Uzun zamandır okuyup da içerlediğim nadir kitaplardan oldu kendisi. Cengiz Aytmatov kaleminden sakin, sade ve sürükleyici bir anlatım...

Belki yeni mi okudun ? diyenleriniz olacaktır -ki umarım bu sayı çoğunluktadır- olaki benim gibi okumakta gecikenler varsa hemen hiç vakit kaybetmeden okusunlar diyorum. Çok net!

Savaş zamanlarını ele alınıyor kitapta. O zamanlarda yaşayan insanların ne şartlarda hayatlarını devam ettirmeye çalıştıklarını, yaşadıkları kayıpları ve bu kayıpların onları nasıl etkilediklerini... Askere giden genç-yaşlı erkekler ve arkalarında kalan eşleri ve çocukları. O dönemde zaten geçim çok zorken birde bayan gücüyle hasat elde etmek, ağlamadan asker yolu beklemek; günlerce hatta aylarca... Kalan çocuklara, eşlere, yaşlılara sahip çıkabilmek. Tüm bunları da umutla yapmaya çalışmak. Okurken kahramanları benimsiyor, içselleştiriyorsunuz. Kötü haberin geldiğini anladığımda kitabı kapattığımı biliyorum.

Kitabın anlatımı o kadar sakin ve akıcı ki hiç bir yerinde sıkılmıyorsunuz. Bir solukta okunabilir nitelikte yazılmış. Öyle ki, bitirdiğimde üzüldüm bittiği için. Bir yerlerde tekrar ayağa kalkılabileceğini, inancı, umudu, aileyi çok güzel ele alan bu eseri okumadan geçmeyin bence. İlk elime aldığım anda bu kadar etkileneceğimi ben de düşünmemiştim ama okudukça, olaylara dahil oldukça elimden bırakmak istemedim.

Eğer hala okumadıysanız veya okuyup unutmuşsanız en kısa zamanda okumanızı öneriyorum.