Neyse tabi ki çeşitli paylaşımlarım olacak bu konuda. Ama bugün olamayabilir. Canım sıkkın çünkü!

İnsanların size ve düşüncelerinize saygı duymaması nasıl değersiz hissettirici bir durumdur değil mi ? Bu aralar sanki etrafımda olan şeylerle hiç bir ilgim yokmuş gibi sanki fikrimin olmasının da bir anlamı yokmuş gibi. İnsanlar benim adımlarımı benden çok düşünür oldu, ama neden ?

Adım atarken kendi gücümüz ve isteğimizi kullanarak hareket ederiz, biz istersek atarız istemezsek bir mm ilerlemeden bekleriz. önemli olan istememiz, bizim istememizdir. Bu herkes için geçerli. Kimse kimseye adım attıramaz, attırsa dahi o adım isteksiz olduğu için ileri atılmış sayılmaz aslında.

Birileri bizi sürekli eleştirip, yönlendirmeye çalıştığında yönlenmek yerine yön değiştiririz. En azından ben öyle oluyorum. Ne zaman bir şeylere zorlansam kaçıyorum geri geri. Belki kötü şeyler değil istenilenler ama emrivaki her zaman zorlayıcı gelir ve bu yüzden de itici etki yaratır.

Adımlar istenilirse ileri götürür bizi. Ve isteyen kendimiz olursak tabi ki.

Bu aralar adımları sanki ben atmıyorum da mecbur bırakılıyorum gibi. Böyle durumlarda ne yapılır ? Müziğe kaçmaya çalışıyorum, rahatlatıcı etkisi küçümsenemez. :)