Ferhat Jak İçöz

9. Baskı

Uzun aradan sonra -ki çok da uzun değil sanırım- çok iyi geldi. Kişisel gelişim kitaplarını okumayı seviyorum. Ama böyle ağır ağır psikoloji kokan, terimlerin sık kullanıldığı kitaplardan bahsetmiyorum. Onları okumakta zorlanıyorum, anlamaya öğrenmeye çalışırken konudan, anlatılmaya çalışılan konudan uzaklaşıyorum. Daha romanlaştırılmış veya daha basite indirgenerek örneklerle anlatılmış olanı okumayı daha çok seviyorum.

Bu kitap da basite indirgenerek varoluşçuluk felsefesi üzerine kısa kısa konular ele alınarak anlatılmış. Açık, anlaşılır, sade bir dille yazılmış. Su gibi aktı gitti kitap. Bazı noktaları özellikle çok iyi geldi. Mesela kaygı üzerine; kaygı ömür boyu sürer kaygı ile yaşamayı öğrenin demiş. Kaygı biterse ömür bitmiş demektir diye anlatıyor. Zamanımızın çoğu stresli geçtiği için bu kısım özellikle dikkatimi çekti. Okuduğum kitapların konusunun içeriğinden çok bahsetmem aslında ama örnek vermek istedim ki benim gibi keyifle okuyan, faydalanmak isteyen olursa bu kitabı okusun isterim.

Mesela; bir düşünürün dünyaya fırlatıldık ve dünyadan fırlatılacağız dediğini anlatmış, çok dikkatimi çekti. Yalnız geldik, yalnız gideceğiz. Çok detayını bilmiyorum ama bu kadarı bana mantıklı geldi açıkçası. Şimdi düşünür çok uç fikirler söylediyse yanlış bir fikre kapılmayım :)

 Stres, aşk, kendin olabilmek, kaygı, mutluluk üzerine kısa kısa açıklamalarda ve önerilerde bulunulmul bir kitap. Kendimizde acaba dediğimiz konular varsa -ki vardır, fayda sağlayacağını düşünüyorum. Severseniz böyle kitapları, sakin sakin okunabilir. Tavsiye ederim.

Stres demişken; dedim değil mi ? Herkes her geçen gün daha da stresli hale gelmiyor mu sizce de ? Herkes değil hepimiz desem daha doğru olur. Daha bugün eve gelirken otobüste herkes herkese bağırdı. Neymiş çocuk telefonunun sesini kısacakmış, akşama kadar dinlediği ses yetmiyor muymuş ? Hadi bu kadarını söyledin de 'Annesi babası uyarmazsa böyle olur' cümlesine gerçekten gerek var mıydı ? Neyi kimi neden bu kadar kolay eleştirmeyi kendinde hak buldun mesela ? Sen kim olarak bu cümleyi, hangi cesaretle sesli söyleyebildin ve bir de haklı bir duruşla. İnanılmaz bir özgüven! Hayret ettim. Ablacığım çocuk çizgi film izliyor, ne isterdin mesela ağlasın mı bağırarak ? Daha çok hoşuna gider mi ? Öteki de liseli gence taktı; neden ? Telefonunla oynama zaten yer yok diyor. Telefon kadar yer mi lazımdı, anlayamadım. Aslında ne kadar küçük detaylar anlatmak istediğim, bu küçük küçük konulardan birbirimize bağırmaya başladık. Bence en kötüsü kendimizde her şeyi söyleme hakkını görüyoruz, korkunç.

Bu ve bu gibi şeyleri hemen hemen her gün yaşıyorum, görüyorum. Alakalı alakasız herkes birbirine bir yerlerden laf söylüyor. Çünkü hayatımız çok çok stresli. her geçen gün artan bir stres. Yaşadığımız yerin de çok katkısı var bu strese. İnsanların stres atacak yeri olmayınca ne olacak ? Dolup dolup olur olmaz yerlerde taşmalara sebep oluyor. Gün geçtikçe zorlaşıyor her şey hepimiz için! Çok üzücü...

Nerden nereye geldim akşam akşam :) E dolduysam demek.

Kitap güzel arkadaşlar.

Sağlıkla...