Durdurulamayan zaman...
Çok isterdik zamanı en değerli, en mutlu anl'larımızda durdurmayı. Mesela ben, küçüklüğümden beri ışınlanmayı bulmak istiyorum. İstediğim zamana ışınlanabilsem, ne güzel olurdu!
Ama bencilce bir düşünce aslında değil mi ? Senin en mutlu olduğun an, başkalarının en mutsuz olduğu an'a denk geliyorsa ya ? Sen gülerken, ağlayanlar varsa ? Ki kesin var. Hep öyledir zaten. Hiç bir zaman herkes aynı anda mutlu olmaz, olamaz...

Ama en mutlu olduğumuz anlar...
Herkes aynı anda mutlu olsa...
Mutlu anlar uzun sürse...
Keşke...
Öyle bir dünya yok değil mi ?

Bu yüzdendir hep geçmişe bağlı, hep geçmiş özlemiyle yaşıyor oluşumuz. Hep kıymetli anlarımızı geçmişte saklıyor oluşumuz. 2 sn öncesi de geçmiş zaten. Zaman durdurulamıyor. Zaman hızlı...

Yakalanmıyor zaman. Geçenlerde bir karar aldım. Dedim ki kendime; 'Geçmişi düşünerek yaşamak yok kızım, anı kaçırıyorsun!'
İzin günlerimi yıllık okuyarak, fotoğraf bakarak duygu seli geçirmişliklerim var benim. Neden ? Kendim için daha faydalı, gülmeli planlarım yok mu ?

Unutmak yok! Tabiki yok ! Ama zaman da geçiyor be kardeşim.
En kıymetli anlarım hep kalbimde saklı. En güzel anılarım. Hepsi de babamla...
Işınlanmayı veya zaman makinasını bulduğum an babamlı zamanlara kaçacağım...