Mavi..
Ne zaman yalnız hissetsem maviye koşarım ben. Yalınayak, arkama bile bakmadan...
Dibe batacaksam da orda batayım isterim. Dinler,sakinleştirir hatta önce en dibe batırır sonra çıkarır su üstüne. Sahte değildir, dinliyor -gibi yapmaz. Comerttir; herkesi dinler.

Mavi huzur...

Zaten suyun altı, üstünden daha güzel değil mi ?

Dinginlik... Şu kalabalık'tan uzaklaşmak...
Ne zaman daralsam kaçarım içime... Kendime kızar, kendime söylerim.
Önceden kaçacak bir  arkadaş arardım,sonra herkesten kaçar oldum.
Ne cok laf arayan, senden alıp ona taşıyan. Ne çok canı sıkılan, sıkıntıdan dedikoduya saran.

Ve ne çok var.gibi görünüp aslında olmayan...

Diyorum ya en dip en güzeli...
Mavi huzur, mavi samimi...

                                                               Çay Tabağı Hatırası :)

Fazla düşünmemek lazım aslında olanları, olacak olanları... Hayat kısa kısa. Ama insanlar fesat!
Kime iyi düşünsen, arkadan fesatlık dönüyor. Ama işin tuhafı da herkes böyle düşünüyor kendisi ve çevresindekileri için. Herkes aynı konudan şikayetçi, herkes iyiniyetli. ee kim bu fesatlık çıkaranlar o zaman ?!

Fitne kötü bir şey kötü!

Ne zaman iyi düşünmeye çalışsam, birileri bir yerlerden fitne fesat çıkarıyor. Eleştiri eleştiri üstüne! Bırakın insanları kendi hallerine yahu. Eleştirmek kolay olan, hele fitne en kolayı. Önemli olan sessiz kalabilmek iyi düşünebilmek. İyi yönden bakabilmek. Ama biz nerde yokuş oraya koşuyoruz. İşler yokuş'ta!

Şu şunu yapmış, bu çok gülmüş, öteki çok konuşmuş...
İzlemek ve konuşmak ne kadar kolay değil mi ?
Ah biz insanlar...

Gider bu devran böyle gider...