biseyi yapıyorsa korkudan veya size söylenerek değil de size ve işine saygısından yapsa güzel olmaz mı ?
İnsanlar aynı ortamda bulunmak zorunda kaldıklarında illaki huzur isterler en başta. Huzur da anlayışla, hoşgörüyle var olur. Eğer kendisini tepede goren birileri olursa diğerleri diken ustunde durur. Hoş mu ? Tabiki hayır.
Yapılan iş ne olursa olsun sevilerek yapılınca en güzeli, en kiymetlisidir.
Manav mısın? İşini severek yaptığında mutlu olursun,
Mudur musun personel sana saygı duyduğunda başarılısın,
Kasap mısın işini ciddiye aldığında en iyisisin.
Saygı olsun, hoşgörü olsun bizim olsun...ama ego uzak olsun!